Τάσος Καραμήτσος

Είμαι βέβαιος ότι σε μερικά χρόνια τα τρία μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα θα αποτελούν ένα εξόχως ενδιαφέρον ακαδημαϊκό ζήτημα διεθνώς και όχι μόνο για το αποτέλεσμά τους, το οποίο φυσικά είναι άγνωστο για την ώρα. Αν δηλαδή θα μας σπρώξουν στον γκρεμό τελικώς, όπως έλεγε προ των εκλογών του Ιανουαρίου ο Τσίπρας, ή αποτελεί μια αναγκαστική επέμβαση για να σωθεί ο ασθενής, όπως λέει σήμερα.

Ενα εξίσου ενδιαφέρον κομμάτι που θα γραφτεί στην Ιστορία, λοιπόν, γιατί μάλλον δεν έχει προηγούμενο, είναι η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας που επέβαλαν οι ξένοι στις τρεις τελευταίες κυβερνήσεις Παπανδρέου, Σαμαρά και Τσίπρα, ειδικά στον τελευταίο επειδή ήταν και ο... πιο άτακτος ή έστω απροσάρμοστος στα δεδομένα τους.

Εχουμε, λοιπόν, αντιληφθεί τι ακριβώς έχει συμβεί τα τελευταία πέντε χρόνια στην Ελλάδα, πόση εξουσία έχει απομείνει στην εκλεγμένη νόμιμα κυβέρνηση; Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών δεν κάνει πλέον Προϋπολογισμό, άρα δεν χαράσσει οικονομική πολιτική, δεν ορίζει τίποτα. Οι αποφάσεις λαμβάνονται κατά 95% στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο από τα μνημόνια, ενώ πολύ σύντομα δεν πρόκειται να ελέγχονται ούτε οι φοροελεγκτικές υπηρεσίες, μια που περνούν όλες στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, της οποίας ο επικεφαλής θα εγκρίνεται από την τρόικα. Αρα και τη Σαββαΐδου να διώξουν, δεν πρόκειται να βάλουν κάποιον δικό τους από την κυβέρνηση για να τους υπακούει. Αν γυρίσουμε λίγο πίσω, θα θυμηθούμε ότι το ίδιο είχε κάνει ο Σαμαράς με τον Θεοχάρη, διώχνοντάς τον γιατί δεν του έκανε τα χατίρια, κάτι που στιγμάτισε την εικόνα του στους Ευρωπαίους εταίρους μας, τους τελευταίους μήνες της πρωθυπουργίας του.

Οι τράπεζες και η επερχόμενη ανακεφαλαιοποίησή τους είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Αν τυχόν ιδιωτικοποιηθούν μέσω της ανακεφαλαιοποίησης έχει καλώς, πιο καλή πρόσβαση θα έχουν στην κυβέρνηση με τους ιδιώτες τραπεζίτες και θα μπορούν να κάνουν και κάνα ρουσφέτι. Αν, όμως, κρατικοποιηθούν, πέραν ενός δυσμενέστατου μηνύματος που θα δοθεί στην παγκόσμια κοινότητα για την Ελλάδα (θα είμαστε με το ένα πόδι εκτός ευρώ), οι τροϊκανοί μόνο τους Ελληνες δεν θα αφήσουν να κάνουν κουμάντο. Ο Ολλανδός ή ο Λουξεμβούργιος, για παράδειγμα, που θα αναλάβει να ελέγχει το τραπεζικό σύστημα, μάλλον... δεν θα σηκώνει το τηλέφωνο στο Μέγαρο Μαξίμου. 

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής όσον αφορά στην κατάντια της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες, δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν οι δικοί μας θα τα κατάφερναν καλύτερα απ’ ό,τι οι ξένοι στη διακυβέρνηση της χώρας και στην προσπάθεια διάσωσής της. Αλλά αυτό δεν παύει να σημαίνει ότι το έλλειμμα δημοκρατίας όσο πιο βαθιά πέφτουμε στα ελλείμματα τόσο μεγαλύτερο θα γίνεται.
Κάτω από αυτό το πρίσμα ας σκεφτούν όλοι, και οι νυν και οι πρώην κυβερνητικοί πολιτικοί, γιατί σε κάθε εκλογική αναμέτρηση πηγαίνουν να ψηφίσουν όλο και λιγότεροι Ελληνες.