Πέτρος Κατσάκος

Μία χώρα εξαρτημένη. Μια χώρα που από το 1985 και μετά έμαθε να ζει με «δόσεις». Μια χώρα που κάποτε δοκίμασε τον πλαστό παράδεισο του να ζεις σε έναν κόσμο που δεν ανήκεις και έκτοτε έμαθε να εξαρτάται από αυτόν. Πακέτα Ντελόρ, ΚΠΣ και ΕΣΠΑ τα πρώτα χρόνια, δάνεια στη συνέχεια. Όλα στο βωμό μιας επίπλαστης ευρωπαϊκής ευδαιμονίας. Γίναμε μια κοινωνία, όχι απλώς επαιτών, αλλά ναρκομανών, που η μόνη σκέψη είναι πλέον η επόμενη δόση και πάνω από εμάς μια εξαρτημένη κυβέρνηση που επίσης αναζητάει τη δική της δόση.

Σαν τον ναρκομανή που την πρώτη φορά δοκίμασε για να νιώσει καλύτερα. Έτσι κι εμείς όταν δοκιμάσαμε τα πρώτα πακέτα νιώσαμε καλύτερα. Ώσπου ήρθε η εξάρτηση, ώσπου μάθαμε να ξοδεύουμε χρήματα που δεν μας ανήκαν. Ώσπου μάθαμε να ζούμε με σεμινάρια, επιδοτήσεις και κοινοτικά κονδύλια. Και όσο μεγάλωναν οι δόσεις τόσο μεγάλωναν και οι ανάγκες μας.


Βίοι παράλληλοι.  Ο εξαρτημένος ναρκομανής ξοδεύει και το τελευταίο ευρώ που διαθέτει για να αγοράσει την δόση του. Όμως οι ανάγκες του για την λευκή σκόνη όλο και μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα να μείνει άφραγκος.

Και από την άλλη πλευρά έχεις μία κυβέρνηση (ανεξαρτήτως χρώματος) που αρχίζει να αδειάζει τα δημόσια ταμεία για να εξασφαλίζει στους πολίτες της το δικαίωμα στην καταναλωτική ευδαιμονία. Οι ανάγκες όμως των εθισμένων πολιτών αρχίζουν να μεγαλώνουν ανεξέλεγκτα με αποτέλεσμα να αδειάσουν τα ταμεία.

Ο εξαρτημένος με άδειες πια τσέπες αναζητά δανεικά από γνωστούς και φίλους, οι οποίοι στην αρχή του τα δίνουν αδαμαρτύρητα γιατί ακόμη πιστεύουν ότι θα μπορέσει κάποια στιγμή να τους ξεχρεώσει.

Η κυβέρνηση αρχίζει να δανείζεται από φιλικά κράτη, τα οποία της δανείζουν γιατί πιστεύουν ότι θα τα πάρουν πίσω.

Ο εξαρτημένος έχει χάσει τον έλεγχο των χρημάτων, αρχίζει να ξεπουλάει την περιουσία του για να πληρώσει τα χρέη και τις δόσεις.

Η ελληνική κυβέρνηση χάνει τον έλεγχο της οικονομίας και αρχίζει να ξεπουλάει την δημόσια περιουσία για να ξεπληρώσει τα χρέη της.

Ο εξαρτημένος πλέον δεν μπορεί να βρει χρήματα, δεν έχει να ξεπουλήσει τίποτα και παρακαλάει για την δόση του.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει δάνειο, έχει χάσει την φερεγγυότητα της και παρακαλάει για να πάρει μία δόση.
Εκείνος που στηρίζει την ύπαρξή του σε μια δόση, είτε αυτή είναι πρέζα είτε ευρώ  αργά ή γρήγορα θα πάρει την τελευταία του και θανατηφόρα δόση.