Μπάμπης Κούτρας

Δικαιολογημένα, η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει με καχυποψία τη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι «αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία και την επόμενη διετία η χώρα θα αρχίσει να αναπτύσσεται με ρυθμούς εντυπωσιακούς». Αν και η εικόνα του Αντώνη Σαμαρά, όπως δείχνει η δημοσκόπηση που δημοσιεύει σήμερα το «ΘΕΜΑ», παραμένει καλή, η κοινωνία έχει ισχυρούς λόγους να αμφιβάλλει. Και αμφιβάλλει γιατί, δυστυχώς, τις ίδιες υποσχέσεις άκουσε και μετά το πρώτο μνημόνιο από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, αλλά και πέρυσι την ίδια εποχή από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Οι αντοχές των πολιτών έχουν εξαντληθεί από τα αλλεπάλληλα κύματα των «επώδυνων αλλά αναγκαίων μέτρων», τα οποία στην πράξη αποδείχθηκαν ισοπεδωτικά για την οικονομία και την κοινωνία, αλλά αναποτελεσματικά. Η συνταγή της τρόικας, την οποία υποχρεώνεται να εφαρμόσει η νέα ελληνική κυβέρνηση, παραμένει ίδια, και όσο δεν αλλάζει το φάρμακο τόσο οι πιθανότητες επιτυχίας παραμένουν ασήμαντες.

Μοιραία, λοιπόν, ο μόνος στόχος που απομένει να διεκδικήσει η κυβέρνηση είναι τα μέτρα να αποδειχθούν δίκαια. Οι μειώσεις στις συντάξεις, η «εξαφάνιση» των δώρων, οι περικοπές (ξανά) στους μισθούς θα πλήξουν το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας, υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.

Το μόνο που μπορεί να τα καταστήσει ανεκτά είναι το αίσθημα ότι αποφασίστηκαν με δίκαιο τρόπο.

 Δυστυχώς, πολλοί είναι εκείνοι που με τη λέξη «δίκαιο» εννοούν την ισοπέδωση προς τα κάτω. Θεωρούν δηλαδή πως ο καλύτερος τρόπος για να μην υπάρχουν αντιδράσεις είναι όλοι οι μισθοί και όλες οι συντάξεις να πάνε στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Αυτό όμως δεν αποτελεί στοιχείο δικαιοσύνης, αλλά προσπάθεια διαχείρισης του πολιτικού κόστους με μικροκομματική λογική.

Χαρακτηριστική περίπτωση τα λεγόμενα ειδικά μισθολόγια δικαστικών, στρατιωτικών και Σωμάτων Ασφαλείας, που έχει βάλει στόχο η κυβέρνηση των τριών κομμάτων. Οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους τομείς δεν είναι απλώς δημόσιοι υπάλληλοι. Η Πολιτεία τούς έδωσε ρόλο κρίσιμο για την ασφάλεια της χώρας, τη λειτουργία του πολιτεύματος και την προστασία των πολιτών. Εχουν αυξημένες ευθύνες, διαθέτουν ενισχυμένα προσόντα και η επαγγελματική τους καθημερινότητα δεν έχει καμία σχέση με τη συνήθη ρουτίνα των άλλων δημοσίων υπαλλήλων. Τις ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας, άλλωστε, αναγνώρισαν όλες οι κυβερνήσεις κατά το παρελθόν και θέσπισαν τα ειδικά μισθολόγια με τις βελτιωμένες αποδοχές.

Ολοι οι Ελληνες κάνουν πρωτοφανείς θυσίες μήπως και βγει η χώρα από την κρίση. Κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει να εξαιρεθεί. Ολοι πρέπει να προσφέρουν αναλογικά, αλλά η ισοπέδωση δεν αποτελεί λύση. Δικαστικοί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες και λιμενικοί έχουν υποστεί ήδη μεγάλες μειώσεις στους μισθούς τους και δικαιολογημένα αντιδρούν με οργή στο σχεδιαζόμενο νέο και «βαθύ κούρεμα» των αποδοχών τους. Το πιλοτήριο ενός μαχητικού, η έδρα του δικαστή ή το κυνηγητό με τους εγκληματίες δεν είναι δουλειά δημοσίου υπαλλήλου.