Από τις «Νύφες» στην «Πιαφ»

«Εσύ ανήκεις εδώ. Δεν είσαι για τη Νομική», της είχε πει ο Παντελής Βούλγαρης σε ένα γύρισμα για τις «Νύφες», όπου η νεαρή -φοιτήτρια της Νομικής ακόμα- Ευγενία Δημητροπούλου συμμετείχε με έναν μικρό, βωβό ρόλο. Και πράγματι η Ευγενία δεν τον διέψευσε. Αν και κατάφερε να τελειώσει τη Νομική πολλά χρόνια αργότερα, η υποκριτική ήταν αυτή που την κέρδισε πανηγυρικά.

Τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια τα πέρασε στη Λαμία. Όποια παράσταση παρουσιαζόταν εκεί, την έβλεπε. Τα καλοκαίρια έπιανε μόνιμο στασίδι στην Επίδαυρο. Το χωριό του πατέρα της ήταν αρκετά κοντά, οπότε δεν έχανε παράσταση. «Θυμάμαι ένα σκηνικό στον 'Οιδίποδα Τύραννο', που έκανε ο Ρόμπερτ Στούρουα με την Καρέζη και τον Καζάκο. Ήταν το 1986. Ημουν πάρα πολύ μικρή. Οταν ο Αγγελιοφόρος (Άννα Μακράκη) άναψε τσιγάρο έγινε ο κακός χαμός. Σηκωνόταν ο κόσμος και φώναζε. Φοβήθηκα. Θυμάμαι να ρωτάω τον μπαμπά μου τρομαγμένη: 'Μπαμπά, οι άνθρωποι που πάνε θέατρο μιλάνε έτσι άσχημα, βρίζουν;'», μου λέει γυρίζοντας τον χρόνο πίσω.

Η αγαπημένη της ηθοποιός ήταν η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. «Τη θαύμαζα και τη θαυμάζω πάρα πολύ. Θυμάμαι, ήμουν ακόμα στο σχολείο όταν έκανε τη 'Μήδεια' και έφερα τα πάνω κάτω για να πείσω τη μαμά μου να έρθουμε στην Αθήνα για να δούμε την παράσταση. Επιστρέψαμε στη Λαμία ξημερώματα για να είναι η μαμά μου την άλλη μέρα το πρωί στη δουλειά της», μου εξομολογείται γελώντας.

Η ιδέα να γίνει ηθοποιός της πρωτομπήκε στο σχολείο. «Συμμετείχα σε θεατρικό εργαστήρι, αλλά ενώ το αγαπούσα πολύ όλο αυτό, το φοβόμουν κιόλας. Δεν ήξερα κανέναν και μου φαινόταν πολύ δύσκολο να έρθω στην Αθήνα και να γίνω ηθοποιός», μου εξηγεί τονίζοντάς μου ότι πάντα τη γοήτευε το παρασκήνιο, αυτό που συμβαίνει πίσω από μία παράσταση.

Στα 18 της περνάει στη Νομική Αθηνών. «Ηταν μια επιστήμη που με αφορούσε. Βέβαια μέχρι την τελευταία στιγμή ήμουν ανάμεσα στη Νομική και το Μεταφραστικό. Ο αδερφός μου σπούδαζε ήδη στην Κέρκυρα και σκεφτόμουν μήπως πάω κι εγώ εκεί. Τελικά υπερίσχυσε και η αγάπη μου για τη Νομική και το θέλω μου να έρθω στην Αθήνα», παραδέχεται. Το θέατρο όμως συνεχίζει να δίνει δυναμικό «παρών» στη ζωή της, αφού συμμετέχει στο Θεατρικό Εργαστήρι της σχολής.

Εκεί την ξεχωρίζει και η casting director από τις «Νύφες», Ελευθερία Δημητρομανωλάκη. Τη διαλέγει να κάνει μία από τις πολλές νύφες στην ταινία. Ρόλος κομπάρσου, τίποτα το σπουδαίο. Ομως το σύμπαν μοιάζει να συνωμοτεί υπέρ της Ευγενίας… «Γυρίζουμε τη σκηνή που είναι όλες οι νύφες μαζί. Εμένα με βάζουν να κάθομαι μόνη μου πάνω σε ένα κρεβάτι κι έτσι φαινόμουν. Είναι αυτό που λέμε στο σινεμά 'δημιούργησα ρακόρ'. Δεν μπορούσα να λείπω από το επόμενο γύρισμα που ήταν η συνέχεια της σκηνής. Δεν γινόταν να μπει κάποια άλλη στη θέση μου. Μου λένε ότι πρέπει να είμαι και τους εξηγώ ότι δίνω μάθημα την επόμενη μέρα. Τελικά δεν πήγα να δώσω το μάθημα. Προτίμησα το γύρισμα», μου λέει χαμογελώντας παιχνιδιάρικα.

