Θέμος Αναστασιάδης

Σιγά τώρα και τι μας νοιάζει πότε θα ’ρθει η 6η δόση... Και τι μας μέλλει τι θα γίνει με τη Συμφωνία Διάσωσης με το haircut... Και τι μας κόφτει αν θα μείνουμε στο ευρώ τελικά, αφού κι αυτό παραπαίει γενικά! Στο μυαλό μας άλλα είναι τα μεγάλα θέματα... Πότε θα εκδηλωθούν οι κινήσεις αμφισβήτησης του Γιώργου; Πώς θα αποκατασταθούν οι σχέσεις... Καμμένου - Σαμαρά; Ποιον χαλάει πιο πολύ ως χαρακτήρα η συνεύρεση με τον ΛΑΟΣ; Το ΠΑΣΟΚ ή μήπως τη Ν.Δ.; Ή τον ίδιο τον Καρατζαφέρη; Σαν να μην πέρασε μια μέρα μάς ξανάπιασε η «τρέλα» και ασχολούμαστε με τα παρελκόμενα σε σχέση με τα γενικά και τα καθοριστικά; Διότι, αν δεν παραμείνουμε στην ευρωζώνη, πρέπει να πας σε μέντιουμ και σε χαρτορίχτρα για να βρεις ποιο θα ’ναι το μισθολόγιο του Δημοσίου. Αν υπάρχει μισθολόγιο, κι αν υπάρχει Δημόσιο!

Καταρχάς, λοιπόν, ας θυμηθούμε ότι είπαμε να συμφωνήσουμε στα βασικά. Βγάλαμε τον Παπαδήμο πρωθυπουργό διά σιωπηλής... βοής ΟΧΙ για να αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε για να γκρεμίσει τον δικομματισμό ή να αναστήσει τον παπανδρεϊσμό (του βάζω όλο και πιο δύσκολα!). Τον βγάλαμε για να μας κρατήσει στο ευρώ και να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Ναι ή όχι; Αν συμφωνούμε σ’ αυτό το μίνιμουμ, το οποίο παραμένει και διακύβευμα, μια που οι εταίροι μας φαίνεται να μας έχουν πάρει «γραμμή» για το Plan B, πρέπει ν’ αφήσουμε τον άνθρωπο να κάνει τη δουλειά του. Υποτίθεται ότι κατά 70%, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, είμαστε ευχαριστημένοι που ανέλαβε. ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; Για να εφαρμόσει πιο σωστά και αποτελεσματικά το ανάλγητο, αντιλαϊκό κ.λπ. κ.λπ. πρόγραμμα επαναπροσαρμογής στις «νεκρές»(;) συμφωνίες του Ιουλίου και του Οκτωβρίου. Ως εδώ καλά; Αν συμφωνούμε λοιπόν στα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, πρέπει να του δώσουμε την άνεση και τον χρόνο να δουλέψει, και όχι να του κάνουμε τη ζωή όλο και πιο δύσκολη, ο καθένας με το βιολί και το... deadline του! Στο κάτω-κάτω για 100 μέρες βγήκε, και αν αφαιρέσουμε Κυριακές, γιορτές και προεκλογικά, μιλάμε για καμιά... σαρανταριά! Κάπως σαν τη Σαρακοστή, με τη διαφορά ότι δεν είναι σίγουρη η Ανάσταση. Αρα, μήπως θα ’πρεπε να του δώσουμε περισσότερο χρόνο, ή τουλάχιστον ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ, όπως έκαναν οι Ιταλοί, για να φαινόμαστε στους ξένους πιο σοβαροί; Δηλαδή, αν 19 Φλεβάρη γίνεται το «σώσε», εμείς θα κάνουμε εκλογές;

