Πέτρος Κατσάκος

Σε μια παρατεταμένη Μεγάλη Εβδομάδα ας κάνουμε λίγη ακόμη υπομονή και ας γιορτάσουμε την Ανάσταση όχι στις 15 Απριλίου αλλά στις 6 Μαΐου.

Η πορεία προς το Γολγοθά του ελληνικού λαού που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια άφησε πίσω της ένα τεράστιο πλήθος ανέργων που μετά βίας σέρνουν ακόμη τα βήματά τους στην ανηφόρα της φτώχειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης.

Εκατομμύρια εργαζόμενοι βιώνουν τα δικά τους Πάθη στον σταυρό του αιμορραγώντας από τα καρφιά των δύο Μνημονίων.

Μια χώρα καταδικασμένη και σταυρωμένη όχι εν μέσω των ληστών αλλά υπό των ληστών να φέρει σήμερα τις αμαρτίες άλλων και άλλων και να επιδεικνύεται απειλητικά από τους σταυρωτές της στα μάτια της υφηλίου για παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Σήμερα οι αργυραμοιβοί εξακολουθούν να λυμαίνονται τον δικό μας Ναό και οι επικυρίαρχοι ακονίζουν και νέα καρφιά.

Και το πλήθος να πρέπει και πάλι να διαλέξει κατ εντολή της Νέας Ρώμης ανάμεσα στον Ιησού και τον Βαραββά.

Ε, όχι λοιπόν ούτε τον Ιησού ούτε τον Βαραββά ούτε και όλους αυτούς που υποκριτικά θα ζητήσουν να κουβαλήσουν τον πολυπόθητο σταυρό μας για λίγες μόνο μέρες και μετά να μας τον ξαναφορτώσουν στις πλάτες τις δικές μας. Αυτή τη φορά ας απελευθερώσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και ας πετύχουμε την δική μας Ανάσταση στις 6 Μαΐου.  

Καλή Ανάσταση...και όσο για τους υπόλοιπους καλή παράσταση ως τότε.