Παν. Γκρουμούτης

Λίγο πριν ξεκινήσει  η χθεσινή συνεδρίαση του αμερικανικού χρηματιστηρίου μεταδόθηκε σε όλο τον  κόσμο μια είδηση που μάλλον λίγοι  θα της έδωσαν την πρέπουσα –  κατά την άποψή μου – σημασία. Ο κύριος Raj Rajaratnam, για τους μη γνωρίζοντες ιδρυτής της Galleon Group , διαχειρίστριας εταιρείας hedge funds, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 11 ετών για την συμμετοχή του σε μια από τις μεγαλύτερες υποθέσεις «μη επιτρεπτών» συναλλαγών. Συναλλαγών που πραγματοποιήθηκαν με πρότερη εσωτερική, «προνομιακή» πληροφόρηση.

 

Είχε συλληφθεί  στα τέλη του 2009 και οι κατηγορίες εναντίον του αφορούσαν συναλλαγές επί μετοχών εταιρειών του  βεληνεκούς των Intel, Goldman Sachs, Google, ATI Technologies και Hilton Hotels. Είχε «βγάλει» περί τα 60 – 70 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν αντιμέτωπος με ποινή κάθειρξης έως 25 έτη, «πήρε» 11.

 

Προσέξτε λοιπόν τη συλλογιστική των αμερικανικών αρχών: δεν δίστασαν να καταδικάσουν έναν επιφανή επιχειρηματία, έναν πάμπλουτο  και μέχρι πρότινος πανίσχυρο  παράγοντα της Wall Street για να προστατεύσουν το … προϊόν τους.

 

ΔΕΝ είναι ο πρώτος μεγαλόσχημος που θα βρεθεί για ανάλογους λόγους πίσω από τα κάγκελα στις ΗΠΑ το τελευταίο διάστημα. Θυμηθείτε την περίπτωση του διευθύνοντα συμβούλου της επενδυτικής εταιρείας Agape World Inc., Νίκολας Κόσμο, που καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2009 για μια «πυραμίδα» ύψους 370 εκατομμυρίων δολαρίων. Για να μην μιλήσουμε για την «βόμβα» Μέιντοφ των 50 δις δολαρίων!

 

Όλοι πίσω από  τα κάγκελα! Όσο «μεγάλοι» κι αν ήταν. Γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι μεγαλύτερος από την αγορά, γιατί  εν τέλει ΟΛΟΙ μπορούν να εκμεταλλευτούν το σύστημα για να θησαυρίσουν, αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν επιτρέπεται να «παίζει» με την ΑΓΟΡΑ.

 

Γιατί σε τελική ανάλυση  οι Αμερικανοί έχουν κατανοήσει προ  πολλού ότι ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ την αγορά για να κρατήσουν τις δομές της οικονομίας και της κοινωνίας τους.

 

Σύμφωνοι, μπορούμε να στήσουμε ολόκληρη κουβέντα επί  αυτής της φιλοσοφίας. Να διαφωνήσουμε, να συμφωνήσουμε, να κατακρίνουμε. Αλλά η ουσία είναι ότι τα … Αμερικανάκια υπερασπίζονται με κάθε κόστος τις επιλογές και τη φιλοσοφία τους.

 

Και κάπου εδώ  κάνετε εσείς τις αναπόφευκτες αναγωγές και συγκρίσεις με την Ελλάδα. Του  τι υπερασπιζόμαστε, με ποιο «κόστος» και με ποιες «θυσίες».