Σπύρος Γκουτζάνης

Στις 30 Σεπτεμβίου ομάδα αντιφασιστών πολιτών που πραγματοποίησαν  μηχανοκίνητη πορεία διαμαρτυρίας συνεπλάκησαν με ιδεολογικά αντίπαλους. Στο περιστατικό παρενέβησαν αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ. Σύμφωνα με τις καταγγελίες οι “αντιφασίστες” πρώτα κακοποιήθηκαν στον χώρο της σύλληψης και στην συνέχεια υπέστησαν βασανιστήρια στην Αστυνομική Διεύθυνση όπου μεταφέρθηκαν.

Στις 2 Οκτωβρίου βουλευτές  του ΣΥΡΙΖΑ έφεραν το θέμα στην Βουλή με ερώτησή τους προς τον υπουργό Δημοσιάς Τάξεων κ. Νίκο Δένδια. Το θέμα έπαιξε σε περιφερειακά ηλεκτρονικά μέσα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έπρεπε να γίνει ρεπορτάζ στον αγγλικό Guardian για να πάρει διαστάσεις και να ευαισθητοποιηθεί ο κ. Δένδιας. Το αν οι πολίτες ήταν “αντιφασίστες”, “αντιεξουσιαστές” ή όπως θέλουν να αυτοαποκαλούνται απάδει.

Το έαν είχαν δίκιο ή άδικο στην σύγκρουσή τους με τους αντιπάλους τους στον δρόμο επίσης δεν έχει σημασία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι οι αστυνομικοί υπέβαλαν σε βασανισμούς τους πολίτες. Αν φυσικά αποκλειστεί το ενδεχόμενο να ξέσπασαν επάνω τους οι “ζαρντινιέρες” της λεωφόρου Αλεξάνδρας και ότι έσβηναν μόνοι τους τσιγάρα επάνω τους ή χρυπούσαν ο ένας τον άλλο με ηλεκτροφόρα κλομπ προκειμένου να σκηνοθετήσουν την ενοχοποίηση των αστυνομικών...

Πιο σημαντικό είναι ότι  ο αρμόδιος υπουργός για μία ολόκληρη εβδομάδα αντιπαρήλθε το θέμα αφήνοντας  να συγκαλυφθεί υπηρεσιακά, δίνοντας ουσιαστικά πολιτική κάλυψη στην πρακτική των αστυνομικών. Από την στιγμή που το θέμα έφθασε στην Βουλή ο υπουργός δεν είχε δικαιολογία. Θα έπρεπε να εξαντλήσει το πλαίσιο των δυνατοτήτων του για να υπερβή την συνήθη τακτική του κουκουλώματος που ακολουθούν οι αστυνομικοί έναντι των συναδέλφων τους και να στείλει το μήνυμα ότι η ειδεχθής πρακτική των βασανιστηρίων δεν έχει καμία ανοχή.

Φυσικά τώρα θα γίνει η σχετική ΕΔΕ, το ζήτημα θα χρονίσει και οι δράστες θα πέσουν στα μαλακά αν δεν πάρουν και προαγωγές. Πιο ανησυχητική είναι η νοοτροπία του αστυνομικού κράτους που διαχέεται στην κοινωνία ως προληπτική δράση έναντι της κοινωνικής έκρηξης που με μαθηματική ακρίβεια θα φέρει η οικονομική πολιτική. Γιατί οικονομική εξαθλίωση των πολιτών χωρίς προηγούμενο ακρωτηριασμό της δημοκρατίας σε όλα τα πεδία δεν μπορεί να επιβληθούν όπως δείχνει η παγκόσμια νεοφιλελεύθερη εμπειρία.

ΥΓ. Καλά το ΠΑΣΟΚ ακόμη  είναι χαμένο στις λίστες, η “Αριστερά  της ευθύνης” που συμμετέχει στην κυβέρνηση νομιμοποιεί δια της  σιωπής της παρόμοιες πρακτικές;