Παν. Μπουσμπουρέλης

Είναι εμφανές ότι το κλίμα αλλάζει για την ελληνική πλευρά, κι αυτό φαίνεται τόσο από πολιτικής πλευράς όσο και από τις αγορές. Μπαράζ αναλύσεων, αλλά και η αντιμετώπιση των Ευρωπαίων πολιτικών δείχνουν ότι υπάρχει μεγάλη ευκαιρία για παραμονή της χώρας στο ευρώ. Από την άλλη πλευρά, για να ξέρουμε σε τι αναφερόμαστε, η ανηφόρα στην καθημερινότητα δεν πρόκειται να αλλάξει.

Βεβαίως εφόσον η ανασφάλεια εξόδου από το νόμισμα θα μειώνεται, αυτό θα έχει πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην οικονομία, καθώς θα αρχίσει να βελτιώνει τις προσδοκίες. Ηταν πολύ σημαντικό την εβδομάδα που πέρασε το γεγονός ότι δημοσιοποιήθηκε η επιστροφή του ενδιαφέροντος στα ελληνικά ομόλογα που αντικατέστησαν τα «κομμένα», έστω και κάτω από το 20% της ονομαστικής αξίας τους, γιατί δείχνει αλλαγή της τάσης.

Τέτοια στοιχεία μεσοπρόθεσμα μπορεί να έχουν ωφέλειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία έχουν περιέλθει σε δεινή θέση τόσο εξαιτίας της έλλειψης προστασίας κατά το «κούρεμα» όσο και λόγω των επιπτώσεων της ύφεσης. Η επανακεφαλαιοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων ώστε να καταστούν βιώσιμα, αλλά και η υιοθέτηση ρεαλιστικών ρυθμίσεων πρέπει να είναι από τις βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης, καθώς είναι ένα πεδίο όπου η τρόικα πρέπει να διορθώσει κατευθύνσεις χωρίς αντίκρισμα.
Αυτό το λέμε γιατί πίσω από ένα νέο πακέτο ύψους 14 δισ. υπάρχουν πάρα πολλά στρεβλά στον σχεδιασμό, που προέρχονται τόσο από την έλλειψη βαθύτερης γνώσης της ελληνικής οικονομίας από τους τροϊκανούς όσο και εκείνους -προηγούμενες δηλαδή κυβερνήσεις- που έχτισαν κατ’ ουσίαν παλάτια στην άμμο.

Από τη στιγμή που θα υποστούμε νέες θυσίες, ας ξεκινήσουμε να διορθώνουμε τουλάχιστον κάποια από τα κακώς κείμενα. Και φυσικά δεν είναι τυχαίο αυτό που παρατηρούν Ελληνες ακαδημαϊκοί, ότι σε θεωρητικό μεν επίπεδο οι παρεμβάσεις της τρόικας είχαν βάση.

Δηλαδή στόχευσαν στη μείωση των δαπανών και του ελλείμματος ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Ομως έσπευσαν να ανατρέψουν βίαια ένα μοντέλο που βασιζόταν στην κατανάλωση και στις δημόσιες επενδύσεις οδηγώντας μέσα σε μια πενταετία το ΑΕΠ πιθανώς χαμηλότερα των 200 δισ. ευρώ!

Ας μην τα ρίχνουμε λοιπόν όλα στον Λαφαζάνη, όταν ο άνθρωπος λέει τρία ρεαλιστικά πράγματα. Στον ΣΥΡΙΖΑ εναπόκειται εξάλλου να ολοκληρώσει έναν πολιτικό λόγο χωρίς αντιφάσεις ώστε να εκφράσει σε ενιαία γραμμή τις πολιτικές ενστάσεις του. Αυτό άλλωστε θα είναι και ένα από τα κριτήρια για την εμβέλειά του στην κοινωνία το προσεχές διάστημα.

Οπως και να ’χει το πράγμα, οι Ευρωπαίοι, και κυρίως οι Γερμανοί, δείχνουν από τις κινήσεις της ΕΚΤ να αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να αλλάξουν φιλοσοφία και τακτική για να προασπίσουν τις δημοσιονομικές προσαρμογές από τις επιθέσεις των αγορών που οδηγούν σε φαύλο κύκλο.

Αυτό βέβαια δεν θα αναιρέσει τις κατευθύνσεις που υπάρχουν μέχρι τώρα για τη μείωση των ελλειμμάτων, θα ανατρέψει όμως τη δυνατότητα των funds να διαμορφώνουν κόστος δανεισμού και τιμές ομολόγων όπου αυτά κρίνουν, δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας και κατ’ επέκταση πτώχευσης.

Συμπερασματικά, ενδέχεται η ευρωπαϊκή κρίση χρέους όπως τη βιώσαμε με την αρχική χρεοκοπία της χώρας μας να γυρίζει σελίδα και να μπαίνει στο κεφάλαιο της επίλυσης. Ολοι έχουν καταλάβει ότι οι εξελίξεις σε σχέση με το ευρώ θέλουν προσοχή, σχεδιασμό και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συνεχίσουν να εθελοτυφλούν. Ακόμα και για την πρόταση ενός νομίσματος του Νότου που θα ενίσχυε την ανταγωνιστικότητα των PIGS -η Ιρλανδία εξαιρείται-χρειάζεται μακρά προετοιμασία. Ας μείνουμε πρώτα απ’ όλα μέσα στο παιχνίδι και μετά βλέπουμε.