Δύο αυτοκίνητα, αντί για ένα!

Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο αποτέλεσε μία συνάντηση που είχαμε στην Κοπεγχάγη με τον κ. Ούλριχ Κρανζ, τον υπεύθυνο του «project i» της BMW. Η δουλειά του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι να «προβλέπει» το μέλλον και να ετοιμάζει τα επόμενα αυτοκίνητα της BMW, χρησιμοποιώντας τεχνολογίες που ακόμη βρίσκονται σε πρωταρχικό στάδιο.
Μεταξύ άλλων, ο κ. Κρανζ μας είχε πει: «Τα σημερινά συμβατικά αυτοκίνητα είναι κατάλληλα για κάθε είδους χρήση, κάτι που δεν συμβαίνει με τα ηλεκτροκίνητα, λόγω περιορισμένης αυτονομίας. Ο συνδυασμός ενός συμβατικού κινητήρα και ενός ηλεκτροκινητήρα είναι μια καλή και άμεση λύση για αυτοκίνητα μεγάλων αποστάσεων. Από την άλλη πλευρά, τα ηλεκτρικά είναι ιδανικά για την πόλη και η αυτονομία των 150 km είναι επαρκής για τις καθημερινές ανάγκες».
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα αρχίσαμε να παρακολουθούμε λίγο πιο στενά τις επιλογές των οδηγών. Π.χ. πριν από μερικά χρόνια στο Γκύζη, μια γειτονιά της Αθήνας με σοβαρό πρόβλημα στάθμευσης, έβλεπες παρκαρισμένα όλων των ειδών τα αυτοκίνητα. Σήμερα, περίπου ένα στα πέντε είναι Smart (!) και τα υπόλοιπα είναι μικρού μεγέθους στην συντριπτική πλειονότητά τους. Η αλλαγή νοοτροπίας έχει ξεκινήσει! Η αγορά εξειδικευμένου αυτοκινήτου για πολύ συγκεκριμένες ανάγκες είναι ήδη πραγματικότητα!  

Αυτό που έρχεται
Όλα θα έμεναν όπως είναι σήμερα εάν δεν υπήρχε το πρόβλημα με τις μπαταρίες των ηλεκτρικών και σε μικρότερο βαθμό των υβριδικών και των υδρογονοκίνητων. Οι μπαταρίες είναι υπερβολικά ακριβές και έχουν σχετικά μικρή απόδοση. Έτσι, ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης όπως το Mitsubishi iMiEV κοστίζει σήμερα πάνω από 30.000 ευρώ και η αυτονομία του δεν υπερβαίνει τα 100 km. Εάν η Mitsubishi, ή οποιαδήποτε άλλη εταιρία, επιχειρούσε να κατασκευάσει ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο με την αυτονομία που έχουν τα συμβατικά μοντέλα, η τιμή του στην αγορά θα εκτοξευόταν πολύ πάνω από τα 100.000 ευρώ!
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η σταδιακή είσοδος των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην αγορά θα γίνει με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η κατηγοριοποίηση των αγοραστών στο μέλλον θα γίνεται όχι με βάση το αμάξωμα (όπως συμβαίνει σήμερα), αλλά με βάση την χρήση. Θα υπάρχουν π.χ. άλλα αυτοκίνητα γι’ αυτούς που θέλουν απλά να πηγαίνουν στη δουλειά τους, άλλα γι αυτούς που κάνουν επαγγελματικά δρομολόγια εντός πόλης, άλλα γι’ αυτούς που θέλουν να ταξιδεύουν μεταξύ πόλεων. Η τελευταία περίπτωση είναι και η πιο δύσκολη και σύμφωνα με τον κ. Κρανζ η ηλεκτροκίνηση μάλλον δεν θα αγγίξει ποτέ αυτήν την κατηγορία αναγκών. Θα περάσουμε απευθείας από τα συμβατικά και τα υβριδικά στα υδρογονοκίνητα, τα οποία θα είναι ικανά να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις αλλά ακόμη σήμερα είναι υπερβολικά ακριβά.
Μια πρόσφατη έρευνα ήρθε να επιβεβαιώσει τα παραπάνω, συστήνοντας τη δημιουργία αυτοκινήτων για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς. Σύμφωνα με την έρευνα, παράγοντες όπως η απόσταση, η ταχύτητα κίνησης του αυτοκινήτου, η μάζα του, η αντίσταση κύλισης κ.ά. θα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και θα καθορίζουν την κατηγορία ενός αυτοκινήτου.
Ένα ηλεκτρικό όχημα που θα έχει αυτονομία 30 km και μέγιστη ταχύτητα 50 km/h θα είναι σημαντικά πιο φθηνό από ένα παρόμοιο με αυτονομία 60 km και μέγιστη ταχύτητα 100 km/h. Συνεπώς, γιατί κάποιος που θέλει να πηγαίνει καθημερινά από το Παγκράτι στο Μαρούσι να πληρώσει περισσότερα χρήματα για να αποκτήσει το δεύτερο; Σημειώστε ότι κανένα από τα δύο δεν θα μπορεί να φθάσει μέχρι τη Λειβαδιά…

Επίσης λάβετε υπόψη…
Μπορεί τα παραπάνω να ακούγονται λίγο απλουστευμένα και γενικά, όμως πίσω από την κεντρική ιδέα υπάρχουν πολλά ακόμη θέματα που ενισχύουν τον ισχυρισμό περί νέας κατηγοριοποίησης. Π.χ. το γεγονός ότι στα συμβατικά αυτοκίνητα δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα να αυξήσεις λίγο το ρεζερβουάρ καυσίμου. Στα ηλεκτρικά, τα υβριδικά και τα υδρογονοκίνητα όμως η τοποθέτηση μίας επιπρόσθετης συστοιχίας μπαταριών έχει πολύ μεγάλο κόστος. Επίσης, σε αντίθεση με τα συμβατικά αυτοκίνητα, τα ηλεκτρικά έχουν μεγαλύτερη αυτονομία όταν κινούνται στην πόλη με χαμηλές ταχύτητες και σταματούν και ξεκινούν κάθε λίγα μέτρα.
Η νέα κατηγοριοποίηση επιβάλλεται επίσης και από δύο άλλους παράγοντες: την όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση του πληθυσμού σε μεγάλες πόλεις και την ανάγκη των κατασκευαστών να επικεντρώσουν τις προωθητικές τους ενέργειες σε πιο συγκεκριμένο κοινό με περισσότερες κοινές ανάγκες.