Παν. Μπουσμπουρέλης

Επειδή, όμως, μίλησα με τον Βάλντις Ντομπρόβσκις κρατάω τα εξής: στο βασικό θέμα των κόκκινων δανείων, ένα ζήτημα ύψιστης σημασίας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής, η Επιτροπή είναι ανοιχτή. Τι σημαίνει αυτό; Οτι δεν είναι δογματική για ένα νομοθέτημα τόσο σημαντικό, από το οποίο εξαρτάται η αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας σε πάρα πολλά επίπεδα.

Πρώτον, όπως φαίνεται, η Επιτροπή είναι ανοιχτή στην εντατικότερη εξυγίανση του χαρτοφυλακίου των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια των επιχειρηματιών. Οπως μου ανέφερε ο αντιπρόεδρος στη σχετική του συνέντευξη στο Νewmoney.gr, «η εντατικότερη προσπάθεια των τραπεζών στα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια θα αντιμετωπίσει ένα βασικό ζήτημα που επιβαρύνει την πορεία της οικονομίας».

Αυτός όμως είναι και ο τομέας που και για την ίδια την κυβέρνηση πολιτικά συνεπάγεται το τέλος του παλιού, το οποίο ευαγγελίστηκε προεκλογικά. Τα παιδιά του 1999 αλλά και διάφοροι επιχειρηματίες που έχουν μείνει ανενόχλητοι επί πενταετία, οι οποίοι δεν πληρώνουν αλλά ταυτόχρονα διατηρούν έλεγχο εταιρικών σχημάτων τα οποία υπό άλλες συνθήκες και νέους μετόχους μπορούν να βρουν αλλά και να έχουν συνέχεια και μέλλον, πρέπει να τελειώσουν.

Γι' αυτό όμως οι τράπεζες χρειάζονται ένα νέο πλαίσιο που να τους λύνει τα χέρια. Ταυτόχρονα, δε, θα πάρουν πίσω και μέρος των δανείων για τα οποία έχουν ήδη λάβει προβλέψεις ενισχύοντας τα έσοδά τους. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, αυτό να συμβάλει τελικά σε μια πρώτη φάση εισαγωγής κεφαλαίων στη χώρα, τα οποία θα αξιοποιήσουν την ουσιαστική αναδιάρθρωση που ακόμα δεν έχει γίνει. Από οικονομικής πλευράς αυτό που πρέπει πούμε είναι ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν δημιούργησαν ποτέ ένα τέτοιο πλαίσιο.

Ο ίδιος ο πρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς Μιχάλης Σάλλας, ο οποίος λόγω του μεγέθους του ομίλου του έχει μια αξιόπιστη εικόνα της οικονομίας, διαφωνεί ανοιχτά με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, σημειώνοντας ότι, πέραν των κοινωνικών επιπτώσεων, η αγορά ακινήτων θα υποστεί μεγάλο πλήγμα στην Ελλάδα. Προκρίνει δε την επιλογή να δοθεί πολύ περισσότερο βάρος στην κεφαλαιοποίηση χρεών των ασυνεπών επιχειρηματιών. Αρα οι τράπεζες, όπως δείχνουν διατεθειμένες, θα πρέπει να τελειώσουν κυρίως με τους ανύπαρκτους και παρασιτικούς επιχειρηματίες ώστε να υπάρξει ευελιξία στη διαχείριση των δανείων της κοινωνίας.

Ομως και εδώ υπάρχει ένα τεχνικό ζήτημα που η Επιτροπή το συζητάει. Το κριτήριο της αξίας των ακινήτων, το οποίο οι εταίροι μας ζητούν προσδιορίζοντάς το στα 120.000 ευρώ ανά οικία, προσιδιάζει με το νούμερο που προκύπτει από την υποτίμηση που έχουν υποστεί οι αντικειμενικές αξίες που θέτουμε εμείς ως αίτημα. Τα 250.000 ευρώ, που εμείς βάζουμε ως αντικειμενική αξία σε σχέση με το κριτήριο προστασίας από τον πλειστηριασμό, αντιστοιχούν σε ένα 40%-60% χαμηλότερα με βάση τις αγοραίες αξίες που έχουν διαμορφωθεί. Αρα, μήπως εμείς θα πρέπει να τελειώνουμε με τις νέες αντικειμενικές πιο γρήγορα ώστε να διαμορφωθεί ένα αξιόπιστο πλαίσιο συζήτησης;

Μου έκανε επίσης εντύπωση ότι όταν ρώτησα τον κ. Ντομπρόβσκις για το αν είναι ικανοποιημένοι από την πορεία ιδιωτικοποιήσεων και διαρθρωτικών αλλαγών, μου εξέφρασε μια σχετική ικανοποίηση. Πού τη βρήκε; Στο ότι έχουν ψηφιστεί σχετικά νομοσχέδια και στο ότι ιδιωτικοποιήσεις που είχαν ξεκινήσει δεν σταμάτησαν. Προσωπικά θεωρώ ότι έχουν πολύ δρόμο ακόμα οι τομές που θα βοηθήσουν την οικονομία, όμως η πορεία ολοκλήρωσης της αύξησης κεφαλαίων των τραπεζών με ιδιωτικά κριτήρια είναι μια θετική εξέλιξη.

Προσωπικά θα περίμενα η κυβέρνηση να προχωρήσει σε μια-δυο ιδιωτικοποιήσεις, όπως μπορεί τουλάχιστον στον ΟΛΠ, για να αλλάξει και την ατζέντα που δίνει τροφή στη δυσαρέσκεια για φορολογία και Συνταξιοδοτικό. Από την άλλη πλευρά, το στοίχημα της ανασύστασης της κοινωνικής πολιτικής δεν θα φύγει από το κάδρο και θα είναι το ζητούμενο από την κοινωνία για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι λύσεις, όμως, δεν μπορεί να είναι ο ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία ή τα τέλη. Αυτές θα δοθούν από τη σταθεροποίηση, την ανάκαμψη και τις διαρθρωτικές τομές στο σύστημα ώστε οι πόροι να πάνε στη βάση και η κλεπτοκρατία να ελεγχθεί περισσότερο.