Θέμος Αναστασιάδης

Δυστυχώς, ενώ μέσα στην εβδομάδα κρίνεται η περαιτέρω πορεία της Ευρώπης και κατ’ επέκταση της Ελλάδας, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συζητείται δημοσίως, και δεν υπάρχει καμία προειδοποίηση για το τι μπορεί να συμβεί στην καλή ή στη χειρότερη περίπτωση.

Ο κ. Παπαδήμος δεν είναι «ανεύθυνος άρχων», είναι πρωθυπουργός και γι’ αυτό πρέπει με το κεφάλαιο της αξιοπιστίας που ακόμα κατέχει να βγει να πει στον λαό τι μπορεί να μας συμβεί. Αντί να κάθεται να μετρά τις μονάδες του PSI και τις ενστάσεις των τραπεζιτών, να ενημερώσει τους Ελληνες για την πολύ ισχυρή πιθανότητα να βρεθούμε, το 2012, στο περιθώριο της Ευρώπης. Εστω κι αν τυπικά είμαστε μέσα, στο πιο θετικό σενάριο θα πρέπει να γίνουν ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΘΥΣΙΕΣ τουλάχιστον προκειμένου να ισοσκελιστούν οι προϋπολογισμοί όπως επιμένουν οι Γερμανοί. Και στη χειρότερη -αλλά όχι απίθανη- θα αντιμετωπίσουμε από την αρχή του χρόνου πρόβλημα μέχρι και σε βασικά είδη -τρόφιμα και φάρμακα-, αφού ουσιαστικά η χώρα βρίσκεται σε μια άτυπη αδυναμία συναλλαγών εντός του ευρώ.

Ποια ακριβώς στάση θα κρατήσει ο κ. Παπαδήμος γι’ αυτά τα μείζοντα εθνικά θέματα στην κορυφαία Σύνοδο Κορυφής που μας... περιμένει, κυριολεκτικά. Ποια είναι η ΕΘΝΙΚΗ στρατηγική; Υπάρχει; Και αν ναι, πότε θα μας την πει; Οταν θα είναι πια πολύ αργά; Ο ελληνικός λαός δικαιούται μια δημόσια ενημέρωση για το τι τον περιμένει.

Μία από τις πολλές και εξοργιστικές ενδείξεις τού ότι η Ελλάδα ακόμη και επί Παπαδήμου συνεχίζει να είναι στην κοσμάρα της, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη χαράζει άλλη πορεία, χωρίς εμάς, είναι ότι γίνεται σοβαρή συζήτηση και για το αν κινδυνεύουμε... από χουντικούς στον στρατό! Ή... για το ποιος θα πάρει το Λιμενικό! Ας μην ανησυχούν, ακόμη κι αν υπήρχαν χουντικοί, τα τανκς δεν έχουν ούτε ανταλλακτικά ούτε καύσιμα για να κινηθούν!

Το ίδιο ισχύει και για τα σκάφη του Λιμενικού. Μόνο σαν ιστιοπλοϊκά μπορούν να ξεμυτίσουν. Από τη μόνη «χούντα» που κινδυνεύει η χώρα μας είναι αυτή της Διαπλοκής, η οποία, απ’ ό,τι βλέπουμε όλοι, δεν λέει ν’ αφήσει από τα πλοκάμια της το ημιθανές σώμα της πατρίδας μας. Ακόμη και τώρα την ξεζουμίζει, προσπαθώντας ως το τελευταίο λεπτό με ανατριχιαστική μεθοδικότητα να της πάρει ό,τι έχει απομείνει. Αίμα, όργανα, δόντια, έτσι μεταφορικά, κι οτιδήποτε άλλο έχει κάποια αξία, προτού έρθουν οι ξένοι δανειστές! Αραγε η κυβέρνηση Παπαδήμου ξέρει τι γίνεται πίσω από την πλάτη της;

Ο πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος μπορεί να είναι τεχνοκράτης, αλλά δεν είναι εξωγήινος. Ευθύνεται και τυπικά και ουσιαστικά για όσα συμβαίνουν επί πρωθυπουργίας του και εκ των πραγμάτων μπορεί να χρειαστεί να λογοδοτήσει για ορισμένα από αυτά, χωρίς καν να έχει βουλευτική ασυλία. Αρα δεν πρέπει να νιώθει, ούτε να εμφανίζεται ως άμοιρος ευθυνών, όταν σε ορισμένα υπουργεία γίνεται όργιο αυθαίρετων αναθέσεων και παράνομων προμηθειών, εν είδει τελευταίας ληστείας της Πομπηίας.

Δεν πρέπει ούτε δύναται να εμφανίζεται άμοιρος ευθυνών, όταν υπουργοί της πρώην κυβέρνησης που σκανδάλισαν με την πολιτεία και την ανικανότητά τους παραμένουν στη θέση τους, και κατά κοινή ομολογία «κάνουν ταμείο» μέρα με τη μέρα μέχρι να φύγουν. Δεν μπορεί και δεν δύναται να εμφανίζεται άμοιρος ευθυνών για πολιτικούς -όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ- που πιστεύουν ότι βρήκαν γήπεδο να κάνουν όλες τις «εξυπηρετήσεις» που δεν έγιναν χρόνια τώρα, εν όψει κάλπης!

Αυτά βέβαια προϋποθέτουν γνώση των όσων συμβαίνουν εντός της σύγχρονης Ελλάδας, την οποία ίσως ο κ. Παπαδήμος να μη διαθέτει 100% αφού λείπει εδώ και μια δεκαετία, και επιπλέον ασχολείται πρωτίστως με το να μας κρατήσει στην Ευρώπη. Μακάρι το νέο του επιτελείο όπως διαμορφώθηκε την εβδομάδα που πέρασε να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει πόσο βαθιά έχει εξαπλωθεί η γάγγραινα της Διαπλοκής. Οπως επίσης θα πρέπει με κάποιον τρόπο να αντιληφθεί πως ό,τι εμφανίζεται ωραίο, θεμιτό και «επιτυχία» στα μάτια της Ε.Ε. και της Μέρκελ είναι η άλλη όψη του νομίσματος της άγριας αδικίας, της βαριάς λιτότητας, της καταθλιπτικής φτώχειας που εξαπλώνεται από τα κατώτερα στρώματα σ’ όλη τη μεσαία τάξη, δηλαδή στον εθνικό κορμό. Εχει επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός;

Γιατί αν είναι να την παρακολουθεί μόνο μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς που στήνει γύρω του η μιντιοκρατία, αλλά κι απ' τις εκθέσεις των άλλων φίλων του «τεχνοκρατών», θα γίνει πολύ γρήγορα, από τελευταία ελπίδα, μια ακόμη απογοήτευση για τον μέσο Ελληνα. Ας ρωτήσει τον κ. Γιαννίτση που είναι δίπλα του πόσο εύκολα -και ενίοτε άδικα- γίνεσαι ο αίρων τις αμαρτίες όλων των άλλων.