Πέτρος Κατσάκος

Στα μέσα της δεκαετίας του 80 είχαμε γίνει μάρτυρες της δράσης ομάδων πολιτών που κατά την διάρκεια διαδηλώσεων και συγκρούσεων με την αστυνομία καλυπτόμενοι πίσω από τις «γραμμές» των ΜΑΤ εκσφενδόνιζαν πέτρες κατά των «ταραχοποιών στοιχείων». Ο αείμνηστος Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας τους είχε βαφτίσει τότε «αγανακτισμένους πολίτες» αδιαφορώντας αν στην πλειοψηφία τους ήταν αστυνομικοί με πολιτικά και κάποιοι φίλοι τους ακραίων πολιτικών φρονημάτων. Αυτό που είχε μείνει ήταν μονάχα ο «όρος» που περιέγραφε αυτούς που πνιγμένοι από το δίκιο και την αγανάκτηση αναλάμβαναν να επιβάλουν το νόμο με τα ίδια τους τα χέρια. Όλα αυτά κατά την διάρκεια των πρώτων σοσιαλιστικών κυβερνήσεων και επί ημερών Ανδρέα Παπανδρέου.

Τρεις δεκαετίες αργότερα και επί ημερών Γιώργου Παπανδρέου, οι «αγανακτισμένοι πολίτες» έκαναν χθες και πάλι την εμφάνισή τους στο κέντρο της Αθήνας. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στο ειρηνικό κίνημα των αγανακτισμένων του Συντάγματος που ειρηνικά εδώ και 35 ημέρες διαδηλώνουν την αντίθεσή τους στην πολιτική της κυβέρνησης. Αναφέρομαι στους εκατοντάδες απλούς πολίτες αυτού του τόπου που αγανακτισμένοι μάρτυρες και θύματα της ανεξέλεγκτης αστυνομικής βίας όπλισαν το χέρι τους με την πέτρα της αγανάκτησης και την οποία εκσφενδόνισαν με θυμό εναντίον των ΜΑΤ. Ήταν όλοι αυτοί που με καθαρά πρόσωπα και την αστυνομική ταυτότητα στην τσέπη χτυπήθηκαν, δηλητηριάστηκαν και εξυβρίστηκαν χυδαία από τους «προστάτες» τους στο όνομα ενός τυφλού επιχειρησιακού σχεδίου που οργανώθηκε στα επιτελεία της Λεωφόρου Κατεχάκη και απαιτούσε το χθεσινό «καθάρισμα» της Πλατείας Συντάγματος.  Εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, γυναίκες ακόμη και άνθρωποι που καθηλωμένοι επάνω σε αναπηρικά καροτσάκια είχαν έρθει να διαδηλώσουν χωρίς κουκούλες στα πρόσωπα και χωρίς μολότοφ στις τσάντες γνώρισαν το βάρβαρο πρόσωπο αυτών που κάτω από τα κράνη κρύβουν τα δικά πρόσωπα από ντροπή. Όπως ντροπή θα πρέπει να νιώθουν και αυτά τα αμούστακα παλληκαράκια της ομάδας ΔΕΛΤΑ που κράδαιναν στα χέρια τους πτυσσόμενα μεταλλικά γκλοπ την ώρα που εφορμούσαν με τις μηχανές τους κατά δικαίων και αδίκων στον πεζόδρομο της οδού Μητροπόλεως ανοίγοντας κεφάλια με τα τυφλά τους χτυπήματα. Να θυμίσουμε πως είναι οι ίδιοι αστυνομικοί μετά το αιματοκύλισμα του Ρέντη και τον άδικο χαμό δύο συναδέλφων τους από τα πυρά κακοποιών διαμαρτύρονταν στα κανάλια για τον ελλιπή εξοπλισμό με τον οποίο τους εφοδιάζει η υπηρεσία τους στη μάχη κατά του εγκλήματος. Προφανώς με τα χρήματα από τις δωρεές που τότε κάποιοι φρόντισαν να τους ενισχύσουν, αντί να αγοράσουν γιλέκα και κράνη προτίμησαν να δώσουν το μερίδιό τους στα καταστήματα «παραστρατιωτικών ειδών» για να αγοράσουν αυτά τα εγκληματικά όργανα τα οποία φυσικά και δεν τους τα παρέχει η ΕΛ.ΑΣ. για να ανοίγουν κεφάλια πολιτών.