Σοφία Νικολάου

Λίγα 24ωρα νωρίτερα, έρευνα της πολυεθνικής εταιρείας συμβούλων Mercer κατέτασσε την Αθήνα στην 124η θέση μεταξύ 230 πόλεων σε ολόκληρο τον κόσμο από άποψη ασφάλειας, ενώ, άλλη, παρόμοια έρευνα, μας έστελνε ακόμα περισσότερο στον πάτο, τοποθετώντας μας στην θέση 217 μεταξύ 338 πόλεων του κόσμου.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Μόνο στην περιοχή της Ακρόπολης, στον πυρήνα, δηλαδή, του τουριστικού προϊόντος της πόλης, σημειώνονται κάθε χρόνο 1.800 κλοπές, διαρρήξεις και ληστείες από συμμορίες που κατακλέβουν τουρίστες, περαστικούς και κατοίκους. Ο Υπουργός παρουσίασε τις προάλλες μία δήθεν μείωση της εγκληματικότητας, «ξεχνώντας», όμως, κάποια στατιστικά, που καταδεικνύουν την εγκληματικότητα που επηρεάζει άμεσα τις ζωές και την καθημερινότητά μας στην πόλη: Αύξηση στις μικροληστείες με λεία μικροποσά και κινητά, αύξηση στις ληστείες στα ταξί. Και είναι κι άλλα. Και είναι από τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΑΣ. Και δείχνουν τον λόγο που αυξάνεται μέρα με τη μέρα ο φόβος να μετακινηθείς στην πόλη. Και είναι και οι ιστορίες όπως του 25χρονου Νικόλα, που έχασε τη ζωή του στο λόφο του Φιλοπάππου για ένα κινητό.

Θα μπορούσε κανείς να δει μία αχτίδα φωτός σε κάποιες περιπτώσεις, όπως σε εκείνη του Πεδίου του Άρεως. Ακόμα, όμως, κι εκεί, η παρέμβαση της Πολιτείας και η απομάκρυνση των ναρκέμπορων και των πρόχειρων καταυλισμών, δεν έγινε στα πλαίσια ενός συνολικού σχεδιασμού. Απλά «μετέφεραν» ένα πρόβλημα, χωρίς να το λύσουν.

Επίσης, ο τερματισμός του Νόμου – τερατουργήματος Παρασκευόπουλου θα μπορούσε να δώσει μία ανάσα στο βαρύ συναίσθημα ανασφάλειας που πλανάται στην πόλη, αλλά, ακόμα και η νέα ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, φρόντισε να παρατείνει τον Νόμο και μαζί του τα φαινόμενα που έφερε μαζί του: Πρόωρες αποφυλακίσεις βαρυποινιτών, ανακύκλωση εγκληματικότητας, ασυδοσία.

Αυτές είναι μόνο μερικές εικόνες από την πόλη μας. Και, δυστυχώς, η ανικανότητα των ιθυνόντων, έγινε συνήθεια. Και δεν συνηθίσαμε μόνο στον αποτροπιασμό των εικόνων, συνηθίσαμε και τις αδυναμίες τους. Και κλεινόμαστε στο καβούκι μας. Και νοιαζόμαστε για την ασφάλεια τη δική μας και της οικογένειάς μας και μόνο. Αυτό, όμως, είναι το πρώτο στάδιο της ανελευθερίας.

Χρειάζεται σχεδιασμός, πρόγραμμα κι εφαρμογή ενός συνολικού πλαισίου για την πρόληψη και την καταστολή της εγκληματικότητας στην Αθήνα, μα – πάνω από όλα – αποφασιστικότητα και πολιτική βούληση. Και από όλους εμάς, τους κατοίκους αυτής της υπέροχης πόλης, συλλογικότητα, εγρήγορση και μάχη απέναντι στις εικόνες που μας έφτιαξαν και, κυρίως, στην ανικανότητά τους.