Παν. Μπουσμπουρέλης

Παρά τη χρεοκοπία, που μόνον τυπικά δεν έλαβε χώρα αλλά τα αποτελέσματά της φαίνονται ακόμα και σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, πολύ έντονα, ο πολιτικός κόσμος αντιπαρατίθεται ισχυριζόμενος ότι διαθέτει τη συνταγή σωτηρίας για τους ταλαιπωρημένους μεν πολίτες, αλλά και εν μέρει αφελείς.

Οι αποκαλύψεις των «Financial Times» είναι επίσης άλλο καπέλο. Γιατί άραγε διέρρευσαν αυτή τη χρονική στιγμή και τι εξυπηρετούν; Δίνουν όμως και ένα άλλο μήνυμα. Οτι όλο αυτό το σύστημα διακατέχεται από έλλειψη αξιοπιστίας - μηδέ εξαιρουμένων των μεγάλων media, μηδέ της γερμανικής ηγεσίας. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το δημοσίευμα δίνει δίκαιο σε όσους διατυπώνουν εδώ και χρόνια ενστάσεις στην πρακτική και τη φιλοσοφία της γερμανικής ηγεσίας απέναντι στη χώρα μας.

Οπως διαφαίνεται από το δημοσίευμα, οι Γερμανοί λειτουργώντας ως οικονομικοί «κατσαπλιάδες» δεν είχαν κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο διάσωσης της χώρας ούτε το 2011, ούτε το 2012, όταν το πρώτο μνημόνιο είχε επιβληθεί από τον Μάιο του 2010. Ετσι σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά και με όλες τις θυσίες να έχουν λάβει χώρα, την απώλεια ΑΕΠ κατά 51 δισ. ευρώ, την ανεργία και την απενεργοποίηση ουσιαστικά του τραπεζικού συστήματος, η ελληνική κοινωνία τείνει να αντιμετωπίσει τα ίδια διλήμματα με εκείνα του 2012.

Το τι θα αποφασίσει ο καθένας είναι δικαίωμά του. Ομως, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, δρόμος εύκολος δεν υπάρχει. Και η πενταετία που έρχεται θα είναι ανηφορική όποια και να είναι τα εκλογικά αποτελέσματα. Η χώρα έπαψε από το 2010 να μπορεί να αυτοχρηματοδοτείται, κατά συνέπεια έπαψε να ορίζει τις τύχες της, που σημαίνει ότι τελικά η διαδικασία ανάκτησης των μηχανισμών περνά μέσα από οικονομικά αποτελέσματα και όχι κατ’ ανάγκη από πολιτικές κορόνες.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει αναβαθμισμένη σημασία - ιδιαίτερα σε περιφερειακό επίπεδο όπου τα κονδύλια είναι μεγάλα. Ομως το νόημα των εκλογών είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό πολιτικό. Και η δυσαρέσκεια που υπάρχει είναι δεδομένη, καθώς ιδιαίτερα ο κλάδος των μικρομεσαίων είναι εκείνος που επλήγη τα μέγιστα από το πακέτο μέτρων, που σε κάθε περίπτωση έτεινε να ικανοποιήσει μια προσαρμογή με πρωτοφανή βιαιότητα. Οσο και να λέμε ότι η οικονομία έχει ισορροπήσει, ο τρόπος και το τίμημα έχουν οδηγήσει σε οριακή πίεση μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.

Από εκεί και πέρα ας μη γελιόμαστε, βίαιες ανατροπές και έξω από τους κανόνες της Ευρωζώνης θα οδηγήσουν σε μεγάλη αναστάτωση την οικονομία, τις ροές κεφαλαίων και τους σχεδιασμούς που γίνονται από τις οικονομικές μονάδες. Τα σημερινά δεδομένα στην οικονομία θα ανατραπούν πολύ γρήγορα αν υπάρξουν πρακτικές που δεν θα συγκλίνουν με τις βάσεις αυτών που η Ευρωζώνη ζητά. Και η Ευρωζώνη δεν είναι ένα κοινωνικό κίνημα, αλλά ένα οικονομικό σύστημα που δεν διακρίνεται ούτε για τη φιλανθρωπία του, ούτε για την ανάδειξη της αριστερών ιδεών.

 Για τον λόγο αυτό, ας κάτσουν να σκεφτούν όλοι ρεαλιστικά και να αποτιμήσουν ποιες μπορεί να είναι οι συμμαχίες για τον επόμενο γύρο.