Φώτης Πλιάκος

Στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο: η ένταση στις σχέσεις Σαββίδη και Λουτσέσκου, παραδείγματος χάριν, στον ΠΑΟΚ, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη- οπότε το γεγονός πως συμφώνησαν καταρχήν να προχωρήσουν μαζί, αποτελεί θετική εξέλιξη.

Παρεμπιπτόντως στις γενικές κατευθύνσεις του σχεδιασμού, δηλ. 1) ποιοι παίκτες υπολογίζονται, 2) ποια συμβόλαια δεν θα ανανεωθούν, 3) ποιοι παίχτες είναι υπό παραχώρηση, 4) ποια εν ενεργεία συμβόλαια θα λυθούν, 5) σε ποιες θέσεις θα γίνουν μεταγραφές και 6) στην ανάγκη ελληνοποίησης του ρόστερ, αμφότεροι έχουν, πάνω-κάτω, την ίδια αντίληψη.

Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να γίνουν κι άλλες συναντήσεις στις οποίες θα παρθούν συγκεκριμένες αποφάσεις.

Σε αυτές τις συναντήσεις -το πιθανότερο είναι- πως θα δώσει το παρών και ο νέος τεχνικός/αθλητικός διευθυντής που αναμένεται να μπει στο οργανόγραμμα της ΠΑΕ Αρης.
Ο Καρυπίδης έχει καταλήξει σε συγκεκριμένο πρόσωπο από την Ισπανία, με καλό βιογραφικό και εμπειρία στο χώρο, με τον οποίο έχει μπει στην τελική φάση των διαπραγματεύσεων. Υποψιάζομαι πως θα πρέπει να τον αποκαλούμε «αθλητικό διευθυντή» καθώς είναι πιθανό να αναλάβει έναν πιο διευρυμένοι ρόλο που θα ξεπερνά αυτόν της εύρεσης παικτών.

Ωστόσο η περίπτωση του δεν είναι εύκολη -ακόμα δεν έχει δώσει οριστική απάντηση- αλλά ο Καρυπίδης φέρεται να είναι αποφασισμένος να τον κλείσει, ανεξαρτήτου κόστους, καθώς πιστεύει πολύ σε αυτή τη συνεργασία.

Εφόσον συμφωνήσει ο νέος αθλητικός διευθυντής στη συνέχεια ο Καρυπίδης θα πρέπει να κερδίσει ένα στοίχημα: την ορθολογική συνεργασία τού νέου στελέχους της ΠΑΕ με τον προπονητή, αλλά και με τον ίδιο.

Στα 10 χρόνια παρουσίας του στο τιμόνι του Αρη ο Θόδωρος Καρυπίδης έχει συνεργαστεί με τέσσερις ανθρώπους που είχαν το ρόλο του τεχνικού διευθυντή.

Σε δύο περιπτώσεις, του αείμνηστου Παύλο Μυροφορίδη και του Κωνσταντίνου Διαμαντόπουλου, όταν και υπήρχαν ξεκάθαροι ρόλοι στη λειτουργία της ομάδας, οι επιθυμητοί στόχοι είχαν, εν πολλοίς, επιτευχθεί.

Στις περιπτώσεις του Αγγελου Χαριστέα και του Ρομπέρτ Παλίκουτσα, το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή απέτυχε, επειδή ο ρόλος τους στην ομάδα δεν ήταν συγκεκριμένος.
Εχω την αίσθηση πως με τους Μυροφορίδη και Διαμαντόπουλο, ο Καρυπίδης είχε κάνει μια συνειδητή επιλογή συνεργασίας, ενώ με τους Χαριστέα και Παλίκουτσα, περισσότερο είχε πιεστεί από εξωγενείς καταστάσεις για να συνεργαστεί μαζί τους.

Μου δίνεται η εντύπωση πως αυτή τη φορά θέλει να ακολουθήσει το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή συνειδητά.

Κάνοντας μάλιστα ένα εξόχως ενδιαφέρον «πάντρεμα» με τον Μαρίνο Ουζουνίδη – τον καλύτερο προπονητή που έφερε στα 10 χρόνια παρουσίας του στον Αρη.