Σπύρος Γκουτζάνης

Μετά τη διεύρυνση του φόρου ιδιοκατοίκησης έριξαν και το τέλος ακινησίας… για τα αυτοκίνητα. Γιατί όχι και φόρο αναπνοής, ξεφτέρια; Είχε προηγηθεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού η διαρροή ότι θα μπει πλαφόν στις νοσοκομειακές και ιατροφαρμακευτικές δαπάνες μέχρι 1500 ευρώ… από εκεί και πάνω πεθαίνεις.

Αυτά ενώ κατά το πρόσφατο ταξίδι του πρωθυπουργού ακόμη και οι Μέρκελ και Ολάντ -πιο καθαρά ο Γάλλος πρόεδρος- επισήμαναν ότι τα μέτρα θα πρέπει να είναι τέτοια που να τα αντέξει ο ελληνικός λαός. Οχι βέβαια γιατί τους έπιασαν οι φιλανθρωπίες, αλλά γιατί καταλαβαίνουν ότι, αν τα μέτρα ξεπεράσουν τα όρια, τότε μπορεί να προκαλέσουν αντιδράσεις που να ανατρέψουν ολόκληρο το πρόγραμμα ή απλώς να μείνουν ανεφάρμοστα, και φτου κι απ’ την αρχή.

Γιατί μπορεί το κράτος να επιβάλλει όσο μεγάλους φόρους θέλει, αλλά αν οι πολίτες δεν έχουν να πληρώσουν, πολύ απλά δεν θα τους εισπράξει και η τρύπα αργά ή γρήγορα θα φανεί. Θα μου πείτε, και από πού να εισπράξουν. Μια παλιά ιδέα θα ήταν να πιάσουν τους 2.000 Ελληνες που έβγαλαν κατά τη διάρκεια της κρίσης τα χρήματά τους σε ελβετικές τράπεζες και τη σχετική δισκέτα με τα ονόματα έχουν οι ελληνικές αρχές. Κι αν το ΣΔΟΕ δεν κινείται από μόνο του ή συναντά προσκόμματα, θα μπορούσε να γίνει με «προσωπική εντολή Σαμαρά» (για να μην εξαντλούνται οι προσωπικές εντολές του πρωθυπουργού στα αυτονόητα, όπως το να πετάνε τα πυροσβεστικά αεροσκάφη).

Ή θα μπορούσαν να πιάσουν μερικούς επιχειρηματίες από αυτούς που απασχολούν παράνομους μετανάστες. Θα ήταν τριπλό χτύπημα, στη φοροδιαφυγή, στην ανεργία και στην παράνομη μετανάστευση. Στο κάτω-κάτω, γι’ αυτό κατέβασαν τους μισθούς των Ελλήνων στα 500 ευρώ τον μήνα και συζητούν την περαιτέρω μείωσή τους.
Φυσικά πολύ θετικό και απαραίτητο είναι να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της η ελληνική κυβέρνηση στο εξωτερικό. Προς αυτή την κατεύθυνση, όπως τόνισε ο πρωθυπουργός, έκανε ένα πρώτο αλλά πολύ σημαντικό βήμα με τις επισκέψεις του σε Βερολίνο και Παρίσι.

Για να περάσουν όμως τα μέτρα στην ελληνική κοινωνία με τις μικρότερες δυνατόν αντιδράσεις θα πρέπει ο πρωθυπουργός να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της κυβέρνησης και στο εσωτερικό. Αν δεν μπορεί να τηρήσει τις δεσμεύσεις του έναντι του ελληνικού λαού όπως κάνει έναντι των ξένων, ας γίνουν έστω και με προσωπική του εντολή κινήσεις στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οπως να πληρώσουν επιτέλους εκείνοι που εξακολουθούν να διαφεύγουν, να ανοίξουν τα ακόμη κλειστά ή ημίκλειστα επαγγέλματα, να θιγεί επιτέλους η αριστοκρατία των ΔΕΚΟ, που την προστατεύει σύσσωμο το πολιτικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο, να μειωθούν οι τιμές βασικών καταναλωτικών προϊόντων που παραμένουν στο ύψος του 2010 μετά από τρία χρόνια ύφεσης.

Κυρίως όμως με προσωπική εντολή Σαμαρά θα πρέπει να κοπούν οι φήμες που τρομάζουν τον κόσμο και δημιουργούν αμφιβολίες για τη σοβαρότητα του κυβερνητικού επιτελείου.