Παν. Μπουσμπουρέλης

Καθώς η κυβέρνηση Παπαδήµου φαίνεται ότι ολοκληρώνει τους δύο βασικούς αρχικούς της στόχους, η επόµενη µέρα διασφαλίζει την παρουσία της χώρας εντός του ευρώ, όχι όµως και την ικανοποίηση των προϋποθέσεων για ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασµα, που θα επιτύχουν τον έλεγχο του χρέους.

Η αγορά έδειξε να αντιδρά θετικά την εβδοµάδα που πέρασε όσον αφορά την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δίνοντας για πρώτη φορά στίγµα αισιοδοξίας για την ελληνική οικονοµία. Η δήλωση Παπανδρέου όµως για χρήση κοινών µετοχών, που σηµαίνει κρατικοποίηση των τραπεζών, άφησε και πάλι ερωτήµατα, καθώς:

■ Ερµηνεύεται ως προσπάθεια να ξυπνήσει τα λαϊκίστικα αντανακλαστικά σε µια περίοδο που η Κοινοβουλευτική Οµάδα ασχολείται ήδη µε τη διαδοχή του, ενώ το ίδιο το ΠΑΣΟΚ καταγράφει ιστορικά χαµηλά ποσοστά, αντίστοιχα µε αυτά του 1974 στις δηµοσκοπήσεις.
■ Απειλεί την οµαλή επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όπου µε τα πορίσµατα της BlackRock τεκµηριώνεται ότι οι τράπεζες είχαν ελέγξει τα δάνεια που είχαν δώσει και έχουν σχηµατίσει τις αντίστοιχες προβλέψεις. Αρα το πρόβληµα του «κουρέµατος» βαρύνει το κράτος, που το χρεοκόπησαν οι πολιτικοί µε τις αλόγιστες δαπάνες. Για τον λόγο αυτό οι πιστωτές και οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν τη λύση των προνοµιούχων.
■ Επαναφέρει το φάσµα κρατικοδίαιτων και άσχετων υπαλλήλων στις διοικήσεις, που θα οδηγήσουν σε πλήρη αδράνεια τις τράπεζες και θα µεγεθύνουν τα προβλήµατα της οικονοµίας ακόµα και µετά τη δανειακή σύµβαση.
■ Εκφράζει για µια ακόµα φορά προσέγγιση στενά κρατικίστικη, επιχειρώντας µε τακτικισµό να εγκλωβίσει το πολιτικό σκηνικό παίζοντας σε µια κρίσιµη περίοδο µε ευαίσθητες ισορροπίες.

Από την άλλη πλευρά, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τη στάση του. Η αγορά έχει αποτιµήσει θετικά το γεγονός ότι τους τελευταίους µήνες προσπάθησε να φέρει σε πέρας µια πολύ δύσκολη αποστολή, µε τις όποιες στραβοτιµονιές, όµως έχει παραµείνει επί των επάλξεων µέχρι το τέλος. Για τον λόγο αυτό, και αφού ο ίδιος έχει επιλέξει αυτό ως προτεραιότητα, θα πρέπει να διακρίνει την ουσία πίσω από τον λαϊκισµό, τουλάχιστον για τον εαυτό του.  Την ίδια ώρα που στο ΠΑΣΟΚ συνεχίζουν την αυτοκαταστροφική πορεία που τείνει να το καταστήσει µικρό κόµµα, στη Νέα Δηµοκρατία τα ποσοστά έχουν δηµιουργήσει µια ισχυρή βάση που την καθιστά πρωταγωνίστρια των εξελίξεων. Και αποδεικνύεται τελικά ότι ο Κώστας Καραµανλής µε την οξυδερκή τακτική του το 2009 κράτησε αλώβητη την παράταξη από µια διαδικασία φθοράς, φροντίζοντας παράλληλα να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για µια άξια συνέχεια.

Τότε, µιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας, είχε δηµιουργήσει την αίσθηση της πολιτικής αυτοκτονίας. Αποδείχτηκε όµως εκ των υστέρων ότι τα πράγµατα είχαν µόνο έναν δρόµο. Ολα αυτά καταγράφονται γιατί µια εποχή κλείνει. Και µάλιστα κλείνει µε µεγάλα αδιέξοδα, που αποτελούν προϊόν του πολιτικού ανταγωνισµού των δύο µεγάλων κοµµάτων. Αυτά που η χώρα έχει πληρώσει -και θα πληρώσει- είναι πολύ βαριά. Οι πολιτικοί ηγέτες που θα αποτιµηθούν µελλοντικά θα είναι αυτοί που θα τη βγάλουν από το πρόβληµα -που υφίσταται ακόµα και παραµένει δυσεπίλυτο-, και θα ξεπλύνουν την εθνική ντροπή της χρεοκοπίας.  Αυτά ανήκουν στην επόµενη µέρα και όχι τακτικές και συνταγές που είναι ξεπερασµένες και δεν οδηγούν πουθενά.