Σπύρος Γκουτζάνης

Ο καθένας πετάει την μπαρούφα του σ΄ αυτή τη χώρα.

Την δουλειά που κάνουν τρεις έλληνες του δημοσίου στην Γερμανία την κάνει ένας είπε πρόσφατα ο ευτραφής κ. Φούχτελ. Μετά από δύομισι χρόνια στην Ελλάδα αυτό κατάλαβε. Φυσικά στο ελληνικό δημόσιο ο ένας δουλεύει και για τους άλλους δύο. Ο δεύτερος είναι εξαφανισμένος, κάτι σαν μαγική εικόνα, είναι μόνο ένας λογαριασμός που πιστώνεται στο τέλος του μήνα.

Υπήρχαν υπάλληλοι σε υπηρεσίες του δημοσίου που είχαν χρόνια να φανούν. Ο τρίτος έχει αρχίσει να παλιώνει και λουφάρει όσο μπορεί, άλλοτε είναι ασθενής, άλλοτε δεν πρόλαβε να παει στην ώρα του γιατί τα λεωφορεία είχαν απεργία και είχε πολλή κίνηση, άλλη φορά πάλι κάτι του έτυχε εκτάκτως και έπρεπε να φύγει νωρίτερα. Και άλλες φορές απλώς αποφεύγει τους πολίτες μέχρι να τελειώσει η βάρδια του γιατί έχει τις μαύρες του.

Ο ένας που μένει κάνει την δουλειά για όλους με την γνωστή του ευγένεια έναντι των συναλλασσομένων με το δημόσιο. Απλές καθημερινές καταστάσεις δηλαδή, λίγο πολύ τις ξέραμε. Προφανώς ο Φούχτελ δεν το έχει καταλάβει ακόμη, αυτός βλέπει μόνο τους αριθμούς. Για γερμανό δεν είναι κι άσχημα. (Να διευκρινίσουμε όμως ότι λόγω κακής κατανομής του ανθρώπινου προσωπικού υπάρχουν και τομείς όπως πχ τα νοσοκομεία που υπάρχει έλλειψη προσωπικού και οι άνθρωποι ξεπερνούν τα όρια τους).

Από εκεί και μετά όμως αρχίζει η τραγωδία της μνημονιακής πολιτικής με την ευθύνη και του κ. Φούχτελ και της κυβέρνησής του. Με τις οριζόντιες περικοπές που έγιναν ο μισθός του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ είναι πια 1700 ευρώ το μήνα, ο μισθός του προέδρου του Αρείου Πάγου είναι 3000 ευρώ και ο καθηγητής Πανεπιστημίου παίρνει... το αστρονομικό ποσό των 1500 ευρώ το μήνα. Αναλόγως υποαμοίβονται οι υπάλληλοι σε όλες τις χαμηλότερες βαθμίδες.

 Αντί να κάνουν απολύσεις εκεί που περίσσευε προσωπικό, αντί να καταργήσουν άχρηστες υπηρεσίες, αντί να κάνουν συγχωνεύσεις -ακόμη και πανεπιστημίων ή νομοκομείων ή στρατοπέδων- προκειμένου να προκύψουν πραγματικές οικονομίες κλίμακος ώστε να διατηρηθεί το επίπεδο μισθών των υπαλλήλων και λειτουργών που θα παρέμεναν πήγαν στην προκρούστεια λύση των οριζόντιων περικοπών. Τώρα θα κάνουν και τις απολύσεις. Έτσι θα επικρατήσει η γερμανική λογική του κ. Φούχτελ. Ένας έλληνας θα κάνει την ίδια δουλειά με τον γερμανό αλλά με το ένα τρίτο ή ένα τέταρτο της αμοιβής του.

 Έτσι νομίζει. Γιατί πρώτον, το καλύτερο δυναμικό εφεξής δεν θα κατευθυνθεί στο δημόσιο και όσοι μπορούν θα φύγουν όπως έγινε με τους υψηλόβαθμους υπαλλήλους της Τράπεζας της Ελλάδας. Όσοι πάλι μείνουν θα βρουν ελληνικότατους τρόπους για να αποδίδουν ανάλογα με αυτά που πληρώνονται. Όπως λέγεται “αυτοί κάνουν ότι μας πληρώνουν και εμείς κάνουμε ότι δουλεύουμε”.

Ακόμη και ο Φούχτελ καταλαβαίνει ότι με αυτό τον τρόπο δεν φτιάχνεις ένα σύγχρονο και λειτουργικό κράτος που θα συμβάλλει στην ανάκαμψη της οικονομίας και στην εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου. Οι γερμανοί όμως δεν ενδιαφέρονται για το αξιόμαχο των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Άλλωστε με τους γάλλους και τους αυστριακούς συνορεύουν. Ούτε τους ενδιαφέρει να έχει η Ελλάδα σοβαρή διπλωματική υπηρεσία και να μην κλείνουν οι πρεσβείες της από μειώσεις δαπανών. Δεν αμφισβητεί κανείς την Βεστφαλία. Όσο για την Παιδεία όποιος δεν του αρέσει το Δημόσιο ας στείλει το παιδί του στο ιδιωτικό, όποιος θέλει ασφάλιση υπάρχουν εταιρίες, όποιος θέλει αστυνόμευση ας πάει να μείνει σε καλή συνοικία κι ας προσλάβει σεκιούριτι. Βεβαίως οι ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρίες που παίρνουν λειτουργίες του δημοσίου αμοίβονται πολύ καλά και επιβαρύνουν τον προυπολογισμό χωρίς να προσφέρουν ιδιαίτερες υπηρεσίες αλλά αυτό δεν τους ενοχλεί.

Στην νοοτροπία του κ. Φούχτελ ούτε ο έλληνας υπάλληλος πρέπει να πληρώνεται όσο ο γερμανός, ούτε ο έλληνας πολίτης να απολαμβάνει τις υπηρεσίες του γερμανού. Και καλά αυτός την δουλειά του κάνει και μάλιστα παχυλά αμοιβόμενη.  Οι έλληνες αρμόδιοι ποιανού την δουλειά κάνουν; Για ποιά πατρίδα νοιάζονται για  την ελληνική ή την γερμανική;