GP Βραζιλίας: Τα ρυάκια με το νερό!

Η πίστα του Ιντερλάγος είναι διάσημη για τις υψομετρικές διαφορές της. Βρίσκεται στα περίχωρα του Σάο Πάολο, ανάμεσα σε δυο λίμνες, 810 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Πριν επιστρέψει στο πρόγραμμα το Μεξικό ήταν ο αγώνας στο υψηλότερο υψόμετρο.

Πυκνά συχνά βρέχει εκεί και όταν συμβαίνει αυτό, όπως είναι φυσικό τα νερά κυλούν στον κατήφορο σχηματίζοντας ρυάκια. Τα πιο διάσημα ρυάκια σχηματίζονταν από τα παλιά τα χρόνια στην κορυφή της στροφής 3 και στην κορυφή της στροφής 15.

Κλείσιμο

Ο Φερστάπεν πήγαινε από την εξωτερική στη στροφή 3 για να αποφύγει το ρυάκι, ο Ρόσμπεργκ παραλίγο να χάσει σημαντικό μέρος των ελπίδων του για τον τίτλο όταν υδρολίσθησε στο ρυάκι της στροφής 15. Η υδρολίσθηση σ’ αυτά τα δυο σημεία δεν προέρχεται από τα ελαστικά καθώς και στις δυο περιπτώσεις οι ταχύτητες δεν είναι πολύ υψηλές καθώς τα μονοθέσια είναι σε φάση επιτάχυνσης. Η υδρολίσθηση σ’ αυτά τα σημεία έρχεται από τη «σανίδα» την πλάκα τιτανίου που οριοθετεί το κατώτατο σημείο του μονοθεσίου. Σ’ αυτή την πλάκα από τιτάνιο οφείλονται και οι σπίθες που πετιούνται όταν βρίσκει κάτω το μονοθέσιο. Όταν η βροχή δυνάμωνε και το ρυάκι βάθαινε κάποια μονοθέσια ανάλογα το σετάρισμα και το πάτημα από τον οδηγό βρίσκονταν να «πλέουν» στο νερό στιγμιαία αυτό τα αποσταθεροποιούσε.



Ο Μάσα αποχαιρετά στον τελευταίο αγώνα F1 της καριέρας του επί Βραζιλιάνικου εδάφους τους συμπατριώτες του.

Έτσι το έχασε ο Γκροζάν πριν την εκκίνηση, ο Έρικσον, ο Μάσα. Σαν από θαύμα τη γλύτωσε ο Ρόσμπεργκ. Ο Μπάτον επίσης, ο Φέτελ, ο Φερστάπεν αλλά τη γλύτωσαν φθηνά. Αντίθετα ο Ράικονεν που έχασε τη Ferrari στην ευθεία εκκίνησης τερματισμού και εγκατέλειψε περιγράφει τη στιγμή του: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η υδρολίσθηση και συνέβη σ’ ένα σημείο που δεν το περίμενα. Το έχασα και γύρισα στην ευθεία. Σχεδόν το επανέφερα αλλά μετά πήγε άσχημα». Θυμίζουμε πως τα βρόχινα ελαστικά της Pirelli έχουν την ικανότητα να διοχετεύσουν 65 lt νερού/sec σε πλήρη ταχύτητα. Φάνηκε εξάλλου χτες πως τα πήγαν περίφημα στην μεγάλη ευθεία όπου τα μονοθέσια ξεπερνούσαν τα 300km/h. Η στιγμή του Ράικονεν είναι ίσως η εξαίρεση στον κανόνα, εκτός αν συνέβη και κάτι άλλο που δεν δημοσιοποιείται.