Κάπως έτσι αρχίζουν όλα… Η πλάστιγγα μέσα της έχει γείρει πια αποφασιστικά υπέρ της υποκριτικής. Αποφασίζει να δώσει εξετάσεις σε δραματική σχολή. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της πάλι ο θεός του θεάτρου μοιάζει να της κλείνει το μάτι… «Γινόταν μία οντισιόν για τον 'Ερρίκο Δ'’ του Πιραντέλο από τον Δημήτρη Μαυρίκιο εδώ στο Εθνικό. Ο καθηγητής μου, ο Ευδόκιμος Τσολακίδης, με παρότρυνε να στείλω ένα βιογραφικό. Πέρασα τρεις οντισιόν και τελικά με πήραν. Στην ουσία μπήκα σε διαδικασία πρόβας προτού καν μπω στη Δραματική», μου επισημαίνει.



Εχει μόλις τελειώσει τη Δραματική Σχολή όταν θα μπει στη ζωή της το «Νησί». Η Ευγενία ετοιμάζει τη βαλίτσα της για την Κρήτη για να ζήσει μία από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής της. «Συνάντησα τις προάλλες τυχαία τον Στέλιο Μάινα και πραγματικά χάρηκα και συγκινήθηκα πολύ που τον είδα. Γενικά λέμε στις δουλειές ότι περάσαμε ωραία, αλλά στο 'Νησί' πραγματικά περάσαμε πολύ ωραία. Ισως ήταν και το γεγονός ότι ήμασταν εκτός Αθήνας και οι άνθρωποι εκεί ήταν η καθημερινότητά μας. Μέναμε σε ένα τύπου ξενοδοχειακό συγκρότημα, όπου είχε ο καθένας το δωματιάκι του, και είχαμε το θάρρος να πηδάμε δύο και τρία μπαλκόνια και να μπαίνουμε στο δωμάτιο του άλλου για να πάρουμε νερό ή να ψωνίζει κάποιος κάτι και να ψωνίζει και για τον διπλανό. Από την άλλη βέβαια δουλεύαμε πάρα πολύ σκληρά γι’ αυτό το αποτέλεσμα και χωρίς ακόμα να ξέρουμε την αποδοχή που θα είχε από τον κόσμο», μου λέει.

Το «Νησί» την κάνει διάσημη. Ολα τα φώτα στρέφονται πάνω της. Η Ευγενία όμως δεν μοιάζει να θαμπώνεται από αυτά. Μένει προσηλωμένη στη δουλειά της. Κάνει θέατρο, πολύ θέατρο. Κάπως έτσι τη συναντάμε φέτος, για ακόμα μία φορά, στη Σκηνή Κοτοπούλη του Εθνικού στην «Πιαφ», στο πλευρό της Ελεονώρας Ζουγανέλη. «Υποδύομαι την Αγία Τερέζα. Είναι ένας ρόλος που δεν υπάρχει στο κείμενο της Παμ Γκεμς. Ο Αντώνης Γαλέος και ο Πέτρος Ζούλιας, που έκαναν τη διασκευή, ήθελαν να βάλουν κάποια στοιχεία για τη ζωή της Πιαφ, που δεν ακούγονταν στο υπάρχον κείμενο. Η Αγία Τερέζα δεν έχει καμία σχέση με τη Μητέρα Τερέζα. Είναι όντως Αγία για τους Καθολικούς και ήταν όντως προστάτιδα της Πιαφ, γιατί μικρή είχε νοσήσει από κερατίτιδα και κινδύνεψε να χάσει το φως της. Στην παράσταση λοιπόν υποδύομαι την Αγία Τερέζα, όπως τη βλέπει η Πιαφ. Κάθονται μαζί και κάνουν τσιγάρο, είναι πολύ σκληρή με την Πιαφ όταν πρέπει, είναι κοντά της την τελευταία νύχτα… Εχει μία κανονικότητα ως ηρωίδα» παρατηρεί.

Για την Ελεονώρα έχει να πει μόνο τα καλύτερα. «Η Ελεονώρα εκτός από υπέροχη φωνή είναι κι ένα κορίτσι, που δουλεύει πάρα πολύ. Είναι πραγματικά υπέροχη στην παράσταση. Και το αξίζει».

«Ονειρεύεσαι ρόλους;» τη ρωτάω λίγο πριν κλείσω το μαγνητόφωνό μου. «Ονειρεύομαι πολλές συνεργασίες με συναδέλφους, που βασικά ντρέπομαι όταν τους λέω συναδέλφους. Καλύτερα να τους πούμε ηθοποιούς που θαυμάζω», μου απαντά χαμογελώντας. Το αλαβάστρινο πρόσωπό της κοκκινίζει ελαφρά. Είναι τόσο όμορφη.