Παν. Γκρουμούτης

Τις προάλλες διάβασα ίσως το πιο εύστοχο σχόλιο αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ένα σχόλιο με τίτλο: «ΕΥΡΩΠΗ ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ». Ένα σχόλιο που αποτυπώνει το μείζον, κατά την άποψή μου, πρόβλημα που ταλανίζει αυτή την εποχή, σωστότερα από την ίδια την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πάντως σίγουρα από την σύσταση της ζώνης του ευρώ, την Γηραιά Ήπειρο.

Ποιό είναι λοιπόν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα; Μα φυσικά το ότι έχει δημιουργήσει ένα «κλειστό κλαμπ» 500 εκατομμυρίων κατοίκων που κάθε άλλο παρά μέλη μιας κοινής ένωσης, μιας «ομάδας» νιώθουν!

Όταν η κρίση έφτασε στην Ελλάδα και κυρίως όταν κορυφώθηκε, οι λοιποί Ευρωπαίοι όχι μόνο δεν ένιωσαν ότι απειλείται ένα μέλος της «οικογένειάς» τους, αλλά στην πλειονότητά τους αρχικά αδιαφόρησαν και στη συνέχεια δυσφόρησαν που έπρεπε (;) να βοηθήσουν την χώρα μας να ξεπεράσει την κρίση. Ο μέσος Γερμανός, Αυστριακός, Ολλανδός, Βέλγος, ακόμα και ο μέσος … Εσθονός, ακούει Ελλάδα και φαντάζεται μια χώρα με κατοίκους που σκορπάγανε επί χρόνια τα ΔΙΚΑ του λεφτά και τώρα θέλουν και δανεικά από πάνω!

Τώρα που η «φωτιά» έφτασε στην Ισπανία και στην Πορτογαλία τα ίδια νιώθουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Κι όταν θα κληθούν να πληρώσουν και για τις χώρες της Ιβηρικής τα ίδια και χειρότερα θα σκέφτονται και για αυτούς τους «εταίρους» τους.

Στις 6 Μαΐου οι Έλληνες θα κληθούμε να εκλέξουμε νέα κυβέρνηση, νέους ηγέτες. Στις 22 Απριλίου και πιθανότατα και στις 6 Μαΐου - σε δεύτερο γύρο - το ίδιο θα κληθούν να πράξουν οι Γάλλοι.

Αρκετοί πιστεύουν πως από το αποτέλεσμα αυτών των δύο εκλογικών διαδικασιών ενδεχομένως και θα κριθούν πολλά για την επόμενη ημέρα της ΕΕ. Ενδεχομένως και θα κριθούν πολλά για το πώς θα αντιδράσουν στη συνέχεια οι Γερμανοί ψηφοφόροι που το φθινόπωρο του 2013 – αν έχει «αντέξει» μέχρι τότε ο κυβερνητικός συνασπισμός της φράου Μέρκελ – θα επιλέξουν με τη σειρά τους το ποια κυβέρνηση και κυρίως το «πόση Ευρώπη» θέλουν.

Το τι θα βγάλουν οι κάλπες μένει να το δούμε. Ένα όμως είναι σίγουρο :  ότι με την παρούσα δομή της η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν «απειλείται» μόνο από την επελαύνουσα κρίση χρέους.

Πρωτίστως «απειλείται» από το ότι οι πολίτες της δεν μπορούν ακόμα να νιώσουν «περισσότερο Ευρωπαίοι»… Και όχι άδικα!