Παν. Μπουσμπουρέλης

Η πληρωμή του ΔΝΤ αν μη τι άλλο, δείχνει ότι η προτεραιότητα συνέπειας έστω εν μέσω ενός χρονικού πλαισίου που έχει κατακοκκινίσει την πραγματική οικονομία,παραμένει. Και η δήλωση του Eurogroup δημιουργεί τουλάχιστον την βεβαιότητα, ότι θα αποφευχθεί μια δυσάρεστη εξέλιξη από την ΕΚΤ στη σημερινή της συνεδρίαση.

Τα κενά χρηματοδότησης όμως αναμένεται να αρχίσουν να διαφαίνονται από το τέλος Μαΐου. Και για τον λόγο αυτό η οικονομία περιμένει να δει πότε η ΕΚΤ θα αποδεσμεύσει τα 1,9-3 δισ που ανέφερε και κατά την τηλεοπτική του παρουσία ο Αλ. Φλαμπουράρης ή θα ανοίξει τον δρόμο για τα έντοκα. Οπως και να χει, το πολιτικό σκηνικό αναζητεί μια νέα ισορροπία με τον ΣΥΡΙΖΑ να κοιτάζει κατάματα την πρόκληση μετασχηματισμού του σε συστημικό παίκτη εντός Ευρωζώνης και την αντιπολίτευση να ζυγίζει την στάση της απέναντι στο επερχόμενο τρίτο πρόγραμμα.

Ο χρόνος που χάνεται όμως, έχει αρχίσει να μετρά πολλαπλασιαστικά και κυρίως οι αποφάσεις που θα ληφθούν πρέπει να κουμπώσουν οριστικά και να μην εισέλθουμε σε νέα φάση αμφισβήτησης. Ποιο μπορεί να είναι ένα καλό σενάριο. Το νέο πρόγραμμα να υπερψηφιστεί από 250 και πλέον βουλευτές - αυτός καλώς ή κακώς είναι και ο κεντρικός στόχος των Γερμανών- για να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή σύγκλιση του εκλογικού σώματος.

Εδώ όμως θα κριθεί και ο πρωθυπουργός που καλείται μέσω πραγματικών πυρών να κάνει πολλές υπερβάσεις και να μετατραπεί από έναν ευρωπαϊκό αμφισβητία σε έναν εν δυνάμει ευρωπαϊκό μεταρρυθμιστή, που πρώτα όμως θα εξασφαλίσει την σταθεροποίηση της χώρας εντός της Ευρωζώνης. Σταθεροποίηση όμως δεν γίνεται με το να ξυπνάει κανείς κάθε πρωί και να μην ξέρει από πού θα του έλθει. Ούτε η οικονομία μπορεί να λειτουργεί έτσι,ούτε οι πολίτες που παράγουν εισόδημα και παίρνουν αποφάσεις μπορούν να λαμβάνουν υπόψιν τους ανά πάσα στιγμή το σενάριο της ρήξης.

Αυτά που ζήτησε λοιπόν ο πρωθυπουργός από το Eurogroup δεν έμειναν ανικανοποίητα τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Ας προχωρήσουν λοιπόν ρεαλιστικά έχοντας στο μυαλό τους, ότι αν η εσωτερική αγορά πληγεί ανεπανόρθωτα τότε και οι πολιτικές και έντιμες συμφωνίες δεν θα έχουν την σημασία και λειτουργικότητα που κορυφαία κυβερνητικά στελέχη προσδοκούν. Ρίσκο να φτάσει η κυβέρνηση σε σημείο να μην μην έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις. Εκεί τι;