Θανάσης Τσεκούρας

Ολοι οι πρωθυπουργοί των μνημονίων μοιράζονται ένα προπατορικό ελάττωμα. Ανήλθαν παντελώς απροετοίμαστοι στην εξουσία. Με αποτέλεσμα πολύ σύντομα να χάσουν τη δυναμική για μια ποιοτική διακυβέρνηση.

Τα παραδείγματα εύκολα. Ο Γ. Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός με την αυταπάτη ότι «λεφτά υπάρχουν». Ο Α. Σαμαράς με προίκα 3-4 «Ζάππεια». Ο Τσίπρας έσπασε όλα τα ρεκόρ αυταπάτης και ψευδολογίας. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε...

Την τρέχουσα περίοδο όλες οι δημοσκοπήσεις και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δείχνουν ότι ο Κ. Μητσοτάκης βαδίζει στον δρόμο της πρωθυπουργίας. Είτε οι εκλογές γίνουν σε 4 μήνες (τον Σεπτέμβριο), είτε σε 11 μήνες (τον Μάιο). Εμαθε κάτι από τα σφάλματα των προκατόχων του;
Δυστυχώς, οι ενδείξεις δεν είναι αισιόδοξες. Οσοι συνομιλούσαν στο παρελθόν με τον Κυριάκο διαπίστωναν αμέσως ότι γνώριζε τις παθογένειες της Ν.Δ. Ενα κόμμα σαπισμένο, με ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό, με αναχρονιστικές απόψεις για τη χώρα. Με βαρίδι την εξάρτηση από τη λαϊκή δεξιά. Ο ίδιος διαμήνυε στους συνομιλητές του ότι «θα τα αλλάξω όλα». Αλλωστε με τη σημαία της αλλαγής και του εκσυγχρονισμού της Ν.Δ. κέρδισε στην κούρσα της διαδοχής. Πού χάθηκε, λοιπόν, αυτό το αυτονόητο αίτημα της ανανέωσης; Το πρώτο ερώτημα.

Η λίστα των απωλειών δεν εξαντλείται εδώ. Ο Κυριάκος αυτοπροσδιοριζόταν ως φιλελεύθερος, κεντρώος και μεταρρυθμιστής. Εχουμε και λέμε λοιπόν. Η εξυγίανση στα δημόσια οικονομικά θα γίνει, αλλά η «ιερή αγελάδα» θα μείνει ανέγγιχτη: ούτε μία απόλυση στο Δημόσιο. Οι φόροι θα πέσουν. Πώς θα γίνει το θαύμα με το Δημόσιο στη θέση του; Αγνωστο. Τα πλεονάσματα θα μειωθούν. Με ποιον τρόπο; Με πολιτική διαπραγμάτευση. Οποιος νιώθει ένα ιδιότυπο déjà vu, ας μην ανησυχεί για την υγεία του.

Ομως η απόλυτη συρρίκνωση του προφίλ του Κυριάκου εμφανίζεται στο «σκοπιανό». Ούτε με τα συλλαλητήρια, ούτε κατά των συλλαλητηρίων. Και σύνθετη ονομασία και καμιά Μακεδονία στο όνομα. Και με τον πατέρα Μητσοτάκη και την Ντόρα και με τον Σαμαρά και τον Αδωνη.

Συμπέρασμα και απορία. Είναι προφανές ότι ο πολιτικός σχεδιασμός του αρχηγού της Ν.Δ. αναδύεται από τα εγχειρίδια της θεωρίας του «ώριμου φρούτου». Με απλά λόγια, ο κόσμος θα ψηφίσει με κριτήριο να φύγει ο Τσίπρας. Με βασικό επιχείρημα ότι είναι αδύνατο η επόμενη κυβέρνηση (του Κυριάκου) να είναι χειρότερη από τη σημερινή (των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ). Είναι μια θεωρία που σίγουρα προσφέρει τα εφόδια για μια εκλογική νίκη.

Η απορία: Τι γίνεται όταν η συγκεκριμένη στρατηγική για την εκλογική νίκη ναρκοθετεί τη δυνατότητα για μια ποιοτική διακυβέρνηση; Η απάντηση θα ήταν καλοδεχούμενη.