Σπύρος Γκουτζάνης

Μόνο τυχαία δεν άνοιξε το ζήτημα των λαθρομεταναστών λίγο πριν από τις εκλογές κι ας διαρρηγνύουν υποκριτικά τα ιμάτιά τους οι υπεύθυνοι.
 
Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ σε αγαστή συνεργασία ανοίγουν ένα θέμα που δημιουργεί αντιπερισπασμό από το μέτωπο της οικονομίας και των συνεπειών της μνημονιακής πολιτικής. Ήδη οι τοπικοί πληθυσμοί και εκλεγμένοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες ερίζουν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης -κανείς δεν θέλει τα «ανθρώπινα σκουπίδια» στην αυλή του. Αλλά και από την άλλη ήδη άρχισαν οι φωνές περί των συνθηκών διαβίωσης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σαν να πρέπει να τους φιλοξενήσουμε σε πεντάστερα ξενοδοχεία.
 
Είναι εύκολο ένα τμήμα των εξαθλιωμένων από την οικονομική πολιτική στρωμάτων να στραφεί στους ακόμη πιο εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες. Είναι δε ένα μέτωπο που στερεί επιχειρήματα από τα μικρά δεξιά κόμματα ενώ εγκλωβίζει και την Αριστερά η οποία ακόμη δεν μπορεί να ξεφύγει από τα στερεότυπα περί δήθεν αλληλεγγύης των λαών και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
 
 Δεν είναι όμως η Αριστερά που άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία και γέμισε η Ελλάδα με τους τρόφιμους των αλβανικών φυλακών. Η ΝΔ ήταν. Δεν είναι η Αριστερά που άφησε ξέφραγο αμπέλι την χώρα και υπέγραψε τις άθλιες ευρωπαικές συμφωνίες που μετέτρεψαν την χώρα σε ανθρώπινη χωματερή καταφρονεμένων όλου του κόσμου. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ήταν. Δεν τολμούσαν καν να θέσουν οι κυβερνήσεις τους το ζήτημα του δουλεμπορίου από τα ανατολικά μας σύνορα, το Αιγαίο και τον Έβρο για να μην διαταράξουν την ελληνοτουρκική φιλία. Δημιούργησαν με την πολιτική τους στα χρόνια των παχιών αγελάδων το απαραίτητο φτηνό εργατικό δυναμικό της νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης αλά ελληνικά. Εργολαβίες, ολυμπιακά έργα, οικοδομή, αγροτικές επιχειρήσεις αναπτύχθηκαν με τα φτηνά χέρια των μεταναστών -όχι χαμηλώνοντας το κόστος αλλά ανεβάζοντας τα ιδιωτικά κέρδη. Άφησαν στην Αριστερά την άχαρη δουλειά, να υπερασπίζεται τους μετανάστες έναντι του εγχώριου πληθυσμού, λειτουργώντας σαν συμπλήρωμα του κατεστημένου με την νεοφιλελεύθερη αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιατί η Αριστερά δεν διασφάλισε τα δικαιώματα των μεταναστών απλώς βοηθούσε να συντηρείται η εργατική δεξαμενή που επιπλέον λειτουργούσε σαν απειλή για την απασχόληση, τους μισθούς και τα εργασιακά δικαιώματα των ελλήνων εργαζομένων. Φυσικά υπήρχε και ολόκληρη η μπίζνα με την διαχείριση των μεταναστών που ξεκινούσε από τους δουλεμπόρους, συνεχιζόταν με τους εντόπιους διακινητές τους  και έφθανε μέχρι την βιομηχανία νομιμοποίησής του. Πολλά κυκλώματα με γαλαζοπράσσινη προστασία έκαναν καριέρες και περιουσίες από την δυστυχία αυτών των ανθρώπων.
 
Τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα προβάλλουν προεκλογικά την δήθεν αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης για να διοχετεύσουν αλλού την δυσαρέσκεια του κόσμου και να περιορίσουν τις διαρροές ψηφοφόρων προς μικρότερα κόμματα είτε στα αριστερά είτε στα δεξιά του πολιτικού φάσματος. Αν η Αριστερά εμφανιστεί σαν υπερασπιστής των δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών με διάφορα προσχήματα θα κλείσει την πόρτα σε ένα τμήμα αγανακτισμένων από την οικονομική πολιτική ψηφοφόρων που αναζητούν αλλού πολιτική στέγη.
 
Το μεταναστευτικό όμως είναι πράγματι βόμβα στα θεμέλια της ελληνική κοινωνίας. Μακροπρόθεσμα είναι πιο σημαντικό και από την οικονομία, αφού αλλοιώνει την σύνθεση του πληθυσμού και επιφέρει πολιτισμικές μεταλλάξεις στον κοινωνικό ιστό γιατί οι μετανάστες είναι φορείς πολιτισμού τον οποίο διατηρούν στις κοινότητες και στα γκέτο που δημιουργούν. Είναι δε πάντα έτοιμοι να δουλέψουν με μισθούς Βουλγαρίας στις Οικονομικές Ζώνες που ετοιμάζονται. Για όλους αυτούς τους λόγους το μεταναστευτικό είναι πολύ σοβαρό ζήτημα για να το χειριστούν προεκλογικά ο Σαμαράς με τον Χρυσοχοΐδη προς άγρα ψήφων.