Μηνάς Τσαμόπουλος

Η σκέψη μας ασυναίσθητα πηγαίνει και στην Γαλανόλευκη, πρωταθλήτρια Ευρώπης πριν από τρία τουρνουά. Όλοι για αυτό μιλάνε και γράφουνε. Άλλοι νοσταλγικά, άλλοι με στεναχώρια και άλλη με χολή, συνεπαρμένοι από το  οπαδικό-συλλογικό συναίσθημα.

Το Euro αυτό ίσως είναι το πρώτο της νέας εποχής που έχει  έρθει στην Ευρώπη. Της ανεργίας, των νεόπτωχων, της ανασφάλειας, της έλλειψης προοπτικής  και της βαριάς κατάθλιψης.  Στους δρόμους οι Γάλλοι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει τον δικό τους αγώνα για την προάσπιση των  εργασιακών τους δικαιωμάτων. Η Ευρώπη θεωρώ ότι εισέρχεται σε δύσκολες εποχές χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι.

Τα προηγούμενα χρόνια αφηνόμασταν στην ποδοσφαιρική  μαγεία. Τώρα επιδιώκουμε να  δημιουργήσουμε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας για να ζήσουμε τη μεγάλη αυτή ποδοσφαιρική γιορτή.   Στην κοσμάρα μας με λίγα λόγια.

Το τουρνουά είναι ανοιχτό με 24 ομάδες, τις περισσότερες από ποτέ. Φαβορί ξεκάθαρο  δεν υπάρχει.  Όλα είναι ανοιχτά αν υπολογίσει κανείς  και την κόπωση που έχουν τα αστέρια της πολύχρωμης θεάς. Ξεζουμισμένοι από τα παιχνίδια της χρονιάς με τον σύλλογό τους , καλούνται να πιάσουν καλή απόδοση για να συνεχιστεί το σόου.

Και πάνω από όλα αυτά υπάρχει το μαύρο πέπλο που έχει ρίξει πάνω από την Ευρώπη  ο φόβος για ενδεχόμενο τρομοκρατικό κτύπημα.

Ίσως είναι το τελευταίο ποδοσφαιρικό τουρνουά στη Γηραιά  Ήπειρο  με ψήγματα ξεγνοιασιάς και αθωότητας.  Το έχει ανάγκη ο κόσμος και φάνηκε από την μεγάλη αύξηση των πωλήσεων  όσων  εφημερίδων  έκαναν ειδικές εκδόσεις για το Euro. Ελπίζω να παραμείνουμε για έναν μήνα στην ποδοσφαιρική μας κοσμάρα.