Θάνος Παπαδόπουλος

Είχε έναν ακόμη πιο βάρβαρο και τερατώδη στρατηγικό στόχο: να μας γυρίσει πίσω 300 χρόνια, στην προβιομηχανική εποχή, στην εποχή της οικοτεχνίας και των συντεχνιών. Με σκοπό οι μισοί Έλληνες να γίνουν μετανάστες από την απομονωμένη χώρα και να στέλνουν εμβάσματα σ’ αυτούς που θα μείνουν πίσω για να βοηθήσουν την εθνική οικονομία!...


Ο καθηγητής από το Τέξας, εν αρχή, διαβεβαιώνει τους Ευρωπαίους ότι τα προβλήματά τους δεν λύνονται ούτε με «Λιτότητα» ούτε με «Ανάπτυξη». «Η Αλληλεγγύη είναι η μόνη ελπίδα της Ευρώπης», λέει. Στο ομώνυμο κεφάλαιο (σελ. 64-67) σημειώνει μεταξύ άλλων:
«Τώρα η εναλλακτική πρόταση της μόδας είναι η ανάπτυξη. Ανάπτυξη σημαίνει υψηλότερα κέρδη, καλύτερους μισθούς και περισσότερες θέσεις εργασίας. Τι ωραία ιδέα! Το πρόβλημα είναι ότι η ανάπτυξη είναι απλώς ένας στόχος. Δεν είναι πολιτική»!

Και συνεχίζει λίγο παρακάτω:
«Σήμερα στη Γαλλία ο πρόεδρος Ολλάντ απορρίπτει δικαίως την απάτη της λιτότητας. Θα έπρεπε επίσης να κρατήσει αποστάσεις από τη χίμαιρα της ανάπτυξης… Μια ελπίδα είναι να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία αλληλεγγύης…»!!! 


Πού θα βρούμε πόρους και χρήματα για την αλληλεγγύη, τη φιλανθρωπία και τα ψυχικά δεν το λέει σ’ αυτό το σημείο. Παρακάτω όμως προτείνει να εκδώσουν οι Ευρωπαίοι «Γκουρρο-ομόλογα» (από το όνομα του γενικού γραμματέα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) Ángel Gurría),και στους Έλληνες να ληστέψουν τα 19 δισ. ευρώ που φυλάει στον Χολαργό η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα! Επειδή δεν πιστεύει ότι είναι ληστεία, αλλά κάτι σαν δάνειο ή «απαλλοτρίωση»! 
Ιδού και μερικές δικές μας προτάσεις :
α) Να φυτέψουμε χρηματόδεντρα και να συλλέγουμε δολάρια, ευρώ, γιεν, γουαν κ.λ.π. 
β) Να ληστέψουμε την ΕΚΤ, να πιάσουμε όμηρο τον Μάριο  Ντράγκι και να ζητήσουμε λύτρα κ.λ.π.
Έως τον Απρίλιο (2015) είναι βέβαιος ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα αλλάξουν την Ευρώπη. Τον Απρίλιο, όμως, ξυπνάει από την ονείρωξη και διαπιστώνει με απελπισία ότι κανείς δεν δίνει σημασία στις μπαρούφες τους. Και τότε γράφει την «Μακροπρόθεσμη στρατηγική μέσα από ρεαλιστικό πρίσμα» (σελ. 127 -137) όπου προτείνει τη χρεοκοπία της Ελλάδας και την επιστροφή στη δραχμή.
(Εδώ φωτό σελίδας)
«Στο μακροεπίπεδο αυτή η στρατηγική θα πρέπει να δημιουργήσει οικονομική ανάπτυξη(!) με την προϋπόθεση ότι δεν θα εκτροχιαστεί λόγω φοροδιαφυγής, ανεξέλεγκτων δημοσίων δαπανών, σπειροειδών κινήσεων μισθών-τιμών ή μισθών-εισαγωγών-τιμών, φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό ή ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών…»!




Μη γελάτε ακόμη. Κρατηθείτε. Διότι προτείνει στον Γιάνη (Βαρουφάκη):
«… Η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει οικονομία η οποία στηρίζεται στις μικρές επιχειρήσεις και στους μικρούς επιχειρηματίες, που θα πρέπει να προστατεύονται από διεθνείς εταιρικές εξαγορές στις πωλήσεις και τη διανομή. Πρέπει να παραμείνει οικονομία των μικρών επιχειρήσεων. Πρέπει να παραμείνει οικονομία των μικρών φαρμακείων. Πρέπει να προστατεύει και να υποστηρίζει τα καφενεία της (!), τα βιβλιοπωλεία, τα μικρά ξενοδοχεία και εστιατόρια, τα μικρά αγροκτήματα, τους ανεξάρτητους οδηγούς ταξί και τους μανάβηδες(!), καθώς επίσης τις μπουτίκ, τους ράφτες κ.ο.κ.»




Και συμπληρώνει λίγο παρακάτω:
«Η σαφής διατήρηση αυτών των τομέων θα πρέπει να πλασαριστεί στην παγκόσμια κοινότητα ως τρόπος να διατηρηθεί το ελληνικό συγκριτικό πλεονέκτημα της ποιότητας ζωής και στο εσωτερικό και να τονιστεί εμφατικά ότι επιδιώκει τις ευκαιρίες απασχόλησης για τους Έλληνες στην Ελλάδα. Η κατηγορηματική απόρριψη του μοντέλου των εταιρειών υψηλής παραγωγικότητας και μεγάλου όγκου σ’ αυτές τις περιοχές  θα πρέπει να αποτελεί στοιχείο υπερηφάνειας και όχι αμυντική στάση. Επιπλέον θα έχει το αποτέλεσμα να προετοιμάζει τους νέους για αξιόλογες προοπτικές μετανάστευσης, ώστε να είναι σε θέση να βοηθούν την οικονομία της χώρας μέσω εμβασμάτων»!!!
Κοντολογίς, οι ομόσταβλοι καθηγητές του Τέξας ήθελαν να γυρίσει η Ελλάδα 300 χρόνια πίσω, στην προβιομηχανική εποχή και στην οικοτεχνία με τα μικρά μαγαζιά και τα ισνάφια (συνάφια, συντεχνίες) των ραφτάδων, μανάβηδων, γανωτήδων, ταμπάκηδων και αλμπάνηδων! 

Τώρα μπορείτε να γελάσετε. Έστω και με γέλιο πικρό και φαρμακωμένο. Στο κάτω κάτω κόστισαν πάνω από 100 δισ. στη δημόσια και ιδιωτική (εθνική) οικονομία. Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Φταίει ο Αλέξης Τσίπρας που μας τους κουβάλησε για να μας σώσουν. Τα ψώνια! 

*James K. Galbraith: Καλώς όρισες στη μαρτυρική αρένα.



**Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος-συγγραφέας