Ρομίνα Ξύδα

Ο ίδιος άνδρας τα “ανεβάζει”, λίγο αργότερα, στην προσωπική του σελίδα στο facebook, ευτυχώς για εμάς όχι αυτούσια, δυστυχώς για τον ίδιο με έναν τρόπο πέρα για πέρα γλαφυρό: “Κάποιες έχουν το τρομερό θράσος να φορούν τέρμα σκαφτά, αποκαλυπτικότατα μαγιό ενώ ο πισινός τους δεν είναι αντίστοιχα σφριγηλός ώστε να μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων... Υπερέλεος! Αφού δε σέβεστε τους συνοδούς σας, λυπηθείτε τουλάχιστον εμάς τους αθώους και καλόπιστους τρίτους παρατηρητές που ήρθαμε στην παραλία να χαλαρώσει το μάτι μας και μας έχετε διαλύσει την αισθητική... Κορίτσια, τα μεταξωτά Brazilian μαγιό, θέλουν και επιδέξιους κώλους!”     

Αν ο εν λόγω άνδρας καθόταν στην διπλανή ξαπλώστρα από την δική μου και μου ψιθύριζε στ' αυτί τα παραπάνω λόγια, θα του έσφιγγα δυνατά το χέρι κι ύστερα, θα' κλεινα σφιχτά τα μάτια για να μην βλέπω άλλο, όπως ακριβώς έπραξα προ ημερών σε κάποια παραλία της Αττικής. Δεν ήθελα να βλέπω άλλο, η όραση δεν μπορούσε ν' αντέξει τέτοιους βυθούς άπατης επίγνωσης, τέτοια πελάγη αναίσχυντης κακογουστιάς. Δεν ήταν το πάχος που ενοχλούσε. Αυτό είναι δικαίωμα της καθεμιάς. Ήταν το “χάσιμο” του μαγιό μέσα σ' αυτό, ο ζαμανφουτισμός της ασχήμιας,  η μηδενική αισθητική, η ανύπαρκτη ντροπή, η επιδεικτική απρέπεια. Και ναι κουκλίτσα μου. Όσο δικαίωμα έχεις εσύ να γράφεις στον δικό σου πισινό την δική μου αισθητική άλλο τόσο έχω κι εγώ να γράφω στον δικό μου πισινό τις δικές σου θεωρίες περί ρατσισμού και σεξισμού. Όσο εσύ αισθάνεσαι Ρόζι Χάντιγκτον ή Σάρα Σαμπάιο,  τόσο εγώ μπορώ να καγχάζω.  Όσο εσύ νιώθεις σέξι, τόσο εγώ μπορώ να σταυροκοπιέμαι. Κι όσο εσύ θεωρείς ότι το να ξεγυμνώνεις τα υπέρογκα κάλλη σου σε κατατάσσει στην κατηγορία της ακομπλεξάριστης γκόμενας τόσο εγώ  μπορώ να σου υπογράψω ότι είσαι μια γυναίκα βαθιά κομπλεξική. 
     
Ξέρω, θα πέσεις να με φας. Όπως ακριβώς κατασπάραξες με την πλαδαρή σου αντίληψη τον ρατσιστή άνδρα που τόλμησε να θίξει τη λογική που προστάζει πως δεν φτάνει να θέλουμε αλλά και να μπορούμε. Μέγιστη υποκρισία η καραμέλα του ρατσισμού. Μιας λέξης που έχει υπερκτεθεί και υπερχρησιμοποιηθεί σε βάρος μιας άλλης λέξης: της αξιοπρέπειας. Όχι κουκλίτσα μου. Δεν μπορείς να φοράς brazilian όταν το τελευταίο βυθίζεται σε τόνους λίπους. Ούτε στρινγκ μαγιό όταν έχεις ξεπεράσει τα -άντα. Δεν είναι φτιαγμένα για σένα. Δεν σου κάνουν, δεν τους “χωράς”. Η μόδα έχει πολλά πρόσωπα για όλους τους σωματότυπους και η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο σέξι και στο χυδαίο κρέμεται εν προκειμένω σε ένα κορδόνι που εύκολα σε μεταμορφώνει από επίδοξη sex bomb σε απόλυτο σούργελο. Δεν είναι κακό να έχεις κυτταρίτιδα, έχει και η Ζιζέλ. Δεν είναι κακό να έχεις περιττά κιλά, έχει το 90% των γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν είναι κακό να έχεις περάσει τα σαράντα, τα πενήντα, τα εξήντα και να θέλεις να νιώθεις όμορφη και sexy. Το κακό είναι να περιφέρεις μια εικόνα του εαυτού σου που δεν σε τιμά.   

Κι αν ο άνδρας είναι όπως τον χαρακτήρισες βλάκας, απαράδεκτος, gay, σκατόψυχος, ρατσιστής και τρανσέξουαλ, αν σχολιάζεις την ανάρτησή του με ατάκες του τύπου “Eat shit and die” κι αν ποστάρεις μούντζες και κατάρες στην προσωπική του σελίδα στο facebook, τότε το θέμα σου είναι πολύ πιο βαθύ από το χαμένο στα οπίσθιά σου κορδόνι...