Θέμος Αναστασιάδης

Δεν υπάρχει  πιο θλιβερό θέαμα από συγγενείς  που τσακώνονται πάνω από δικό τους άνθρωπο, που ήδη βρίσκεται στον επιθανάτιο ρόγχο, για το αν διάλεξαν τον κατάλληλο γιατρό, είτε για τα κληρονομικά. Δυστυχώς κάτι τέτοιο εμφανίζονται να κάνουν Παπανδρέου και Σαμαράς, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται ναρκωμένη στο χειρουργικό τραπέζι των χασάπηδων των Βρυξελλών και του ΔΝΤ.

Δεν αμφιβάλουμε  ότι ήταν διαφορετικές, καλές κι αγαθές τόσο οι προθέσεις τους, όσο και οι βλέψεις τους. Ομως το γεγονός ότι κατέληξαν να αλληλοκατηγορούνται δημοσίως με βαρύτατους χαρακτηρισμούς, αντί να συνεννοηθούν ή έστω να χωρίσουν τηρώντας τα προσχήματα, εκθέτει αμφότερους και την Ελλάδα. Είτε φταίνε, είτε δεν φταίνε, επαναλαμβάνουμε. Στο κάτω-κάτω με δεδομένη και την προηγούμενη ατυχή απόπειρα συγκυβέρνησης "της μιας ώρας", αν διέβλεπαν ότι μια νέα συνάντηση δεν μπορεί να οδηγηθεί πουθενά, ας μην την έκαναν καθόλου! Γιατί τώρα το μήνυμα που πέρασαν τόσο εντός όσο, κυρίως στο εξωτερικό, είναι πολύ αρνητικό.

-Με την  χώρα σε απεργιακό χαμό, οι  δικαίως (έστω και αδιέξοδα) διαμαρτυρόμενοι παίρνουν το μήνυμα ότι και η πολιτική ηγεσία τα ίδια κάνει... Τα "σπάει", φωνάζει κι αλληλοκατηγορείται αντί να κάτσει να συναινέσει για να βγούμε απ' την κρίση. Ε, άμα δεν συναινεί η κορυφή, περιμένουμε απ' την μαστιζόμενη "λαϊκή βάση", να σκάσει και να το βουλώνει εσαεί;

- Με την  Ευρωπαϊκή Ενωση να συνέρχεται για να πάρει "οριστικές αποφάσεις"(;) για την Ελλάδα, το μήνυμα είναι διπλά καταστροφικό: Σε ένα κράτος όπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση αδυνατούν να συνεννοηθούν πάνω απ' το κρεβάτι του μισοπεθαμένου εθνικού κορμού και ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους, μοιάζει πολύ δύσκολο ίσως και άσκοπο το να ξοδέψουν και άλλα λεφτά για να στηρίξουν την οικονομία μας. "Δικαιώνεται" επίσης η επιλογή τους να μην μας ρωτάνε καν! Με άλλα λόγια κάνουμε ότι χειρότερο μπορούσαμε να σκεφθούμε στην πιο άκαιρη στιγμή.

Δεν βρίζεσαι λοιπόν πάνω απ' το πτώμα του δικού σου ανθρώπου, γιατί θα σηκωθεί θα πάρει το κρεβάτι του και θα σε κοπανάει κατακέφαλα. Αυτή είναι η καλή εκδοχή. Η κακή είναι ότι θα γίνει το ζόμπι που θα σας καταδιώκει μια ζωή, κύριοι πολιτικοί.