Παν. Μπουσμπουρέλης

Tα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται και τα παρουσιάζει -ως συνήθως- η βραχυπρόθεσμη πολιτική φούσκα. Το πιθανότερο αύριο είναι και τις δόσεις να εξασφαλίσουμε και στην πρώτη φάση νέας αναδιάρθρωσης του χρέους να σημειωθεί σημαντική πρόοδος.

Το ερώτημα είναι τι θα γίνει από εκεί και πέρα στο εσωτερικό μέτωπο.

Οι Γερμανοί -ό,τι και αν πούμε- μας οφείλουν πλέον μια απάντηση. Ποια είναι αυτή; Από τη στιγμή που η κυρία Μέρκελ ανέφερε ότι αύριο είναι πολύ πιθανό να υπάρξει μια συμφωνία, η οποία όμως δεν θα λύσει στο σύνολό του το ευρωπαϊκό πρόβλημα, ομολογεί ότι δεν μας εγγυάται το «φωτεινό μονοπάτι» εξόδου από την κρίση.

Με την εφαρμογή των μέτρων της τρόικας το σύνολο της κοινωνίας θα υποβληθεί σε νέες θυσίες, ενώ το πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί είναι γεμάτο ρίσκα αποκλίσεων, που ένας Θεός ξέρει τι νέες περικοπές θα σημάνει. Ποιος, λοιπόν, εγγυάται από τη γερμανική πλευρά ότι ένας νέος φαύλος κύκλος θα αποτραπεί και θα διαμορφωθούν οι ουσιαστικές προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση;

Πολύ περισσότερο, όμως, η στάση αυτή των Γερμανών, που το ίδιο το «Spiegel» καυτηρίασε πριν από το τελευταίο Eurogroup όσον αφορά στον πολιτικό καιροσκοπισμό τους και την ατολμία για ουσιαστικές λύσεις, θεμελιώνει στην ελληνική πλευρά ένα δικαίωμα: να ζητήσει τον λόγο και να διαπραγματευτεί πια με γνώμονα την εξασφάλιση διάσωσης της χώρας. Δεν έχει νόημα να αποδεχόμαστε πλέον αυτά που μας ζητάνε με τα χέρια κάτω για να εξιλεωθούμε για την αναξιοπιστία της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε κοντεύουν να χάσουν την μπάλα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς ο δείκτης PMI έπεσε στα χαμηλότερα επίπεδα από αυτά του Ιουλίου του 2009, γεγονός που δείχνει, σύμφωνα με αναλυτές του CNBC, ότι η Ευρώπη βυθίζεται σταδιακά στο χειρότερο τρίμηνο της τελευταίας τριετίας. Ο ίδιος ο Ελ Εριάν της PIMCO, της κορυφαίας διαχειρίστριας ομολόγων σε παγκόσμιο επίπεδο, υπογράμμισε μετά το Eurogroup ότι οι Ευρωπαίοι με τη στάση «μπαλώματος» απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα πετούν δισ. ευρώ και ταλαιπωρούν εκατομμύρια πολίτες. Εμείς, λοιπόν, πρέπει να κάτσουμε και να τους κοιτάμε;

Ολα για τη σημερινή κυβέρνηση θα κριθούν από το τι θα καταφέρει στην οικονομία, ποιες προϋποθέσεις θα δημιουργήσει και πόσο θα πείσει επιχειρηματικό κόσμο και κοινωνία ότι μπορεί να τους βγάλει από το τέλμα και το αδιέξοδο.

Την ίδια ώρα οι οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, στους οποίους αργά αλλά σταθερά στρέφονται οι αναζητούντες εναλλακτικές λύσεις, τηρούν στάση αναμονής υπολογίζοντας ότι οι Γερμανοί θα τηρήσουν τις προσεχείς μέρες μέρος τουλάχιστον των δεσμεύσεών τους στην ελληνική κυβέρνηση. Θα έχει πολύ μεγάλη σημασία για την οικονομία και το πολιτικό παιχνίδι των επόμενων μηνών το πώς θα διαμορφωθεί η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία, καθόσον μάλιστα το δίλημμα «δραχμή ή ευρώ» δείχνει να σβήνει.

Μια εξαιρετικά κρίσιμη παράμετρος θα είναι το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η υπόθεση των επιτρόπων είναι μια νέα μπανανόφλουδα που εγκυμονεί καταστροφικές συνέπειες για κλάδους και ιδιώτες που προσμένουν μια αναχρηματοδότηση για την επανεκκίνηση. Δεν αποκλείεται με μια αλόγιστη παρέμβαση υπερσυντηρητικών κριτηρίων να δούμε έκρηξη χρεοκοπιών και επιδείνωση στην πραγματική οικονομία.

Το μεγαλύτερο ρίσκο, όμως, είναι η υπόθεση των αποκρατικοποιήσεων - τόσο στην κύρωση ανά περίπτωση από τη Βουλή όσο και στους στόχους των εσόδων. Σε τι μέτρα αλήθεια θα οδηγήσουν ενδεχόμενες αποτυχίες του ΤΑΙΠΕΔ να πιάσει τα νούμερα που έχουν προϋπολογιστεί, όταν οι ίδιοι οι ιθύνοντές του ρίχνουν βάρος κυρίως στην ολοκλήρωση των αποκρατικοποιήσεων και λιγότερο στα τιμήματα που θα εισπραχθούν;

Είναι πολύ ωραία τα πολιτικά παιχνίδια που συνεχίζουν να παίζονται στη δύσμοιρη χώρα μας, όμως ας μην ξεχνάμε ότι οι οικονομικές εξελίξεις της τελευταίας τριετίας οδήγησαν σε εκμηδένιση σχεδόν το ΠΑΣΟΚ και σε ανυποληψία τον Γιώργο Παπανδρέου. Ας το έχουν αυτό στο μυαλό τους όλοι οι πρωταγωνιστές γιατί, όπως πάμε, η εσωτερική στάση πληρωμών δεν θα τους ρωτήσει όταν γίνει ολοκληρωτικά στη χώρα όπου ζούμε όλοι μας.