Μπάμπης Κούτρας

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι νέος στην πολιτική, εξαιρετικά δημοφιλής, έχει ισχυρή δυναμική, και κρατά ακόμη στα χέρια του την ιστορική ευκαιρία να αναδείξει ένα κόμμα της Αριστεράς πρώτη εκλογική δύναμη και ίσως κυβέρνηση. Υποτίθεται είναι ο πρώτος, μαζί με τον Καμμένο, εκφραστής την μετά -μεταπολίτευσης η οποία κατέρρευσε στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Η κοινωνία θα περίμενε μια διαφορετική πολιτική συμπεριφορά που αφήνει πίσω της όλα εκείνα που καταδικάσθηκαν στην συνείδηση της κοινής γνώμης και στην κάλπη.

Σε λιγότερο από δέκα ημέρες μέτρησα τέσσερα τουλάχιστον περιστατικά τα οποία ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του μάλλον θα έπρεπε να είχαν αποφύγει. Τελευταίο και χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόταση του προέδρου του ΣΥΝ να αναλάβει υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Γεράσιμος Αρσένης. Μια επιλογή που όχι μόνο δεν είναι «ευρείας λογικής» όπως υποστήριξε, αλλά παραπέμπει συνειρμικά στην προσπάθεια του Γιώργου Παπανδρέου να ορίσει στην θέση του πρωθυπουργού του Φίλιππο Πετσάλνικο. Είναι δυνατόν ο Γεράσιμος Αρσένης να αντιμετωπίζεται ως «κηπουρός» από τον Αλέξη;

Εύλογα η πρόταση συνδέθηκε με το μετεκλογικό πολιτικό φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ με την «Κοινωνική Συμφωνία» της οποίας ηγείται η  Λούκα Κατσέλη σύζυγος του κ. Αρσένη. Δύσκολα οι πολίτες μπορούν να πιστέψουν πως ξαφνικά ο κ. Τσίπρας σκέφτηκε, ανάμεσα σε τόσες προσωπικότητες της ευρύτερης κεντροαριστεράς, τον υπουργό Παιδείας του ΠΑΣΟΚ με τον οποίο είχε συγκρουσθεί ως μαθητής,  στα μέσα  της δεκαετίας του 1990, πρωτοστατώντας στο «κίνημα των καταλήψεων».

Είναι προφανές πως έχουμε μια καθαρά οπορτουνιστική επιλογή. «Δώρο» η πρωθυπουργία της χώρας στους μικροκομματικούς σχεδιασμούς απορρόφησης  μερικών χιλιάδων ψήφων. Έχω την εντύπωση πως με αυτή την  ενέργεια ο κ. Τσίπρας έκαψε και τον Αρσένη και την συνεργασία με την κ. Κατσέλη.

Δεύτερο παράδειγμα η πρωτοφανής λογοκρισία  στο πρωτοσέλιδο της «Αυγής», που εκφράζει την επίσημη γραμμή του κόμματος. Την επόμενη των εκλογών στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας υπήρχε φωτογραφία του Τσίπρα στα προπύλαια να πανηγυρίζει με φόντο μια κόκκινη σημαία χωρίς κανένα άλλο διακριτικό. Μόνο που στην πραγματική φωτογραφία πάνω στην  σημαία υπήρχαν τα αρχικά της ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδος, μία από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ) και το σφυροδρέπανο. Και τα δυο «εξαφανίσθηκαν»με την βοήθεια του photoshop! Ποιος λόγος επέβαλε αυτή την παρέμβαση, τι ακριβώς ήθελε να αποκρύψει και από ποιους; Ποια αριστεροσύνη επιβάλει αυτού του είδους τη λογοκρισία και αν είχε συμβεί σε οποιαδήποτε άλλο ΜΜΕ ποια  θα ήταν η στάση ενός κόμματος που υπερασπίζεται με πάθος την ελεύθερη έκφραση;

Μικρότερα αλλά εξίσου αναιδή περιστατικά η περιφορά της δεύτερης εντολής  για σχηματισμό κυβέρνησης ανάμεσα σε εν δυνάμει ψηφοφόρους  και κοινωνικούς φορείς  για προεκλογικούς λόγους και η ειρωνική παρέμβαση στον Κάρολο Παπούλια: «θα μας εξηγήσετε άλλη στιγμή πως έληξε ο Δεύτερος Παγκόσμιος». Δεν είναι η έλλειψη σεβασμού στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας ή σε κάποιον που έχει, τουλάχιστον, τα διπλά σου χρόνια. Είναι η έλλειψη μέτρου που μπορεί να υπονομεύσει κάθε σοβαρή προσπάθεια.

Η μικροπολιτική, ο παλαιοκομματισμός, η αλαζονεία και η αναίδεια ταιριάζουν σ΄ ένα πολιτευτή δεύτερης κατηγορίας, αλλά όχι στο  προφίλ ενός φέρελπι  ηγέτη της  Αριστεράς που φιλοδοξεί να οδηγήσει την ρημαγμένη χώρα στην έξοδο από την οικονομική και κοινωνική κρίση μέσα από την καταγγελία του επονείδιστου μνημονίου.

Koytras_b@yahoo.gr