Τάσος Καραμήτσος

Στο θέμα της φορολογίας τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για το τι συμβαίνει τουλάχιστον στον ΣΥΡΙΖΑ. Η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να είναι ασόβαρη, χαρακτηρισμός που υιοθετήθηκε από στελέχη και φίλους του ίδιου του κόμματος, παίρνοντας γραμμή από τα λεγόμενα στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά και σε συνεντεύξεις του ίδιου του κ. Τσίπρα. Ξανακούσαμε τα ίδια και τα ίδια για νέες φορολογίες στις εταιρείες, στις γονικές παροχές, στα μερίσματα κ.λπ. Αυτό, όμως, δεν είναι κάτι νέο για τον ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, για το οποίο ουδείς αντελήφθη τι... χαρά τούς έπιασε και ξαφνικά ανακάλυψαν τους φόρους.

Καταρχήν να καταρρίψουμε έναν μύθο: η αύξηση του φόρου στα μερίσματα ανεβοκατέβαινε τα τελευταία δέκα χρόνια από 5% ως 25%, τα έσοδα όμως του κράτους πάντοτε έπεφταν όταν αυξανόταν ο φορολογικός συντελεστής. Μιλάμε ούτως ή άλλως για φορολογικά έσοδα της τάξεως των 120-250 εκατ. ευρώ ετησίως σε συνολικά έσοδα κρατικού προϋπολογισμού περί τα 50 δισ. ευρώ. Τα έσοδα αυτά, σύμφωνα με τη δεκαετή πείρα που έχουμε, το πιο πιθανό είναι να μειωθούν εφόσον αυξηθεί ο φορολογικός τους συντελεστής στο 15% και τώρα, αφού οι επιχειρηματίες ή επαγγελματίες έχουν κι άλλες επιλογές αντί της διανομής μερίσματος, όπως η επιστροφή κεφαλαίου, η διανομή μικρότερων μερισμάτων, η νομότυπη λογιστική αποτύπωση και μείωση των κερδών, ακόμα και η κλασική οδός της φοροαποφυγής, στην οποία σχεδόν πάντα οδηγούν παγκοσμίως οι υψηλότεροι φόροι.

Στις δε γονικές παροχές, όπου «φαγώθηκαν» στο ΠΑΣΟΚ (αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ) να μειώσουν τη φορολογική απαλλαγή που θέσπισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η εικόνα είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη και φανερώνει απλώς ότι όσοι το επικαλούνται ως αποτελεσματικό και δίκαιο μέτρο είναι απλώς άσχετοι ή ιδεοληπτικοί. Πριν από τις «σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές Μητσοτάκη» στις μεταβιβάσεις ακινήτων στο παιδί σου, το κράτος εισέπραττε μόλις 25 εκατ. ευρώ όλα κι όλα από τη σχετική φορολογία. Αφήνω στην άκρη τα λεχθέντα από κάποιον Παραστατίδη του ΠΑΣΟΚ που προανήγγειλε αυξήσεις ΕΝΦΙΑ, με αποτέλεσμα να σπεύσουν να τον διαψεύσουν επισήμως από το κόμμα του, καθώς και της συμπαθούς υποψήφιας βουλευτή Επικρατείας Χρονοπούλου που από μόνη της είπε ότι... έκανε σαρδάμ μιλώντας για νέες αυξήσεις φόρων στην τηλεόραση. Συγγνώμη, θα μπορούσατε να τους εμπιστευτείτε;

Τέλος, μια απλή διευκρίνιση για τα υπερκέρδη των εταιρειών που επωφελήθηκαν από την ενεργειακή κρίση, για τα οποία έγινε πολύ μεγάλη συζήτηση και από το ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ομολογουμένως τεράστια κέρδη της χρονιάς που πέρασε -και υπολογίζονται σε 2 δισ. ευρώ- που δηλώνονται τώρα έχουν ήδη προφορολογηθεί με 650 εκατ. ευρώ από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτά όμως τα κέρδη -και συνεπώς και οι φόροι- δεν είναι τακτικά και επαναλαμβανόμενα, αφού ήδη η αποκλιμάκωση των ενεργειακών τιμών είναι ραγδαία παγκοσμίως. Επομένως δεν μπορεί να αποτελέσουν βάση συζήτησης για ένα τετραετές οικονομικό πρόγραμμα κόμματος, αλλά άλλο ένα προεκλογικό πυροτέχνημα.

Ετσι, λοιπόν, με όλα αυτά φάγανε τις πρώτες δέκα ημέρες στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ να μιλάνε για αυξήσεις φόρων, την ίδια ώρα που η Ν.Δ. μείωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας της, τέσσερα χρόνια τώρα, όλους τους φόρους και τις εισφορές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικονομίας. Και φυσικά υπόσχεται, αν ξαναβγεί, να συνεχίσει να μειώνει τους φόρους και να αυξάνει τους μισθούς. Ποιος θέλει περισσότερους φόρους και τι δουλειά έχει να τους υπόσχεται ένα κόμμα που πασχίζει για να περάσει το άλλο στην αντιπολίτευση και μόνο; Παράνοια, έτσι;

Σε αυτές τις εκλογές που πέρασαν και θεωρώ και στις επόμενες που φτάνουν σε τρεις εβδομάδες ο κόσμος θέλει να ακούσει πώς θα πάει καλύτερα, πώς θα προοδεύσει και όχι πώς θα βλάψει τον διπλανό του. Είτε είναι ένας μικρομεσαίος επιχειρηματίας, είτε ένας ελεύθερος επαγγελματίας που παίρνει το μέρισμά του (αφού έχει πληρώσει και ως επιχείρηση 22%), είτε ένας μισθωτός στο Κερατσίνι που αναζητάει καλύτερο μισθό, είτε ένας άνεργος που ελπίζει να βρει δουλειά, όπως άλλοι 300.000 άνεργοι τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Νομίζω ότι δεν τραβάει πια το «μοντέλο Πόπη» και οι γλαφυρές πρωινατζίδικες ατάκες και προτιμάται ο «στεγνός Σκέρτσος», που ξέρεις όμως ότι... θα σου κάνει τη δουλειά σου για την επόμενη μέρα.