Παν. Γκρουμούτης

Οι Βέλγοι φοβούνται. Οι Ιταλοί απευθύνουν αγωνιώδεις εκκλήσεις για “αλληλεγγύη” στην Ευρωζώνη. Οι Γάλλοι ζητάνε να μην αφεθεί η Ελλάδα στην τύχη της, να μην χρεοκοπήσει, να τη σώσουν οι Ευρωπαίοι, το ΔΝΤ, οι τράπεζες, οι ΗΠΑ, όποιος προαιρείται τέλος πάντων!

Οι – πάλαι ποτέ – επικριτικοί αρθρογράφοι των Financial Times, της Wall Street Journal, ακόμα και των γερμανικών εφημερίδων, εσχάτως μιλούν για την ανάγκη εξεύρεσης μιας άμεσης λύσης στο “ελληνικό πρόβλημα”. Μέχρι και προεκλογικό σύνθημα έχει γίνει ήδη η Ελλάδα. Αρκεί να διαβάσει κανείς το άρθρο της υποψήφιας για το χρίσμα των Γάλλων Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2012, Μαρτίν Ομπρί, στην εφημερίδα “Liberation”, όπου η Γαλλίδα πολιτικός καλεί τους Ευρωπαίους να βοηθήσουν τη χώρα μας καθώς τίθεται “θέμα επιβίωσης ενός λαού” ...

Αίφνης λοιπόν οι Ευρωπαίοι ανησυχούν. Φοβούνται. Αγωνιούν. Όχι για την Ελλάδα, αλλά για τις χώρες τους. Όχι για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τις προοπτικές του αλλά για τους θώκους τους! Όχι για την επόμενη ημέρα του ευρώ και της Ευρωζώνης, αλλά για το τι θα σημάνει για τις κυβερνήσεις τους, για την εκλογική τους δύναμη και πελατεία, για τις θέσεις και τα οφίτσιά τους!

Αίφνης λοιπόν οι Ευρωπαίοι τρομάζουν. Κατανοούν ότι η αναβλητικότητά τους, τα πολιτικά τους παιχνίδια και οι προς ... εσωτερική κατανάλωση πολιτικές τους επιλογές, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Της Ελλάδας; Της Ευρωζώνης; Του ευρώ;

ΟΧΙ. Των εκλογικών τους κεκτημένων, των φιλοδοξιών τους για περισσότερη ισχύ και επιρροή, για μεγαλύτερη εξουσία και επιβολή!

Η Γερμανία βλέπει το όραμά της για μια ηγεμονική παρουσία όχι μόνο στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά συνολικά στο ήμισυ – και βάλε – των “δυτικών οικονομιών” να κινδυνεύει από το κατά πόσον κάποιες ιδιωτικές εταιρείες, οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης εν προκειμένω, θα χαρακτηρίσουν την Ελλάδα και τυπικά χρεοκοπημένη! Η Μέρκελ βλέπει τις εκλογικές ήττες να έρχονται Κυριακή παρά Κυριακή και την μεγάλη εκλογική “μάχη” του ερχόμενου χειμώνα πιο αμφίρροπη παρά ποτέ, αν όχι εκ των προτέρων χαμένη. Ο Σαρκοζί κατανοεί ότι η Γαλλία που οραματίζεται δύσκολα θα αποτυπωθεί στον ... οικονομικό χάρτη: μια “ισχυρή” Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει αναγκαστικά τη Γερμανία σε θέση οδηγού. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα υπάρχει σε λίγο καμία Ευρωπαϊκή Ένωση!

Για τη Γαλλία μένει ίσως ο ηγετικός της ρόλος σε μια διευρυμένη Ευρωμεσογειακή ομάδα κρατών. Αλλά ποιων κρατών; της χρεοκοπημένης Ελλάδας, της Ιταλίας και της Ισπανίας που ακροβατούν και της Πορτογαλίας των χιλίων προβλημάτων;

Αίφνης λοιπόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες χύνουν δάκρυα για την Ελλάδα. Για το ευρώ και για τα χαμένα όνειρα για μια ισχυρή ενωμένη Ευρώπη των λαών. Των λαών που σε συντριπτικά ποσοστά αποστρέφονται το ίδιο τους το κοινό νόμισμα. Των λαών που αποστρέφονται τους ίδιους τους πολιτικούς τους. Των λαών που αναμένεται να τους τιμωρήσουν στις επερχόμενες κάλπες. Όποτε κι αν στηθούν αυτές ...

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες τώρα ... κλαίνε για την Ελλάδα. Αλλά το θυμήθηκαν μάλλον αργά!