Θωμάς Γεράκης

Εχουν ήδη περάσει δυόμισι χρόνια από τις τελευταίες εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Χρόνια με ένα σχετικά σταθερό τοπίο όσον αφορά στους πολιτικούς συσχετισμούς και με το θέμα της πορείας της οικονομίας να μονοπωλεί την επικαιρότητα και να θεωρείται ως ο καθοριστικός παράγοντας που θα επιδρούσε στο εκλογικό αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών.

Αυτό που διαφοροποιεί τη σημερινή συγκυρία από όλη την προηγούμενη περίοδο είναι ότι εκτός από την πορεία της οικονομίας προστέθηκαν, με την ίδια ή μεγαλύτερη ένταση, στην ατζέντα και άλλα ζητήματα, όπως το Σκοπιανό, οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, η υπόθεση Novartis, η κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, τα γεγονότα στο ποδόσφαιρο κ.ά. Η εξίσωση ως προς τις μελλοντικές εξελίξεις αποκτά περισσότερους αγνώστους, που δημιουργούν ένα περιβάλλον αστάθειας, πιο ανοιχτό σε οποιεσδήποτε μεταβολές, συμπεριλαμβανομένων και των διαθέσεων της κοινής γνώμης.

Τα σημάδια σχετικής ανάκαμψης που εμφάνισε ο ΣΥΡΙΖΑ από το περασμένο φθινόπωρο φαίνεται να εξανεμίζονται κάτω από την πίεση των νέων γεγονότων. Η κυβέρνηση, ενώ είχε την πρωτοβουλία των κινήσεων (βλέπε: κοινωνικό μέρισμα, έξοδος στις αγορές, Σκοπιανό, υπόθεση Novartis), αντιμετωπίζει πλέον σοβαρές δυσκολίες στην ανάπτυξη του αφηγήματός της.
Η μεγάλη πλειοψηφία πιστεύει πως η χώρα θα συνεχίσει να βρίσκεται σε αυστηρή οικονομική επιτροπεία, είναι αντίθετη με τον όρο «Μακεδονία» στη νέα ονομασία της ΠΓΔΜ, θεωρεί λάθος τη διαχείριση της κυβέρνησης στην υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, ενώ αντιλαμβάνεται την παραπομπή των δέκα πολιτικών για την υπόθεση Novartis ως κίνηση δημιουργίας εντυπώσεων εναντίον της αντιπολίτευσης.

Αν και η κοινή γνώμη τοποθετείται γενικώς κατά των πρόωρων εκλογών, σημειώνεται ότι σε μια πιθανή αποχώρηση των ΑΝ.ΕΛ. από την κυβέρνηση, η διεξαγωγή πρόωρων εκλογών προκρίνεται ως το πιο επιθυμητό ενδεχόμενο.

Η Ν.Δ. διατηρεί ισχυρό προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου, πλεονεκτεί στους ποιοτικούς δείκτες της έρευνας, αλλά εξακολουθεί να δυσκολεύεται να πείσει ένα μεγαλύτερο ακροατήριο ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν ήταν στην κυβέρνηση. Αυξάνει ακόμη περισσότερο τη συσπείρωσή της, αλλά εμφανίζει μικρές απώλειες στα κέρδη από εισροές ψηφοφόρων που είχαν επιλέξει άλλα κόμματα στις προηγούμενες εκλογές και κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ.

Στην τρίτη θέση εμφανίζεται και πάλι το Κίνημα Αλλαγής με σχετικά μικρότερο ποσοστό από την προηγούμενη έρευνα και ακολουθούν η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Η Ενωση Κεντρώων διεκδικεί την επανείσοδό της στη Βουλή με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από τα υπόλοιπα κόμματα. Αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση περισσότερων κομμάτων σε ποσοστά μεγαλύτερα της μιας ποσοστιαίας μονάδας, η αύξηση της αποχής και του άκυρου/λευκού, καθώς και η καταγραφή των αναποφάσιστων για ακόμη μία φορά σε υψηλά επίπεδα.

Σε σχέση με την προηγούμενη έρευνα της MARC τα ποσοστά όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων καταγράφονται σχετικά μειωμένα, με εξαίρεση το ποσοστό της Χρυσής Αυγής που εμφανίζεται ελαφρώς αυξημένο. Το ποιοι όμως τελικά θα είναι οι κερδισμένοι και οι χαμένοι δεν θα εξαρτηθεί σχεδόν μονοσήμαντα από την πορεία της οικονομίας, αλλά από την έκβαση ενός συνόλου σοβαρών θεμάτων που βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη και πιθανόν ακόμη και άλλων που ενδεχομένως προκύψουν. Αυτά θα κρίνουν την τελική τοποθέτηση των αναποφάσιστων και ίσως την επανατοποθέτηση πολλών αποφασισμένων.