Σπύρος Γκουτζάνης

Το κυρίαρχο δίλημμα που θέτουν πλέον οι περιώνυμοι από το βήμα της Βουλής είναι: θέλετε να παραμείνουμε στο ευρώ ή να μας αποβάλουν; Θα πρέπει να είναι κανείς τρελός για να απαντήσει στο ερώτημα αυτό «εγώ θέλω να φύγουμε».

Από εκεί και μετά όμως προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα. Πρώτον, αν κάνουμε όλες τις θυσίες που μας προαναγγέλλουν, θα παραμείνουμε στο ευρώ; Η απάντηση που μας κρύβουν είναι ότι οι πιθανότητες είναι εναντίον μας ό,τι κι αν κάνουμε.

Δεύτερον, ακόμη κι αν εμείς τα καταφέρουμε, θα υπάρχει ευρώ όπως το ξέρουμε; Και πάλι οι περισσότερες πιθανότητες είναι αρνητικές. Το τι θα κάνουν ακόμη το επεξεργάζονται: θα είναι ευρώ δύο ταχυτήτων, θα είναι ευρώ ευέλικτο, ευρώ χωρίς τα PIGS, κάτι θα βρούνε.

Τρίτον, όταν κάνουμε όλα αυτά που μας ζητάνε και, ενώ έχουμε ήδη εκχωρήσει την οικονομική διακυβέρνηση της χώρας, έχουμε καταργήσει το εργατικό δίκαιο, έχουμε δεχτεί την αποψίλωση του Κράτους Πρόνοιας, έχουμε δεχτεί τον βιασμό της Δημοκρατίας μας, τι θα μείνει; Θα μείνουμε στο ευρώ με αμοιβές Βουλγαρίας, χωρίς αξιοπρέπεια χωρίς περηφάνια, χωρίς ελπίδα, ασπόνδυλα μαλάκια χρεωμένα διά βίου.

Γιατί οι υπογραφές που θα βάλουν σε λίγο οι υπεύθυνοι για την εκχώρηση της διαχείρισης της χώρας μας και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα μας δεσμεύουν είτε μείνουμε στο ευρώ είτε φύγουμε. Σκεφτείτε να τα εκχωρήσουμε όλα αυτά και να είμαστε και εκτός ευρώ. Εφιάλτης;

Αυτά δεν μας τα λένε παρότι συγκεντρώνουν πλέον αρκετές πιθανότητες. Μας λένε όμως με παρρησία τι μας περιμένει αν φύγουμε. Θα υπάρξει πληθωρισμός, θα χάσουν την αξία οι περιουσίες μας, δεν θα μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας, εν ολίγοις πλήρης καταστροφή. Υποθετικά όμως γιατί κανείς δεν μπορεί πραγματικά να ξέρει. Αν τα ξεπεράσουμε αυτά, τότε θα μας πουν ότι θα έλθουν σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, θα πέσουν ακρίδες κ.λπ. Υπάρχουν και άλλες θεωρίες, ότι, αν βγούμε από το ευρώ ύστερα από ένα πρώτο δύσκολο διάστημα, θα μπορέσουμε να διαχειριστούμε τα του οίκου μας, να αξιοποιήσουμε την περιουσία μας, να επανέλθουμε σε τροχιά ανάπτυξης. Αλλά αυτά δεν ακούγονται.

Αν είναι τόσο σίγουροι ότι οι Ελληνες θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ με κάθε κόστος, γιατί δεν περιγράφουν τι μας περιμένει αλλά λένε διάφορες σαχλαμάρες ότι ο Ράιχενμπαχ θέλει το καλό μας και θα φτιάξει το κράτος μας.

Εν κατακλείδι, η παραμονή στο ευρώ δεν είναι αυτοσκοπός. Η οικονομική διάσωση της χώρας και μια ανθρώπινη κοινωνία για εμάς και τα παιδιά μας είναι ο σκοπός.

Είτε με ευρώ είτε χωρίς ευρώ. Καλύτερα βέβαια εντός ευρώ. Εκείνοι που δεν μπορούν να σκεφτούν τις εναλλακτικές εκδοχές, να σχεδιάσουν το μέλλον της χώρας όπως είναι η υποχρέωσή τους και μας βάζουν μόνο ηλίθια εκβιαστικά διλήμματα, είναι το ανάπηρο διεφθαρμένο αυτοαναφορικό και αυτιστικό πολιτικό σύστημα που, αν δεν ολοκληρώσει το έργο της καταστροφής της χώρας, δεν θα αποχωρήσει.