Χρ. Ι. Στεφανάδης

“Αυτά τα πράγματα που πάτε να φέρετε δεν θα τολμήσετε να τα φέρετε κι ας φέρετε το στρατό, ας φέρετε τις δυνάμεις καταστολής, ας φέρετε το ΝΑΤΟ”... φώναξε ένας ενώ όλοι οι συγκεντρωμένοι στο γραφείο του υπουργού φώναξαν εν χορώ το σύνθημα: «Τσίπρα και Γαβρόγλου, ακούστε το καλά, αυτό το νομοσχέδιο θα μείνει στα χαρτιά»!

Αναφερόταν σε νομοσχέδιο που προτίθεται να ψηφίσει το υπουργείο σχετικά με την εκπαίδευση.

Αλλά η εικόνα, που ως γνωστό ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, ήταν αποκαρδιωτική.

-Ο υπουργός καθισμένος σε ένα γραφείο, καλυμμένο με σορό από χαρτιά, άτακτα σπαρμένα.

-Ο νεαρός από επάνω του, να του κουνά το δάκτυλο και οι υπόλοιποι σε ασφυκτικό κλοιό να τον έχουν κυκλώσει απειλητικά.

Όσον αφορά το υπουργικό γραφείο, η απόλυτη ακαταστασία δεν είναι θέμα αισθητικής. Είναι θέμα ουσίας, αφού εγείρονται ερωτήματα, όπως πως μπορεί κάποιος, σε τόσο κομβική θεσμική θέση να εργάζεται παραγωγικά σε ένα τέτοιο ακατάστατο περιβάλλον, και μάλιστα ένας υπουργός που εργάζεται για την παιδεία και ό,τι αυτή εκφράζει… Αλλά αυτό δεν είναι το σημαντικό. Το εξοργιστικό που καταγράφει η εικόνα, είναι ο νεαρός που ωρυόταν από πάνω του, απειλώντας τον να μην νομοθετήσει και κραυγάζοντας ότι δεν φοβάται ακόμα και τον στρατό ή το ΝΑΤΟ ! και οι υπόλοιποι που είχαν κυκλώσει απειλητικά τον υπουργό… Θα ήθελα να τους θυμίσω ή μάλλον να τους παρακινήσω να μάθουν, τι σημαίνει ελευθερία και τι σημαίνει νόμος.

…Σε ένα ιστορικό και διαχρονικό κείμενο, την "Διακήρυξη των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη” που η εθνική συνέλευση του επαναστατημένου Γαλλικού λαού διατύπωσε στις 26 Αυγούστου 1789, αναφέρονται μεταξύ άλλων άρθρων:

Άρθρο 4 - Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο οτιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο. Έτσι, η άσκηση των φυσικών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου θέτει σαν όριο το σημείο εκείνο, από το οποίο αρχίζει η άσκηση των ίδιων δικαιωμάτων για το άλλο άτομο. Το όριο αυτό δεν καθορίζεται παρά μόνον από το νόμο.
Άρθρο 5 - Ο νόμος μπορεί να απαγορεύσει μόνο ό,τι είναι επιζήμιο για την κοινωνία. Ό,τι δεν απαγορεύεται από το νόμο θεωρείται επιτρεπτό και δεν μπορεί σε κανέναν να επιβληθεί να κάνει κάτι που δεν ορίζεται από το νόμο.

Άρθρο 6 - Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης. Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα, προσωπικά ή με αντιπροσώπους τους, να μετέχουν στη θέσπισή του. Ο νόμος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, ανεξάρτητα αν προστατεύει ή τιμωρεί. Εφόσον όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, μπορούν όλοι να μετέχουν το ίδιο και στα δημόσια αξιώματα, στις θέσεις και τις υπηρεσίες ανάλογα με τις ικανότητές τους και χωρίς καμία άλλη διάκριση παρά αυτή που πηγάζει από την αρετή τους και το ταλέντο τους.

Αυτό το ιστορικό κείμενο, αποτελεί μέχρι σήμερα οδηγό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και θεμέλιο του νομικού πολιτισμού.

Επομένως, κανένας νεαρός, ή καμία ετερόκλητη ομάδα δεν μπορεί να επιβάλλει θέσεις και απόψεις, σε κανένα θεσμικό όργανο μιας ευνομούμενης πολιτείας. Και καμία ανοχή, με το ελαφρυντικό του νεανικού ενθουσιασμού ή ακόμα και της επιθετικότητας που τροφοδοτείται από την ορμονική θύελλά της εφηβείας, δεν πρέπει να δικαιολογείται.

Γιατί τέτοια πρότυπα προσπάθησε να εφαρμόσει ο Μαο πολλές δεκαετίες πριν, στην πάλαι ποτέ κομουνιστική Κίνα. Χρησιμοποιούσε τους αποκαλούμενους “ερυθροφρουρούς” , με το σκεπτικό ότι αποτελούσαν το πλέον αδιάφθορο τμήμα της κοινωνίας καθ’ ότι νέοι σε ηλικία, να προπηλακίζουν υπουργούς και ανώτερους κρατικούς αξιωματούχους. Και να τους ασκούν ακόμα και σωματική βία, αναγκάζοντάς τους να συμμετέχουν στην γεωργική παραγωγή, όπως στην συγκομιδή του ρυζιού!... Το αποτέλεσμα ήταν να οδηγήσουν την σημερινή Κίνα , στον ακραίο καπιταλισμό που κινείται σήμερα!
Φαιδρό κακέκτυπο, ήταν και οι αλησμόνητοι “πρασινοφρουροί” της αρχικής περιόδου διακυβέρνησης της χώρας μας από το ΠΑΣΟΚ.
Την αποτελεσματικότητα τους όμως στην πάταξη της διαφθοράς, την βιώνουμε μέχρι και σήμερα….
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι:

“Ο νόμος αποτελεί έκφραση της κοινής βούλησης”
Αλλά της βούλησης της πλειοψηφίας της κοινωνίας .
Και όχι της περιστασιακής και πολλές φορές χειραγωγούμενης βούλησης μεμονωμένων ατόμων ή ετερόκλητων ομάδων…


*O Χριστόδουλος Ι. Στεφανάδης
Είναι Καθηγητής Καρδιολογίας