Σπύρος Γκουτζάνης

Το ότι το νομοσχέδιο που έφερε με την διαδικασία του κατεπείγοντος είναι 7.000 σελίδες, αποκαλύπτει το μέγεθος της κυβερνητικής υποκρισίας.

Η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έμεινε στο περίφημο mail  Χαρδούβελη -το οποίο είχαν απορρίψει οι δανειστές. Δεν τόλμησαν να σκεφθούν ρυθμίσεις όπως η ιδιωτικοποίηση ή η εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, σε ένα ταμείο που θα ελέγχεται από τους δανειστές. Παρομοίως ούτε διανοήθηκαν να φέρουν περαιτέρω αύξηση του ΕΝΦΙΑ ή θεσμοθέτηση του “κόφτη” με τη μορφή που έχει τώρα. Ή την αύξηση ασφαλιστικών και φορολογικών επιβαρύνσεων για τους ελεύθερους επαγγελματίες σε ποσοστό άνω του 60% του εισοδήματός τους.

Τον λόγο που δεν θα τολμούσαν να φέρουν παρόμοιες ρυθμίσεις εξηγεί στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης: εκτός από τις κινητοποιήσεις που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε και όλες τις κατηγορίες από την αντιπολίτευση -δοσίλογοι, ξεπούλημα κρατικής περιουσίας, μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο κλπ-, ένα τόσο επιβαρυμένο πακέτο δεν θα περνούσε από τους δικούς μας βουλευτές, θα πέφταμε.  

Γιατί όμως δήθεν αριστεροί, αγωνιστές βουλευτές ψηφίζουν αδιαμαρτύρητα επονείδιστα μέτρα που δεν θα ψήφιζαν οι “υποταγμένοι, δοσίλογοι δεξιοί και σοσιαλιστές συνάδελφοί τους”; Όπως οι ίδιοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με αφοπλιστική ειλικρίνια ομολογούν “γιατί έχουν σκυλιάσει να μας ρίξουν, δεν θα τους κάνουμε την χάρη”. Άρα θα ψηφίσουν ασμένως τα πάντα για να διατηρήσουν την εξουσία. Όχι μόνο αυτά που έφερε τώρα η ηγεσία τους αλλά ακόμη περισσότερα και χειρότερα. Ο κατήφορος δεν έχει τέλος και αν υποταχθείς μία φορά στον Σόιμπλε θα το κάνεις συνέχεια. Είναι ενδεικτική η στροφή Τσίπρα προς τους Γερμανούς.

Απαντά αυτό και στο ερώτημα πόσο θα αντέξει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Η απάντηση είναι, δυνητικά και εφόσον οι βουλευτές του ψηφίζουν τα πάντα μέχρι το τέλος της τετραετίας:

-Κατ αρχήν γιατί δεν υπάρχει εν τω μεταξύ προεδρική ή άλλη εκλογική διαδικασία που να αποτελέσει την αφετηρία για πολιτικές εξελίξεις.

-Ακολούθως γιατί δεν υπάρχει πολιτικός φορέας που να συμπυκνώσει να μορφοποιήσει και να κατευθύνει την διάχυτη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία.

-Δεν υπάρχει ούτε κινηματική διεργασία στο κοινωνικό σώμα που να αυξήσει την πίεση στους κυβερνώντες.

Συνδιαστικά η έλλειψη αυτών των δύο παραγόνων -πολιτικό υποκείμενο και κινηματική διαδικασία- στερεί την δυνατότητα διαμόρφωσης κατάστασης ανάλογης με αυτή που δημιουργήθηκε το Φθινόπωρο του 2011 και οδήγησε στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Η συνθηκολόγηση της κυβέρνησης της “αριστεράς” τσάκισε την ραχοκοκαλιά του κοινωνικού κινήματος, βύθισε τον λαό στην απελπισία και στην μοιρολατρία και παρέδωσε κυριολεκτικά την χώρα στους δανειστές. Υπό την αίρεση ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πρώτον εάν αυτά τα μέτρα θα υλοποιηθούν και ακολούθως τι διεργασίες θα ενεργοποιήσουν στην κοινωνία. Αλλά αυτά απαιτούν χρόνο. Μέχρι τότε η παρέα του Μαξίμου θα κυβερνά.

Υ.Γ. Η “αριστερή κυβέρνηση” δεν μπορεί να κατηγορεί τους προηγούμενους ότι θα έφερναν τα ίδια ή χειρότερα μέτρα, γιατί πολύ απλά δεν τα έφεραν. Αλλά και οι Σαμαράς-Βενιζέλος δεν δικαιούνται να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας έκλειναν την δική τους πέμπτη αξιολόγηση -ακόμη κι αν έπεφταν- ώστε να υπήρχε πεδίο σύγκρισης. Τώρα και οι δύο κάνουν προπαγάνδα.