Νίκος Αλιάγας

H Νάνα Μούσχουρη μπορεί όντως να έκανε ένα λάθος. Πιθανό είναι επίσης να διαστρεβλώθηκαν τα λεγόμενά της ή και να μην ήταν αρκετά σαφής και επεξηγηματική, ώστε τα μπέρδεψε ή την μπέρδεψαν ηθελημένα. Από την άλλη ίσως να μην κατάφερε να ολοκληρώσει και να τεκμηριώσει τη σκέψη της ή, πολύ απλά, να εξέφρασε τη γνώμη της εν θερμώ σε λάθος στιγμή. Οταν όμως περάσει η μπόρα, είμαι σίγουρος ότι θα αποσαφηνίσει τα λόγια της και σίγουρα θα έχει να πει πολλά. Γιατί, κακά τα ψέματα, η Νάνα Μούσχουρη αφιέρωσε μια ζωή ολόκληρη στην Ελλάδα. Ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης δίνοντας χιλιάδες συναυλίες και άλλες τόσες συνεντεύξεις και δεν υπάρχει ούτε μία φορά που να μην έχει αναφερθεί στη χώρα μας με υπερηφάνεια.

Βγήκε άραγε ποτέ κανείς να την ευχαριστήσει για όλα αυτά; Θα μου πείτε, ήταν χρέος της. Εστω ότι είναι έτσι. Αλήθεια, πόσοι και πόσοι εγχώριοι «σταρ» έχουν πουλήσει τα πάντα για μια «καριέρα» στο εξωτερικό, απαρνούμενοι πολλές φορές και τις ίδιες τους τις ρίζες; Εις μάτην όμως. Εν πάση περιπτώσει, ζούμε σε μια δημοκρατική κοινωνία και σίγουρα όχι σε μια χώρα όπου κυριαρχούν Αγιατολάχ, με μερικούς-μερικούς να καταδικάζουν πετροβολώντας δημοσίως μια 77χρονη γυναίκα για μια ατυχή συνέντευξη που έδωσε. Ε, λοιπόν, αυτό δεν το αξίζει η Νάνα Μούσχουρη. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι έφυγε μικρό κορίτσι με μια βαλίτσα στο χέρι και δίχως τη βοήθεια κανενός, εργάστηκε σκληρά και κατέκτησε τον κόσμο, πουλώντας περισσότερους δίσκους και από τη Σελίν Ντιόν και τη Μαντόνα, χωρίς ποτέ να απαρνηθεί την ελληνικότητά της. Δεν «τα πήρε» από κανέναν, δεν προωθήθηκε από το οποιοδήποτε κατεστημένο και δεν ανήκε ποτέ σε καμία κλίκα. Αυτό δεν μπορεί κανείς να της το αμφισβητήσει. Οπου κι αν βρέθηκε, όπου κι αν τραγούδησε παρέμεινε και παραμένει Ελληνίδα.

Με σοκάρει όταν διαβάζω ότι πρέπει να κηρυχθεί persona non grata η Μούσχουρη στην Ελλάδα. Μα για ένα στραβοπάτημα, προφανέστατα μη ηθελημένο, θα σταυρώσουμε έναν άνθρωπο που έχει προσφέρει τόσα πολλά, όταν στην ίδια μας τη χώρα αποθεώνουμε προσωπικότητες που φάσκουν και αντιφάσκουν εδώ και δεκαετίες; Ε, τότε όποιος δεν αμάρτησε ποτέ, ας ρίξει πρώτος την πέτρα.

Καταλαβαίνω τον αναβρασμό και τον πόνο της ελληνικής κοινωνίας ακόμη και εξ αποστάσεως. Ετυχε να γεννηθώ και να ζω εκτός συνόρων, σε μια δυτική χώρα, και τους τελευταίους μήνες αισθάνομαι γύρω μου τα υποτιμητικά βλέμματα, ακούω τους χλευασμούς και δέχομαι την ειρωνεία απέναντι στην Ελλάδα.
Ο Ελληνας δεν αντέχει άλλο, έχει κουραστεί, έχει αηδιάσει, έχει προσβληθεί βαθιά, αλλά για όλα αυτά δεν φταίει η Μούσχουρη. Εχω την εντύπωση ότι γίνεται στόχος και εξιλαστήριο θύμα, σαν να πρέπει να πληρώσει αυτή για κάποιους άλλους που έχουν μείνει στο απυρόβλητο. Ας μην κάνουμε λάθος, λοιπόν, στους στόχους μας και καλό είναι να θυμόμαστε πως ο θυμός όσο κι αν δικαιολογείται δεν αποφέρει καρπούς και λύσεις όταν δεν απευθύνεται στο σωστό πρόσωπο. Ας μην αφήσουμε λοιπόν τους λαϊκιστές ασύδοτους να δημιουργήσουν κλίμα εκδίκησης, φοβίας και καταδίωξης. Η γενικευμένη πλέον κρίση στις χώρες της Ενωσης αποδεικνύει του λόγου το αληθές: το «πρόβλημα της Ελλάδας» δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά αποτελεί μέρος συγκεκριμένου σχεδίου αποσταθεροποίησης του νομισματικού συστήματος. Αυτό δεν σημαίνει ότι κι εμείς ως κοινωνία δεν πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, σίγουρα όμως δεν πρέπει να κάνουμε τα ίδια λάθη, δηλαδή να παραδίδουμε τα κλειδιά της χώρας σε λάθος ανθρώπους. Πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων και ποτέ το κλίμα δεν ήταν τόσο αβέβαιο για το μέλλον των παιδιών μας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να είμαστε αλληλέγγυοι. Διότι σε τελική ανάλυση δεν είμαστε παρά μόνο μια μικρή χούφτα στον απέραντο χάρτη του κόσμου, σπόροι πολιτισμού και μνήμης. Η μπόρα θα περάσει, γι’ αυτό καλό είναι να μην ανοίγουμε άλλες πληγές εκεί που δεν χρειάζεται. Γιατί, δυστυχώς, οι ουλές μένουν.