Εσείς φάγατε χυλόπιτα;

Να φάτε, να φάτε γιατί τηγανητή πίτα σαν την χυλόπιτα που έκαναν στην αλλαγή κάθε χρονιάς και στους γάμους, δεν υπάρχει. Από όπου και η φράση: εσχόλασε ο γάμος αλλά τουλάχιστον, έμεινε στο γαμπρό… η χυλόπιτα!

Μια τηγανητή πίτα είναι η χυλόπιτα. Αλλά όταν λέμε πίτα εννοούμε βασιλική πίτα. Στρώσεις λεπτής τηγανίτας σαν κρέπα, και γέμιση καβουρντισμένος κιμάς και μπόλικη μυζήθρα, γραβιέρα και κασέρι, σε ένα πλουσιοπάροχο φαγητό που έφτιαχναν κάθε αλλαγή της χρονιάς και στους γάμους.

Ήταν, μάλιστα, τέτοια η νοστιμιά και η τέχνη της για να πετύχει ο χυλός και να στρωθούν καλά τα φύλλα, που τα συνοικέσια τη δεκαετία του ΄50 κρίνονταν από την επιτυχία της!

Και αν εσχόλαγε ο γάμος πριν καλά-καλά γίνει, οι φίλοι του γαμπρού τον πείραζαν λέγοντας ότι τουλάχιστον, έφαγε τη χυλόπιτα!

Και μπορεί η φήμη να υποστηρίζει ότι η καταγωγή είναι γιαννιώτικη, από τους κομπογιαννίτες -τους ψευτογιατρούς που τριγυρνούσαν από χωριό σε χωριό στα ορεινά της Πίνδου, βγάζοντας τα μαντζούνια από τα μαντίλια που είχαν δεμένα σε κόμπο από όπου και το παρατσούκλι- που έδιναν τη χυλόπιτα στους ερωτοχτυπημένους αλλά η χυλόπιτα είναι αιβαλιώτικο έθιμο με τους πρώτους πρόσφυγες να την φέρνουν στην Ελλάδα.

Η διαδικασία του χυλού είναι εύκολη αλλά η μαεστρία βρίσκεται στο στρώσιμο ώστε να δημιουργηθεί ένα είδος τούρτας.

Περισσότερα στο Olivemagazine.gr