Παν. Μπουσμπουρέλης

Αναφέρθηκε μάλιστα στις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) όπου η ΔΕΗ θα πάρει τα μισά από όσα ζητά σε επίπεδο ανάκτησης και η ίδια έχει δεχθεί ως επιβαρύνσεις από τη λειτουργία του συστήματος μετά τις σχετικές εισηγήσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ).
Οπως επιχειρηματολογεί η ΔΕΗ δημόσια προς τους καταναλωτές, η διαφορά μεταξύ των 360 εκατ. που έχουν εγκριθεί να πάρει και των 735 εκατ. που διεκδικεί δεν συμπεριλαμβάνει την τελευταία χρονιά, ακόμα δε και τις ΥΚΩ που τιμολογεί κινδυνεύουν από την υστέρηση εισπραξιμότητας.

Θεωρητικά, λοιπόν, η ΔΕΗ μπορεί να είναι πάντα ο εύκολος στόχος, όμως το κόστος που έχει αναλάβει σε κοινωνικό επίπεδο αντιμετωπίζεται με μεγάλες αποκλίσεις από τη Ρυθμιστική Αρχή.

Μένουν έτσι πολλά ανοιχτά ερωτήματα και αν η ΔΕΗ, όπως αναμένεται, προσφύγει νομικά, ενδεχομένως θα έχουμε σημαντικές αναταράξεις σε θεσμικό επίπεδο.
Από κει και πέρα το Νο 1 θέμα είναι η υπόθεση του τεστ με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων που θα επανέλθει σε λίγες ημέρες στο προσκήνιο, όταν ανοίξουν και πάλι οι υπηρεσίες της Κομισιόν.

Το ζήτημα αυτό είναι αρκετά πολύπλοκο, ενέχει όμως έναν ουσιαστικό κίνδυνο. Η ιδεοληπτική πλευρά του κυβερνώντος κόμματος να μπλοκάρει το θέμα με αμφίβολες συνέπειες ακόμα και για την ίδια τη ΔΕΗ.

Η εκτίμηση του προέδρου Ευάγγελου Μυτιληναίου ότι η πώληση μόνο λιγνιτικών μονάδων δεν θα είναι εύκολη υπόθεση δεν είναι καλό σημάδι, όσον αφορά το ενδιαφέρον μεγάλων και ισχυρών παικτών για μονάδες.

Αν τελικά οι κυβερνητικές προσδοκίες διαψευστούν, τότε ο πέλεκυς θα πέσει βαρύς από τους πιστωτές στις υδροηλεκτρικές μονάδες, στοιχείο που θα πλήξει την κυβέρνηση ως αποτυχία ως προς τις ιδιωτικοποιήσεις αρχικά, όπου δίνει καίρια τεστ για την προσέλκυση επενδύσεων.
Την ώρα μάλιστα που η ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ εξελίσσεται θετικά και με μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό όμως από μόνο του δεν φτάνει για να συνεχίσει το κυβερνητικό στρατόπεδο τη ρεαλιστική στροφή στην προσέλκυση επενδύσεων.
Η υπόθεση της ΔΕΗ μπορεί να εξελιχθεί σε βατερλό καθώς οι πιστωτές καραδοκούν να της πάρουν τα φιλέτα, ενώ μια τέτοια -κακή- κατάληξη θα είναι σε βάρος τελικά της ίδιας της Επιχείρησης.
Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, μια αδύναμη τελικά ΔΕΗ όχι μόνο θα είναι σε βάρος της κοινωνίας, αλλά και της βιομηχανίας, όπου η αγωνία εκφράζεται για να μπορέσει να διατηρήσει η ελληνική επιχείρηση τον ρόλο-κλειδί.
Αγνωστος σε μια τέτοια εξέλιξη θα είναι ο ρόλος της ΡΑΕ που επηρεάζει την Κομισιόν και οφείλει να είναι σκληρή και αδέκαστη, όχι όμως σε βάρος του συμφέροντος των ελληνικών επιχειρήσεων.