Μπάμπης Κούτρας

Ολες οι δημοσκοπήσεις του Δεκεμβρίου, ανεξάρτητα από το αν δημοσιεύθηκαν σε ΜΜΕ φιλικά προς την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, επιβεβαιώνουν ότι ο πολιτικός χάρτης σε γενικές γραμμές παραμένει σταθερός. Η κυβέρνηση, με μικρές αυξομειώσεις, παραμένει κοντά στην εκλογική επίδοση του 40% και η απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ διατηρείται περίπου στις 15 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ για τα μικρότερα κόμματα οι αλλαγές είναι εντελώς οριακές και εντός του λεγόμενου στατιστικού λάθους. Η Νέα Δημοκρατία τα είχε πάει και καλύτερα την περασμένη άνοιξη, αλλά η «διόρθωση» στα ποσοστά είναι απολύτως εύλογη. Με δεδομένα τα τεράστια προβλήματα που έφερε το δεύτερο κύμα της πανδημίας και την απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, πρέπει να είναι ικανοποιημένοι στο Μαξίμου από τις πολιτικές τους επιδόσεις.

Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν πρέπει να αρκείσαι στο τώρα. Πρέπει να προβλέπεις και να προετοιμάζεσαι για την επόμενη μέρα και αυτό είναι βασικό συστατικό της επιτυχίας. Και εδώ οι δημοσκοπήσεις είναι αρκετά ενδεικτικές για κάποιον που θέλει να «διαβάζει» τι τον περιμένει και δεν στρουθοκαμηλίζει, όπως έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στα «ποιοτικά» χαρακτηριστικά τα γκάλοπ δείχνουν ξεκάθαρα ότι υπάρχουν τομείς που δεν πάνε καλά, ότι ένα μέρος της κοινωνίας δεν είναι ικανοποιημένο από τους κυβερνητικούς χειρισμούς και ότι ορισμένοι από τους υπουργούς ό,τι είχαν να δώσουν το ’δωσαν. Πολλοί μάλιστα λένε πως αν η κυβέρνηση δεν είχε να διαχειριστεί τα τεράστια προβλήματα με την πανδημία και την Τουρκία, θα είχε... ξεμείνει από ατζέντα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πολίτες έδωσαν ισχυρή αυτοδυναμία στη Ν.Δ. το καλοκαίρι του 2019, χωρίς να έχουν προβλέψει τον κορωνοϊό και την κρίση με τον Ερντογάν. Εξέλεξαν μια κυβέρνηση με την προσδοκία να προχωρήσουν οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η χώρα και να κερδίσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται έδαφος από τη χαμένη δεκαετία του ’10.

Παρακολουθώντας χρόνια τώρα την πολιτική διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη, είμαι βέβαιος ότι εκεί ακριβώς θα κριθούν το εύρος, η ποιότητα και τα πρόσωπα του ανασχηματισμού που ετοιμάζεται. Δηλαδή, η επανεκκίνηση σε ορισμένους τομείς του κυβερνητικού έργου που έχουν μείνει πίσω επειδή κάποιοι εκ των υπουργών, μόνιμα κουρασμένοι, χωρίς ιδέες, αναποτελεσματικοί ή σνομπ «κρύβονται» πίσω από τη διπλή κρίση. Το κριτήριο δεν μπορεί να είναι ούτε «λιγότερο Κέντρο», ούτε «περισσότερο Δεξιά», ούτε τα υπουργικά όνειρα ορισμένων εκ των βουλευτών, ούτε οι επιθυμίες του «συστήματος». Πάντα θα υπάρχουν ικανοποιημένοι και πάντα δυσαρεστημένοι και στο τέλος όλοι καταλήγουν να τους φταίει ο πρωθυπουργός. Σημασία έχει το αποτέλεσμα και αυτό είναι που θέλουν οι πολίτες, γιατί εκείνοι «βαθμολογούν» κάθε φορά την κυβέρνηση και εξασφαλίζουν τη μακροημέρευσή της ή τη στέλνουν αδιάβαστη.

Οσον αφορά το σενάριο των εκλογών, τίποτα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε. Μέχρι τώρα έχουμε δύο δεδομένα. Πρώτον, δεν τις θέλει ο Αλέξης Τσίπρας, για προφανείς λόγους, και, δεύτερον, δεν συνάδουν με την πολιτική λογική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πολλοί, όμως, βλέπουν σημαντικά πλεονεκτήματα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Το φθινόπωρο η Ελλάδα, όπως και όλες οι χώρες άλλωστε, ελπίζει ότι θα έχει αφήσει πίσω της την πανδημία, αλλά θα έχει μπροστά της τα οικονομικά συντρίμμια που προκλήθηκαν από αυτήν. Συνεπώς θα χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα με βάση την κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί και «νωπή λαϊκή εντολή». Μερικοί, μάλιστα, προσθέτουν ότι θα είναι μια καλή ευκαιρία για τη χώρα να ξεπεράσει τους κινδύνους της ακυβερνησίας από την «απλή αναλογική» που θέσπισε ο ΣΥΡΙΖΑ και να πάμε ξανά σε ένα εκλογικό σύστημα το οποίο θα δίνει σταθερές κυβερνήσεις, έστω και συνεργασίας. Και λίγοι, ελάχιστοι, προσθέτουν ότι με εκλογές το φθινόπωρο ο Κυριάκος θα έχει μια καλή ευκαιρία να... λυτρώσει τον Αλέξη. Μέχρι τότε, όμως, πολλά μπορούν να συμβούν, όπως μας απέδειξε και το 2020.