Τάσος Καραμήτσος

Ασφαλώς και είναι προτιμότερο να υπάρχουν ανοιχτές ιδιωτικές επιχειρήσεις με χαμηλότερες αμοιβές εργαζομένων, ακόμα κι αν αυτές οι αμοιβές είναι αρκετά μικρότερες, αλλά οι άνθρωποι που δουλεύουν να πληρώνονται τελικώς - και μάλιστα στην ώρα τους. Ασφαλώς και πρέπει να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και είναι εκατό φορές προτιμότερο να τα βρίσκουν γύρω από ένα τραπέζι οι εργαζόμενοι με τους εργοδότες τους κατευθείαν, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι βασικοί όροι των συμβάσεων εργασίας και σε πλαίσια αξιοπρεπή. Και να τηρούνται κάθε μήνα κανονικά, αν είναι δυνατόν μάλιστα να μπορεί να καθοριστεί ένα δεδομένο οικονομικό καθεστώς για την επόμενη διετία. Οχι να αλλάζουν όλα και να μειώνονται οι μισθοί κάθε χρόνο ή να πληρώνονται όποτε το ταμείο έχει μετρητά.

Αλλά για να λέμε και τα πράγματα ως έχουν, κύριε πρωθυπουργέ, τι έγινε αυτά τα δύο χρόνια σκληρής λιτότητας και άγριων θυσιών του λαού στον δημόσιο τομέα; Ακούσαμε προ ημερών τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Δημήτρη Ρέππα να δηλώνει ότι δεν θα γίνει καμία απόλυση στον δημόσιο τομέα και ότι το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας έκανε τον κύκλο του. Ακριβώς... έκανε τον κύκλο του και κατέληξε στο ίδιο σημείο που άρχισε, δηλαδή δεν έφυγε σχεδόν κανένας δημόσιος υπάλληλος. Εξίσου ανέπαφος έμεινε και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ. Στον ΟΣΕ 1 δισ. ευρώ έμπαινε το κράτος μέσα κάθε χρόνο, τόσο μπαίνει και τώρα.

Τα γνωστά επαγγέλματα... ανοιγοκλείνουν εδώ και ενάμιση χρόνο και εντέλει παραμένουν ερμητικά κλειστά. Και τη φοροδιαφυγή την κάνουν ακριβώς οι ίδιοι. Οπως τους φόρους και τις εισφορές-χαράτσια τις πληρώνουν πάλι οι ίδιοι πολίτες. Τι θα γίνει, λοιπόν, κύριε Παπαδήμο; Θα την ξαναπληρώσουν οι μόνοι άνθρωποι που κρίνονται κάθε μέρα στη δουλειά τους, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι - και μονίμως φυσικά οι συνταξιούχοι, οι οποίοι έχουν αποδώσει επί δεκαετίες τις εισφορές τους στα Ταμεία τους; Επιπροσθέτως, ερωτάται ο πρωθυπουργός, δεν έχουν αντιληφθεί πλέον η τρόικα και οι κυβερνώντες ότι όσο πετσοκόβεις την ιδιωτική κατανάλωση τόσο αδυνατίζεις τη φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων;

Αν, απλούστατα, τη διετία αυτή είχε ακολουθηθεί ένα άλλο οικονομικό μοντέλο που δεν θα νέκρωνε την ιδιωτική κατανάλωση, απλώς η ύφεση από πέντε-έξι μονάδες που είναι σήμερα θα μπορούσε να ήταν μία, δύο ή και μηδέν. Τότε μόνο και μόνο η «εξοικονόμηση» τριών ή τεσσάρων μονάδων ύφεσης στο εγχώριο προϊόν θα κατέβαζε το έλλειμμα του Προϋπολογισμού από τις εννέα στις έξι μονάδες. Δεν θα... μιλάγαμε αλλιώς με τους δανειστές μας αν το έλλειμμα ήταν τρεις μονάδες λιγότερο; Ελεος πια με τις καταστροφικές επιλογές!