Θέμος Αναστασιάδης

Αργησε να πάρει μπροστά ο Παπαδήμος και να λειτουργήσει, έστω και μόνο για τα οικονομικά, ως πρωθυπουργός ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ. Δύο μήνες τώρα μετά τη διακομματική εκλογή του περιμένει τον διάλογο των κοινωνικών εταίρων για να δει πώς θα χειριστεί τις απαιτήσεις (;) της τρόικας για τον ιδιωτικό τομέα! Kαι θεωρήθηκε… σοκ η προοπτική να λύσει τις εκκρεμότητες -από τις οποίες εξαρτάται η δανειακή σύμβαση της χώρας- με νομοθετική πράξη! Μα αν ήταν να ξοδεύουμε τον χρόνο μας σε προδιαγραμμένο αδιέξοδο «διάλογο», δεν χρειαζόμασταν διακομματική κυβέρνηση και τεχνοκράτη πρωθυπουργό. Το έκανε και ο Ρέππας μόνος του και ξεμπέρδευε «είπα-ξείπα», όπως με την εφεδρεία όπου ανακάλυψε ο «θεός» του κρατισμού ότι δεν υπάρχει πια θέμα! Εδώ υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση, την οποία επιτείνουν τεχνηέντως και τα κόμματα. Τον Παπαδήμο δεν τον επέλεξαν επειδή είναι καλός άνθρωπος, αλλά για να πάρει ΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΑ και χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος τα νέα, ακόμη πιο αντιλαϊκά, μέτρα. Εάν μέσα στις πρώτες 40 ημέρες της πρωθυπουργίας του είχε βγάλει όχι μία αλλά δέκα νομοθετικές ρυθμίσεις, με τις οποίες θα έδινε λύσεις και όσον αφορά στην εφεδρεία αλλά και τους κατώτατους μισθούς, τις επικουρικές κ.λπ., σήμερα θα μιλάγαμε σε τελείως διαφορετική βάση. Χρειαζόταν ένας ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ, ένα ΣΟΚ, τότε που όλοι ήταν «κάγκελο», για να ανατραπεί η εικόνα μας προς τα έξω, όπως κατάφεραν ήδη να κάνουν η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία. Ε, ο Παπαδήμος δεν το κατάφερε αυτό - και μάλλον δεν το κυνήγησε καν!

Να μην το ξεχνάμε, ο κύριος τραπεζίτης ανέλαβε τα ηνία για να πάρει τα αντιλαϊκά μέτρα που δεν μπόρεσε να πάρει το ΠΑΣΟΚ από μόνο του. Επρεπε, λοιπόν, ως είθισται σε όλες τις σοβαρές «επιχειρήσεις», να επιλεγεί αυτός που θα έπαιζε τον κακό της υπόθεσης, κι έτσι τον ρόλο τον πήρε αυτός. Κάτι σαν την Ξένια στο σίριαλ «Η ζωή της άλλης» που μόλις τελείωσε η προβολή του: συνεπής μέχρι τέλους στην κακία της η κεντρική ηρωίδα, αυτοκτόνησε. Απ’ την άλλη ο Παπαδήμος πασχίζει όλο και πιο πολύ να κάνει... τον «καλό», ενώ κάποιοι συζητούν ήδη για το απώτερο πολιτικό του μέλλον. Απαξ και του βάζουν τέτοιες ιδέες στο μυαλό, η δουλειά για την οποία μπήκε εκεί που μπήκε για να φέρει εις πέρας δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Θέλουν δεν θέλουν ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης ή το ΠΑΣΟΚ, ο Παπαδήμος έπρεπε να έχει πάρει ΦΟΡΑ και να ΣΑΡΩΝΕΙ ό,τι εμπόδιο συναντά στον δρόμο για να σωθούμε ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩ. Ας ελπίσουμε να το κάνει έστω και τώρα, γιατί από δω και πέρα εάν θέλουμε απλώς έναν καλόκαρδο άνθρωπο για να χρεοκοπήσουμε... με διάλογο, τότε βάζουμε στη θέση του και τον συμπαθή Φώτη Κουβέλη!

