Σπύρος Γκουτζάνης

Η πρώτη απορία είναι γιατί ο ψηλός και γυμνασμένος Παπανδρέου δεν απάντησε αναλόγως στον Σαρκοζί; Μικρός το δέμας, υστερικός και συμπλεγματικός με το ύψος του όπως έδειχναν τα δωδεκάποντα τακούνια που φόραγε όταν στεκόταν δίπλα στην Κάρλα Μπρούνι ο Σαρκοζί δεν είναι υπολογίσιμο μέγεθος. Αλλά υπάρχουν και πιο σοβαρά ερωτήματα.

Οι ευρωπαίοι συνέδεσαν αμέσως το δημοψήφισμα για το μνημόνιο με την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Από το δημοψήφισμα υπήρχαν δύο ενδεχόμενα:

-το πρώτο ο ελληνικός λαός να υπερψήφιζε το πρόγραμμα στήριξης και το μνημόνιο που το συνόδευε και να παρέμενε η χώρα στο ευρώ. Οι ευρωπαίοι θα ήταν ικανοποιημένοι, από εκεί και μετά το μνημόνιο θα εφαρμοζόταν απρόσκοπτα αφού θα είχε την ψήφο αποδοχής του λαού, χωρίς παλινωδίες, διαπραγματεύσεις κλπ

-το δεύτερο ενδεχόμενο ήταν ο ελληνικός λαός να ψήφιζε όχι στο μνημόνιο και στην ισοπέδωση που τώρα πια ξέρουμε ότι επέφερε στην χώρα. Σύμφωνα με τους ευρωπαίους αυτό θα είχε συνέπεια να φύγει η Ελλάδα από το κοινό νόμισμα.

Αλλά οι ίδιοι δεν έλεγαν ότι δεν τους νοιάζει, ότι το κόστος θα ήταν περιορισμένο και ότι η ΕΕ μπορούσε να το αντέξει και ότι ήδη είχε κάνει τα εναλλακτικά σχέδια; Τότε γιατί τέτοια άθλια αντίδραση εναντίον ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού που κατέθετε μία πρόταση που είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας;


Η αλήθεια είναι μάλλον σε αυτό που έλεγαν όσοι κινούνταν εκτός της επίσημης μνημονιακής προπαγάνδας: ότι η Ευρώπη τότε αλλά και τώρα δεν μπορεί να αντέξει την φυγή ενός μέλους της σε αυτές τις συνθήκες που εκτός από μεγάλες οικονομικές συνέπειες θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος και αρνητικό συμβολισμό. Ότι αυτή ακριβώς ήταν και είναι η βάση για μία ουσιαστική διαπραγμάτευση με την ΕΕ και την Τρόικα. Διαπραγμάτευση συνολική πολιτική που όμως να λαμβάνει υπόψη ότι στόχος είναι η χώρα να μην καταστραφεί και μετά τις απαραίτητες δημοσιονομικές και διαρθρωτικές προσαρμογές σε ορατό χρόνο να μπει ξανά σε φάση Ανάπτυξης και πάντα με μέριμνα να αποφευχθεί η ανθωπιστική καταστροφή που βιώνει τώρα.

Τί έγινε από εκεί μετά την δραματική νύχτα; Δόθηκε χρόνος να ωριμάσει η πρόταση για δημοψήφισμα; δόθηκε χρόνος οι Ευρωπαίοι να κάνουν μία πιο ευνοική πρόταση που να μπορεί να κερδίσει την συναίνεση του ελληνικού λαού; Όχι, ο κ. Παπανδρέου έπεσε ουσιαστικά την ίδια νύχτα που μαθεύτηκαν τα νέα στην Αθήνα. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο ο και τότε αντιπρόεδρος κ. Βενιζέλος που τον συνόδευε έκανε δήλωση που του τραβούσε το χαλί. Το προσωπικό επιετελείο του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεδρίαζε μέσα στη νύχτα και το πρωί είχε μεταβάλλει στάση από το “καμία συμφωνία με τον Παπανδρέου μόνο εκλογές” πήγε στο “συμμετοχή σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας”. Μέσα σε μερικές ημέρες ο κ. Παπανδρέου βρέθηκε αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο μίας μαζικής αποστασίας των βουλευτών του που τον οδήγησε στην παραίτηση και στην ανάληψη της πρωθυπουργίας της χώρας στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της από έναν τεχνοκράτη πρώην υπάλληλο των διεθνών τραπεζών. Η έξωση του εκλεγμένου πρωθυπουργού από το πολιτικό σύστημα ήταν και η κατάθεση των όπλων έναντι της ΕΕ και η παραίτηση από την όποια διαπραγμάτευση.

ΥΓ: Μόνο το ελληνικό πολιτικό σύστημα πήρε το μνημόνιο όπως του το δώσανε και καταστρέφει έκτοτε συστηματικά την χώρα κερδίζοντας τα εύσημα από τους θύτες. Ο Θαπατέρο το αρνήθηκε και η Ισπανία απέφυγε την διαρκή εθνική ταπείνωση του Τόμσεν. Ο δε Ιταλός υπουργός Οικονομικών είπε “υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να αυτοκτονήσω” και ο ιταλικός λαός ψήφισε στις εκλογές όχι τον εκλεκτό της Μέρκελ Μόντι αλλά τον Μπερλουσκόνι και τον Πέπε Γκρίλο απειλώντας την ότι θα γκρεμίσει την Ευρώπη και μαζί και την Γερμανία. Και φυσικά μετά βρέθηκε συμβιβασμός.