Το σύνδρομο του “κακοποιημένου” λάου …
stefanadis-hrist

Χρ. Ι. Στεφανάδης

Το σύνδρομο του “κακοποιημένου” λάου …

Το σύνδρομο των κακοποιημένων γυναικών , αναφέρεται σε γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση στα πλαίσια ενδοοικογενειακής βίας. 

Σύμφωνα με την γνωστή Αμερικανίδα ψυχολόγο Lenore Walker, οι γυναίκες αυτές ,συνήθως έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

- Δεν έχουν τον έλεγχο γι αυτό που τους συμβαίνει και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει τρόπος να δραπετεύσουν από την κακοποιητική σχέση ή κατάσταση.

-Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, που προέρχεται από το γεγονός ότι αποδέχονται την επαναλαμβανόμενη και ατιμώρητη συμπεριφορά του θύτη.

-Έχουν ανικανότητα να φέρουν εις πέρας ενέργειες με ορισμένο στόχο.

- Αντιδρούν με φόβο και πανικό απέναντι στο θύτη με βάση προηγούμενες εμπειρίες κακοποίησης και βίας.

-Διακατέχονται από θυμό και οργή.

Κλείσιμο
- Αδυνατούν να δουν ή να διερευνήσουν εναλλακτικές διεξόδους από τη κατάσταση κακοποίησης που περνούν . Για παράδειγμα την έξοδο από τη σχέση κακοποίησης. Αντίθετα προσπαθούν να κάνουν ενέργειες για να επιβιώσουν μέσα στην παθολογική αυτή σχέση .

- Εγκλωβίζονται συναισθηματικά με τον θύτη, γιατί αυτός στην αρχή έχει δείξει μια καλή, στοργική και δοτική συμπεριφορά. Όταν όμως ξεσπάσει η βίαιη συμπεριφορά, τα θύματα ήδη έχουν εμπλακεί συναισθηματικά με το θύτη και έτσι η έξοδος από την κακοποιητική κατάσταση δεν μοιάζει να είναι επιλογή. Η προσδοκία ότι ο θύτης θα επανέλθει στη προηγούμενη καλή του συμπεριφορά, παγιδεύει το θύμα της βίας και τα αποτρέπει από την αναζήτηση πραγματικής διαφυγής.

- Τα θύματα έχουν ταυτόχρονα δύο πεποιθήσεις για τον θύτη, οι οποίες είναι αντίθετες μεταξύ τους όπως για παράδειγμα : “Ο σύντροφός μου γίνεται βίαιος μόνο όταν πίνει” ενώ ταυτόχρονα περιγράφουν ένα περιστατικό βίας κατά το οποίο ο θύτης ήταν νηφάλιος.

Δηλαδή, οι κακοποιημένες γυναίκες , αναπτύσσουν ένα σύνδρομο, ανάλογο με το σύνδρομο της Στοκχόλμης που αναπτύσσουν οι όμηροι απέναντι στους απαγωγείς τους , οι οποίοι κατά ένα τρόπο φαινομενικά παράδοξο , συνδέονται συναισθηματικά με αυτούς και τους δικαιολογούν!...
…Σκέπτομαι, μήπως κατ΄επέκταση, μπορούμε να μιλάμε για το σύνδρομο του “κακοποιημένου” λαού!

Δηλαδή ένα ψυχολογικό σύνδρομο που αναφέρεται σε ένα λαό ο οποίος έχει “κακοποιηθεί” από δημοκρατικές ή αυταρχικές, ή δικτατορικές κυβερνήσεις και παρ όλα αυτά δεν αντιδρά, ή η αντίδραση του είναι δυσανάλογα ήπια σχετικά με το μέγεθος της “κακοποίησης” και πάντως είναι αντίδραση που δεν είναι ικανή να απαλλάξει τον λαό από την “κακοποίηση” αυτή.
Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά από το παγκόσμιο περιβάλλον στην σημερινή εποχή , αλλά και στο πρόσφατο και το μακρινό παρελθόν…

