Μπάμπης Κούτρας

Κατανοητή και αναμενόμενη η πρωτοβουλία  του Αντώνη Σαμαρά να κηρύξει «πανστρατιά» στην κεντροδεξιά καθώς μπαίνουμε  στην τελική ευθεία για τις εθνικές εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία δέχεται μεγάλη πολιτική πίεση, λόγω της υποχρεωτικής  στροφής υπέρ του δεύτερου μνημονίου και οφείλει να συγκεντρώσει  όλες τις κατακερματισμένες δυνάμεις του χώρου για να επιτύχει ένα ικανοποιητικό εκλογικό αποτέλεσμα και να ελπίζει σε οριακή αυτοδυναμία.

Αν  κρίνουμε από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και τις «μεταγραφές» των  Βορίδη και  Γεωργιάδη τα αποτελέσματα της προσπάθειας είναι ικανοποιητικά. Για πρώτη φορά συμπιέζεται ο ΛΑΟΣ, η Δημοκρατική Συμμαχία εξακολουθεί να βρίσκεται εκτός Βουλής και οι «αντιμνημονιακοί» βουλευτές που διεγράφησαν δεν εμφανίζουν ιδιαίτερη δυναμική.

Είναι φανερό πως οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν εναλλακτικές επιλογές και θα επιστρέψουν στο «μαντρί» παρά τις εσωκομματικές γκρίνιες.

Θεωρητικά ο Σαμαράς βρίσκεται πολύ κοντά στον στόχο του, δηλαδή την απορρόφηση ή την εξουδετέρωση των άλλων ενοίκων της πολυκατοικίας. Μόνο που αυτό δεν φθάνει. Σε αντίθεση με το παρελθόν το πρόβλημα της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ δεν είναι η ενότητα στην κορυφή ούτε οι «προσωπικές στρατηγικές». Είναι η εκλογική βάση της παράταξης η οποία αφού επί 18 μήνες ακολούθησε την αντιμνημονιακή κομματική ρητορική, βιώνει την φτώχεια, την ανεργία, την φοροεπιδρομή, την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου (όπως ολόκληρος ο ελληνικός λαός) αλλά τώρα δυσκολεύεται να παρακολουθήσει την  αιφνιδιαστική στροφή υπέρ του μνημονίου. Η διαγραφή των 21 βουλευτών που παρέμειναν σταθεροί στις απόψεις τους για το μνημόνιο προκαλεί αναμφισβήτητα σύγχυση η οποία επιτείνεται από το κάλεσμα του κ. Σαμαρά να  επιστρέψουν, έστω και αν τηρηθούν τα προσχήματα.

Τελικά  τι ισχύει; Αν το νέο μνημόνιο αποτελεί μια κάποια λύση για να αποφευχθεί η χρεοκοπία ορθά διαγράφηκαν και κακώς, δέκα ημέρες αργότερα, καλούνται να επιστρέψουν. Αν πάλι το δεύτερο μνημόνιο δεν οδηγεί σε διέξοδο και φέρνει την τελειωτική καταστροφή κακώς απομακρύνθηκαν από το κόμμα. Ο χειρισμός του θέματος μαρτυρά ανασφάλεια, πολιτική επιπολαιότητα και δεν πείθει ότι τα τεράστια προβλήματα που βιώνει η χώρα και οι πολίτες αντιμετωπίζονται με την δέουσα σοβαρότητα.

Η ηγετική ομάδα της ΝΔ έκανε ένα λάθος στρατηγικής σημασίας. Μετά το «όχι» (και πολύ σωστά έπραξε) στο πρώτο μνημόνιο δεν εργάσθηκε για μια ολοκληρωμένη ρεαλιστική πρόταση. Περιορίστηκε στην κριτική της κυβέρνησης Παπανδρέου και υιοθέτησε εύκολες λύσεις ,που ναι μεν ήταν αρεστές σε όλους αλλά δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Το αποτέλεσμα είναι να κλονισθούν οι σχέσεις με τα ιδεολογικώς συγγενικά κόμματα χωρών της ευρωζώνης τα οποία συμβαίνει να βρίσκονται σήμερα στην εξουσία και να διαχειρίζονται την ελληνική κρίση. Αντί λοιπόν κ. Σαμαράς να αναζητήσει μαζί τους ηπιότερες, αλλά περισσότερο αποτελεσματικές λύσεις, υιοθέτησε μια άκαμπτη τακτική και υποχρεώθηκε όχι μόνο να στηρίξει την κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά να υπογράψει δεσμευτικές επιστολές  για τις πολιτικές που θα ακολουθήσει όταν αναλάβει την εξουσία.

Η Νέα Δημοκρατία είναι αδύνατον να ανταγωνισθεί ευθέως την αντιμνημονιακή  στρατηγική της Αριστεράς στο «γήπεδο της» για ιδεολογικούς, ιστορικούς και πρακτικούς λόγους. Δεν μπορεί να είναι ούτε υπέρ της χρεοκοπίας, ούτε υπέρ της επιστροφής στην δραχμή. Θα έπρεπε να έχει προετοιμάσει την δικό της ολοκληρωμένο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης  και ταυτόχρονα να έχει αναδείξει τα στελέχη που θα το εφαρμόσουν. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε αναπτύξει ήδη ισχυρή κοινωνική «πανστρατιά», χωρίς  να χρειάζεται σήμερα πίσω όσους διέγραψε χθες.  

Koytras_b@yahoo.gr