Εντάξει, το ξέρω, δεν μπορούμε να κάτσουμε να συγκρίνουμε τον Παπαδήμο της ταλαίπωρης Ελλάδας με τον Μόντι της Ιταλίας που φέρθηκε στη Μέρκελ σαν ίσος προς ίσο. Δεν είμαστε ούνα φάτσα ούνα ράτσα, παρά ταύτα, όμως, επειδή όλοι οι ξένοι πλέον έχουν αποδεχτεί το γεγονός ότι υπήρξαμε το πειραματόζωο μιας εξαρχής λάθος πολιτικής, θα θέλαμε να δούμε μεγαλύτερες πρωτοβουλίες και πιο έντονη κινητικότητα από πλευράς Παπαδήμου. Και αν ασχολούμαστε με τον κύριο καθηγητή, το κάνουμε όχι γιατί θεωρούμε ότι είναι κανένας μεσσίας ή ότι δεχόμαστε πως έχει το αλάθητο του πάπα, αλλά επειδή δεν βλέπουμε να υπάρχει προς το παρόν άλλη λύση. Αυτός ανέλαβε την τελευταία ευκαιρία και αυτός πρέπει να την εξαντλήσει. Οχι απλώς να «προεδρεύει» μιας κυβέρνησης... διεκπεραίωσης σκανδαλωδών υποθέσεων με το αζημίωτο, τη στιγμή που, αν δεν το ξέρει ο πρωθυπουργός, από κάτω γίνεται το ΣΩΣΕ! Οσον αφορά π.χ. στην περίπτωση του συμβούλου του Παπανδρέου κ. Θέου, ο οποίος βρέθηκε διά χειρός Παπακωνσταντίνου από τη μια μέρα στην άλλη υποδιοικητής της ΔΕΗ με 9.000 ευρώ τον μήνα μισθό (θυμίζοντας κορυφαίες στιγμές «νόμιμου πλην ουχί ηθικού» της κυβέρνησης Καραμανλή), αυτό είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα. Στα περισσότερα υπουργεία, πολιτικοί, παλαιοί αλλά και νεόκοποι ευκαιριακοί υπουργοί, λειτουργούν σαν να κάνουν «προσωπικό ταμείο» για την επόμενη μέρα. Κάθε… ώρα ψηφίζονται εν κρυπτώ στη Βουλή διατάξεις που ευνοούν διαφόρους μεγαλόσχημους. Εγιναν δεκάδες αποχαρακτηρισμοί εκτάσεων, εγκρίσεις επενδύσεων, τρελές χορηγίες, και ο Παπαδήμος «ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΕΑ» για τον τρελό χορό των διακομματικών «αρπαχτών» που έχει στηθεί. Λες και έχουμε ξεχάσει ότι τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελλάδα ξεκίνησαν από τη συγκυβέρνηση Μητσοτάκη και λοιπών… δημοκρατικών δυνάμεων.

Προκύπτει δηλαδή και ζήτημα ΗΘΙΚΗΣ ΤΑΞΕΩΣ: τη στιγμή που ο Παπαδήμος καλεί τους πάντες -μισθωτούς, συνταξιούχους, ανέργους- να υποβληθούν σε όλο και μεγαλύτερες θυσίες, με αποτέλεσμα το 99% των Ελλήνων να γίνεται όλο και φτωχότερο, το υπόλοιπο 1% γίνεται -σε αυτές τις μέρες που ζούμε και υπ’ αυτές τις συνθήκες- όσο πάει όλο και ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟ. Βλέπει την κρίση και την αποσάθρωση του πολιτικού συστήματος ως τη μεγαλύτερη ευκαιρία γρήγορου ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΥ του από την εποχή που έσκασε η «φούσκα» του Χρηματιστηρίου. Αυτά, λοιπόν, οφείλει να τα γνωρίζει πολύ καλά ο πρωθυπουργός, γιατί κάποια ώρα θα του τα φορτώσουν στην πλάτη.