Τίνα Μανδηλαρά

Αν κάποιος με ρωτούσε για ποιο λόγο ακολούθησα τη δημοσιογραφία θα απαντούσα μονολεκτικά: Κρίστοφερ Χίτσενς. Αυτός ο ιδανικός αποσυνάγωγος, ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά του μεταπολεμικού κόσμου, Βρετανός στην καταγωγή και Αμερικανός στην υπηκοότητα, το τρομερό τέκνο του Τροσκισμού και νυν διάσημος αρθρογράφος του «Vanity Fair” ήταν το αστέρι που φωταγώγησε τα ερωτήματα που έβαλα στον εαυτό μου, όταν έπρεπε να αποφασίσω για την ίδια τη ζωή μου.

Ο πρώην οξφορδιανός Χίτσενς με έκανε να μην έχω πλέον ενοχές που παράτησα την τήβεννο στο Λονδίνο, σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια, για να προσγειωθώ στις άνυδρες λεωφόρους του «βρόμικου» ερευνητικού ρεπορτάζ. Που με έκανε να προτιμήσω το μικρό ταξιδιωτικό μπλοκάκι του δημοσιογράφου από τα αστραφτερά και βολεμένα έδρανα των μεγάλων βιβλιοθηκών (κι ας λατρεύω τόσο τη Μπότλιαν!).

Που με έμαθε να αγαπώ περισσότερο τις μεγάλες δημοσιογραφικές διαμάχες-κι ας έχεις περισσότερους εχθρούς παρά φίλους έλεγε-και το θάρρος της γνώμης μου από τις περισπούδαστες και βολεμένες διαλέξεις των θεωρητικών. Ο Χίτσενς είχε το ευτύχημα να νιώσει πραγματικός μαρξιστής-ο μόνος, κατά τη γνώμη μου, που κατάλαβε ότι η αλήθεια των παραγωγικών σχέσεων δεν είναι παρά ο τρόπος που οι άνθρωποι ερωτεύονται και βγάζουν το ψωμί τους-αλλά και να υπερασπιστεί μέχρι κεραίας τον φιλελευθερισμό, να λατρέψει ταυτόχρονα το μεγαλείο μιας πανάκριβης σαμπάνιας και τη συγκίνηση του χωμάτινου πεδίου μιας μακρινής αποστολής.

Επιπλέον δεν δίστασε να τα βάλει με τους πιο αδίστακτους πολιτικούς εκπροσώπους-βλέπε Χένρι Κίσιγνκερ-και να υπερασπιστεί χώρες που βρέθηκαν κατά καιρούς στο στόχαστρο-όπως πρόσφατα την Ελλάδα, να δηλώσει φανατικός καπνιστής και αμετανόητος ερωτύλος στην καρδιά της συντηρητικής Αμερικής. Εν ολίγοις ο Χίτσενς υπήρξε ο ένας και μοναδικός μέντωρ ή μάλλον η καλύτερη απόδειξη ότι τα μεγάλα πνεύματα σκέφτονται μόνο ελεύθερα, μακριά από ταμπέλες.

«Μην επιτρέψεις κανένα να σκεφτεί για σένα, στη θέση σου» ήταν η μεγάλη ατάκα που έλεγε πάντα ο Χίτσενς και ο μακαρίτης ο πατέρας μου. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο αλλά τους έχασα και τους δυο με ακριβή διαφορά τριών μηνών.