Σπύρος Γκουτζάνης

Το ομολογούν όλοι ότι, ύστερα από ενάμιση χρόνο μνημονιακής πολιτικής, τα νούμερα της ελληνικής οικονομίας δεν βγαίνουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε: στο 1,7 δισ. ευρώ τα φέσια από ακάλυπτες επιταγές και συναλλαγματικές μέχρι τον Ιούλιο, διψήφιο το έλλειμμα του προϋπολογισμού παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις της κυβέρνησης, η ύφεση στο 7%, η επίσημη ανεργία στο 17%, η βιομηχανική παραγωγή με διψήφιο αρνητικό πρόσημο και τα λουκέτα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε άνοδο.

Ολα αυτά με ένα περιτύλιγμα χρέους 350 δισ. ευρώ, που συνεχίζει να αυξάνεται και ενώ το πρόβλημα ρευστότητας των τραπεζών στραγγαλίζει πλέον ακόμη και την υγιή πραγματική οικονομία. Η κυβέρνηση ανάμεσα σε όλα αυτά αυξάνει τη φορολογία στην εστίαση από 13% σε 23%. Δεν χρειάζεται σχόλιο…

Η διευθέτηση του ελληνικού χρέους που αποφασίστηκε τον περασμένο μήνα, αν τελικώς υλοποιηθεί μετά τις εξελίξεις στην Ε.Ε., δεν θα δώσει αναπτυξιακή διέξοδο στην πραγματική οικονομία. Αυτή μάλιστα η διευθέτηση θα συνοδευτεί με επίσημη παραίτηση από την εθνική κυριαρχία όπως έχουν πει ευθαρσώς οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και έχει δεχτεί η κυβέρνηση Παπανδρέου. Εν ολίγοις η Ελλάδα, αν καταφέρει να παραμείνει στην ευρωζώνη -πράγμα καθόλου βέβαιο-, θα μετατραπεί σε προτεκτοράτο στο πλαίσιο μιας Ενωσης στην οποία θα κυριαρχεί πολιτικά και οικονομικά η Γερμανία.

Ηδη από τον Μάρτιο του 2010 Ελληνες και ξένοι οικονομολόγοι διεθνούς κύρους και τμήμα της ελληνικής Αριστεράς έλεγαν ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι να επιλέξει εκείνη τον χρόνο και τους όρους που θα κάνει αναδιάρθρωση του χρέους της εντός ή εκτός ευρωζώνης, για να μην της το επιβάλουν αργότερα άλλοι με όρους που θα εξυπηρετούν τους δανειστές της. Η κυρίαρχη προπαγάνδα τους απαξίωνε και τους σπίλωνε σαν οπισθοδρομικούς ή γραφικούς. Εφέτος δικαιώθηκαν.

Τώρα ανοίγει η συζήτηση για το αν η Ελλάδα θα πρέπει να επιλέξει εκείνη τη στιγμή και τους όρους της αποχώρησής της από την ευρωζώνη προκειμένου να μη γίνει παρίας της Ευρώπης: μια κοινωνία διαλυμένη με μηδενική αυτοπεποίθηση και χωρίς εθνική ταυτότητα. Πάλι το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας απαξιώνει όσους θέτουν παρόμοιους προβληματισμούς.

Μυωπικά η κυβέρνηση επιμένει ότι θα υλοποιήσει τα καταστροφικά μνημόνια και η Ν.Δ. ότι θα επαναδιαπραγματευτεί εντός της Ε.Ε. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ενοχικό και δέσμιο των εξαρτήσεών του και των στερεοτύπων του παρελθόντος, αρνείται να επεξεργαστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο σωτηρίας για τη χώρα. Μήπως είναι καιρός να σκεφθούμε αν συμφέρει η παραμονή μας στην ευρωζώνη προτού μας πετάξουν έξω;