Σπύρος Γκουτζάνης

Σημείωνε δε ότι χρήζει ιδιαίτερης εξέτασης ο ρόλος του της Στατιστικής Υπηρεσίας και οι καταγγελίες τότε της κας Γεωργαντά για την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των δημοσιονομικών μεγεθών που ανέβασε το έλλειμμα στο 15%.

Φυσικά όταν ο κ. Σαμαράς έλεγε για εξεταστική δεν εννοούσε ότι αυτή θα αρχίζει από το 1981 ούτε βέβαια ότι θα συμπεριλάβει την περίοδο Καραμανλή ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω ως πρωθυπουργός μόνο για το 2009 δανείστηκε περί τα 65 δις ευρώ κάνοντας το δημόσιο χρέος υπό τις συνθήκες της διεθνούς οικονομικής κρίσης μη διαχειρίσιμο. Εννοούσε ο κ. Σαμαράς ότι η “μία εξεταστική για το πως φθάσαμε στο μνημόνιο” θα αφορούσε την διαχείριση της οικονομίας από την στιγμή που ανέλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου που αντί να λάβει από την αρχή τα απαραίτητα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής προσπαθούσε να υλοποιήσει το “λεφτά υπάρχουν” και μερικούς μήνες αργότερα διέσυρε την Ελλάδα λέγοντας σε διεθνείς συνομιλητές του ότι “κυβερνώ μία διεφθαρμένη χώρα” ενώ ο υπουργός του μιλούσε για τιτανικό.

Έκτοτε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Την εξαγγελία του κ. Σαμαρά την θύμισαν αρκετοί στα δυόμισι χρόνια που κυβερνούσε. Η απάντηση που δινόταν ανεπισήμως ήταν ότι “ο Σαμαράς θέλει αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει σε εξεταστική γιατί συγκυβερνά με τον Βενιζέλο”.

Άφηναν δε να εννοηθεί ότι η υπόσχεση ισχύει πάντα και αναμένει καλύτερους καιρούς και συγκυρίες. Προφάσεις εν αμαρτίαις ήταν αυτά όπως έδειξε χθες η σχεδόν πανικόβλητη αντίδρασή του στην πρόταση της κυβέρνησης-όπως πανικό έδειχνε και η συνολική αγόρευση του κ. Βαγγέλη Βενιζέλου. Ο κ. Σαμαράς όχι μόνο αρνήθηκε την σύσταση της εξεταστικής που ο ίδιος πρότεινε το 2009 αλλά αντέτεινε την διερεύνηση των ευθυνών του ΣΥΡΙΖΑ για τους δύο μήνες που είναι στην κυβέρνηση. Προχώρησε όμως και πιο πέρα και απείλησε καθαρά τον πρωθυπουργό ότι αν δεν υποκύψει στους εκβιασμούς των δανειστών να φέρει μία ταπεινωτική συμφωνία τότε όταν επανακάμψει θα συστήσει όχι μόνο εξεταστική αλλά και προανακριτική.

Προφανώς για να στείλει τους υπευθύνους στο ειδικό δικαστήριο και να τους κλείσει φυλακή.

Αποκαλύπτεται έτσι ότι πόθος του ακροδεξιού επιτελείου που εξακολουθεί να διοικεί την ΝΔ προς όνειδος όλων των μετριοπαθών κεντροδεξιών δεν είναι μόνο η αριστερή παρένθεση αλλά ο καταποντισμός της οικονομίας και η ποινικοποίηση της Αριστεράς. Οι λιγότερο ψύχραιμοι στην Συγγρού το λένε καμιά φορά “αν μας οδηγήσουν εκτός ευρωζώνης τότε θα τους στείλουμε στο Γουδί”. Ξεχνούν δε ότι είναι τώρα οι άλλοι που έχουν την εξουσία και μπορούν να τους προλάβουν. Κάπως έτσι η πολιτική ζωή με τους φανατισμούς και τις ιδεοληψίες κινδυνεύει να γυρίσει στα χρόνια του 1950.