Συνεπώς, θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να ξεκινήσουν οι εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ... εδώ και τώρα! Αν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που κατά 80% στηρίζεται στην Ιπποκράτους κ.λπ. κ.λπ. να λειτουργήσει στοιχειωδώς, εάν οι υπουργοί της εμπλακούν, σαν έτοιμοι από καιρό, στη μάχη της διαδοχής ή καταλήξουν εθελοντές-καμικάζι στην «προεδρική φρουρά». Οσοι θέλουν να «φάνε» τον Παπανδρέου, αν νομίζουν ότι πρέπει και μπορούν, έχουν όλο τον χρόνο μπροστά τους ΜΕΤΑ! Ούτε οι μεν ούτε ο δε πρέπει να βιάζονται για κάλπη. Δεν προβλέπεται δα και «αποθέωση». Αν ο Παπανδρέου πιστεύει ότι μπορεί και πρέπει να παραμείνει αρχηγός του Κινήματος. Οσο αργότερα τόσο καλύτερα για όλους. Οι πρώτοι έσονται έσχατοι. Δεν έχει νόημα να συζητάμε τίποτε απ’ όλα αυτά αν δεν διασφαλιστεί όχι μόνο η 6η δόση, αλλά πρωτίστως η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Γι’ αυτό δεν υποτίθεται ότι ολόκληρος πρωθυπουργός παρέδωσε τη θέση του εθελοντικά στον κύριο καθηγητή; Αρα ούτε ο ίδιος, ούτε κανένας άλλος στο ΠΑΣΟΚ νομιμοποιείται να υπονομεύσει την τελευταία αυτή προσπάθεια με τα δικά του τα κομματικά. Εκτός κι αν το πάνε τελείως «στα μαλακά»... αυτή τη φορά! Κι έχει ο Θεός γυρίσματα.

Το ίδιο ισχύει και στη Νέα Δημοκρατία. Οσοι εκεί μέσα θεωρούν τον Σαμαρά εν δυνάμει επόμενο πρωθυπουργό, του προσφέρουν τη χείριστη υπηρεσία γνωστοποιώντας τις διαφωνίες και τις αμφιβολίες τους για το αν έκανε καλά που στήριξε τον ΠΑΠΑΔΗΜΟ (και όχι τον Παπανδρέου) ή όχι... Αμα βλέπεις απέξω αυτό το θέαμα, σκέφτεσαι: «Για δες... Οι δεξιοί δεν πρόλαβαν να μυρίσουν το μέλι της εξουσίας και ήδη σφάζονται μεταξύ τους. Σκέψου να γίνουν και κυβέρνηση». Αρα στη Ν.Δ. πρέπει να βαρέσει σιωπητήριο μέχρι νεωτέρας - κι αυτό περιλαμβάνει τους πάντες: από πολύ κάτω μέχρι πολύ-πολύ πάνω! Οσο για τον ίδιο τον Σαμαρά, γιατί τόση σπουδή; Μπας κι απ' τον Φλεβάρη θ' αρχίσει η ανάκαμψη;

ΥΓ.: Και για να τρελαθούμε τελείως, ΤΩΡΑ ανακάλυψαν κάποιοι ότι... ενοχλούνται να συγκυβερνούν με τον τάχα μου «ακροδεξιό» Καρατζαφέρη; Δηλαδή ΔΕΝ έχουν πρόβλημα ηθικής τάξεως και πασοκικής ευαισθησίας να κάνουν δέκα κωλοτούμπες στις εντολές του κάθε Ρομπάι και Τρισέ Γαλλογερμαναρά και τους ενοχλεί ο Ελληνας κοινοβουλευτικός εταίρος που απλώς συμμετέχει... για λιγάκι;

Ολα αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις που αναζητούν διάφοροι, οι οποίοι δεν θέλουν να πετύχει ο Παπαδήμος, δηλαδή στην ουσία, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩ.
Αστε τον άνθρωπο λοιπόν κάνα χρόνο πάνω και βλέπουμε. Τα καταφέρει δεν τα καταφέρει, «οι καρέκλες» σας εκεί θα 'ναι.