Βέβαια, το φαινόμενο αυτό είναι κραυγαλέα έκδηλο στα δικτατορικά καθεστώτα, όπου όμως, θα μπορούσε κάποιος να βρει κάποια δικαιολογία με την επαπειλούμενη τιμωρητική βία που ασκούν αυτά τα καθεστώτα στους αντιφρονούντες πολίτες. Είναι έκδηλο όμως, αυτό το σύνδρομο, και σε φαινομενικά δημοκρατικά καθεστώτα , αλλά στην ουσία βαθειά απολυταρχικά, όπως το καθεστώς της γειτονικής μας Τουρκίας, όπου αυτοί που έχουν διαφορετική άποψη , διώκονται ανηλεώς.

Αλλά αυτό το σύνδρομο, του “κακοποιημένου” λαού, δυστυχώς παρατηρείται και σε δημοκρατικές διακυβερνήσεις , όπως στην χώρα μας.
Ο λαός μας τα τελευταία χρόνια, “κακοποιείται” :

Με αυτοδιαψευδόμενες υποσχέσεις που αφορούν την οικονομία , την παιδεία, την υγεία, την αξιοκρατία… ,
Με αλληλοαναιρούμενες δεσμεύσεις, που αφορούν χρονοδιαγράμματα ερχομού της ανάπτυξης , η οποία όμως συνεχώς καθυστερεί…
Με συνειδητή και μεθοδευμένη προπαγάνδα σε μια προσπάθεια αλλοίωσης της πραγματικότητας ,τόσο για θέματα εσωτερικού , όσο και εξωτερικής πολιτικής… …
Με υποκίνηση παθών του παρελθόντος, που είχαν σχεδόν ενταφιαστεί στην λήθη και την συμφιλίωση…
Με προσπάθεια σπίλωσης ή και ηθικής εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων…

Γιατί όμως ο λαός αντιδρά ασύμμετρα στην “κακοποίηση” ;

- Ίσως αισθάνεται ότι δεν έχει τον έλεγχο γι αυτό που του συμβαίνει και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει τρόπος να δραπετεύσει από αυτή την κατάσταση.

-Ίσως έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, που προέρχεται από το γεγονός ότι αποδέχεται την επαναλαμβανόμενη και ατιμώρητη συμπεριφορά του θύτη.

-Ίσως έχει καταλήξει να αισθάνεται ανίκανος να φέρει εις πέρας ενέργειες με ορισμένο στόχο.

- Ίσως να αντιδρά με φόβο και πανικό απέναντι στο θύτη με βάση προηγούμενες εμπειρίες.

-Ίσως να διακατέχεται από θυμό και οργή.

- Ίσως να αδυνατεί να δει ή να διερευνήσει εναλλακτικές διεξόδους από τη κατάσταση “κακοποίησης” που περνά.

- Ίσως να εγκλωβίζεται συναισθηματικά με τον θύτη, γιατί αυτός στην αρχή έχει δείξει μια καλή, στοργική και δοτική συμπεριφορά, και να προσδοκά ότι ο θύτης θα επανέλθει στη προηγούμενη καλή του συμπεριφορά.

- Ίσως να έχει δύο πεποιθήσεις για τον θύτη, οι οποίες είναι αντίθετες μεταξύ τους.

…Το φάρμακο για το σύνδρομο των κακοποιημένων γυναικών, είναι η ενημέρωση, η ψυχολογική τους στήριξη και η τιμωρία του θύτη.

Σε αναλογία, το φάρμακο για το σύνδρομο του “κακοποιημένου” λαού, είναι επίσης η ενημέρωση, η ανάκτηση της αυτοπεποίθησης του και η διαχρονική τιμωρία αυτών που τον “κακοποιούν” …

Με διαδικασίες που προβλέπονται από το δημοκρατικό μας πολίτευμα…

*Ο Χριστόδουλος Στεφανάδης
Είναι Καθηγητής Καρδιολογίας
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα

BEST OF NETWORK