Σπύρος Γκουτζάνης

Αν τους δεχθεί μένεις, αν δεν τους δεχθείς φεύγεις”. Η συνεπαγωγή είναι απλή: “ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχεται τους κανόνες άρα οδηγεί την χώρα εκτός ΕΕ”. Το λένε και το γράφουν πολιτικοί της συγκυβέρνησης και περιώνυμοι αρθρογράφοι.

Τί κι αν όλοι όσοι έχουν χρηματίσει επίτροποι ή ευρωβουλευτές της χώρας μας διαβεβαιώνουν ότι “η Ευρώπη είναι μία αέναη διαπραγμάτευση και μία διαρκής αναζήτηση συμβιβασμών και ισορροπιών, όλα τίθενται και όλα συζητιούνται έστω και για να απορριφθούν”.

Βεβαίως όσο η Γερμανία εδραιώνει την θέση της και μετατρέπει την Ευρωπαική Ένωση σε Γερμανική Ένωση απορρίπτει κάθε τι που δεν συνάδει με τα γερμανικά συμφέροντα από την αμοιβαιοποίηση του χρέους μέχρι το ευρωομόλογο και από την πραγματική ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος μέχρι και την πρόσφατη δήλωση του γάλλου πρωθυπουργού ότι πρέπει να μειωθεί η ισοτιμία του ευρώ για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι οικονομίες των χωρών μελών. Εάν είναι κανείς γερμανός έχει ενδεχομένως συμφέρον να βαπτίζει την γερμανική πολιτική “ευρωπαικο κανόνα” και να συμπεραίνει ότι όποιος δεν υποτάσσεται στα γερμανικά συμφέροντα ας φύγει από την ΕΕ. Αν είναι όμως Έλληνας ή Πορτογάλλος, ή Ισπανός, ή Ιρλανδός ή ακόμη και Γάλλος γιατί να αποδεχθεί την γερμανική λογική και να μην εξαντλήσει τα περιθώρια διαπραγμάτευσης, συμβιβασμού και συμμαχιών που προσφέρει η ΕΕ; Έστω στην χειρότερη των περιπτώσεων για να εισπράξει άρνηση;

Αλλά είπαμε η λογική τους είναι τετράγωνη, ακαταμάχητη. Παρόμοιο με εκείνο που λέγαμε παλιά: “ο μπάτσος είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο άρα ο μπάτσος είναι μπουζούκι”.