Πριν δυο χρόνια είχε στρωθεί νέος ασφαλτοτάπητας και είχαν γίνει έργα εγγειοβελτιωτικά στην πίστα του Ιντερλάγος. Πράγματι όπως φάνηκε χτες από τη μετάδοση της FOM δεν υπήρχε πουθενά νερό να λιμνάζει. Το πρόβλημα, άλυτο, είναι το νερό που ρέει στην κατηφόρα.
Ο αγώνας εκκίνησε υπό το αυτοκίνητο ασφαλείας, διεκόπη στον 20στό γύρο, διεκόπη στον 28ο γύρο και όταν τελικά βρήκε κάποιο ρυθμό ήταν σαφές πως τα πατήματα εκτός γραμμής εγκυμονούσαν κινδύνους.



Στη Red Bull ρίσκαραν δυο φορές με τα ενδιάμεσα ελαστικά. Στόχος τους η ανατροπή και η νίκη. Δεν τους βγήκε το ρίσκο αλλά ο Φερστάπεν είχε την ευκαιρία να δώσει απτά δείγματα του οδηγικού του ταλέντου και να αποστομώσει τους επικριτές του. Σε δικό του διαφορετικό ρυθμό ο Ολλανδός πέρναγε τους αντίπαλούς του σα σταματημένους, εκθέτοντάς τους. Κατάφερε μέσα σε λίγους γύρους να φτάσει από την 12η στην 3η θέση περνώντας οδηγούς όπως οι Ρικιάρντο, Φέτελ, Αλόνσο.



Μιλώντας σχετικά ο νεαρός Ολλανδός τόνισε: «Όταν πέρασα τη γραμμή τερματισμού αισθανόμουν σα να κέρδισα. Μου είπαν να βάλω ενδιάμεσα στον 43ο γύρο γιατί ο Ρικιάρντο που τα χρησιμοποιούσε γύριζε 1 sec ταχύτερα από τους άλλους. Πράγματι στον πρώτο γύρο που τα έβαλα ήταν γρήγορα. Μετά η βροχή δυνάμωσε και στο τελευταίο κομμάτι της πίστας δεν μπορούσα να οδηγήσω μ’ αυτά. Μετά έπρεπε να κάνω προσπεράσματα. Ήταν δύσκολα γιατί δεν έβλεπα που πήγαινα με το σπρέι αλλά πέρασα πολλούς. Πήραμε ρίσκο για τη νίκη δεν μας βγήκε αλλά ανέβηκα βάθρο, έκανα σπουδαία προσπεράσματα και είμαι χαρούμενος».




Ο Φερστάπεν ανέβηκε για 7η φορά στο βάθρο φέτος σε 16 αγώνες για λογαριασμό της Red Bull. Στο μέσο του αγώνα είχε περάσει εμφατικά το Ρόσμπεργκ στη στροφή 3. Ο Γερμανός που προφανώς δεν είχε κανένα λόγο να κοντράρει τον Ολλανδό καθώς έχει στο μυαλό του το πρωτάθλημα κατάφερε τελικά να τερματίσει 2ος. Έτσι η διαφορά του από το Χάμιλτον μειώθηκε στους 12 βαθμούς. Στο Ρόσμπεργκ αρκεί μια 3η θέση στο Άμπου Ντάμπι για να στεφθεί πρωταθλητής.

Ο Χάμιλτον από την άλλη ήταν εκστασιασμένος καθώς κέρδισε για πρώτη φορά στην καριέρα του στην πατρίδα του Άιρτον Σένα. Μ’ αυτή τη νίκη δε ξεπέρασε τον Προστ και είναι μόνος στη δεύτερη θέση του σχετικού πίνακα με 52 νίκες. Πρώτος παραμένει ο άτυχος Μ.Σουμάχερ με 91 νίκες.




Πάμε λοιπόν για μεγάλο τελικό στο Άμπου Ντάμπι στις 27/11 ανάμεσα στους Χάμιλτον και Ρόσμπεργκ. Επανάληψη δηλαδή του σκηνικού που είχαμε το 2014 με πρωταθλητή τότε το Χάμιλτον. Θα είναι αντίστροφα τα πράγματα φέτος; Θα μπορέσει ο Ρόσμπεργκ να κάνει τη μεγάλη ανατροπή και να γράψει ιστορία;