Μηνάς Τσαμόπουλος

Toν άκρατο επαγγελματισμό ζήσαμε και ζούμε ακόμη στον αθλητισμό  και ειδικά στο ποδόσφαιρο.  Το παλιό  δέσιμο των φιλάθλων με ποδοσφαιριστές που τιμούσαν τη φανέλα της ομάδας τους και μάτωναν για αυτή έχει  ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνο.

 Οι παίκτες-σημαία  μίας ομάδας  που ταυτίζουν το όνομά τους με έναν σύλλογο είναι λιγοστοί έως ανύπαρκτοι.  Πολύ καλοί ποδοσφαιριστές υπάρχουν όμως  οι περισσότεροι κάνουν  μεταγραφές για να αυξήσουν  τα έσοδά τους. Ψυχροί επαγγελματίες όπως είναι και οι προπονητές που δεν διστάζουν μόλις αναλάβουν μία ομάδα να διώξουν  τον παίκτη- σύμβολο για να περάσουν μήνυμα στα αποδυτήρια και στην κερκίδα ότι δεν καταλαβαίνουν από ονόματα και τα άλλα συναφή!

Όλα ψυχρά  και όλα πλαστικά. Για αυτό και όταν υπάρχει είδηση για κάποιον παίκτη -σημαία γίνεται ολόκληρο θέμα. Ακριβώς γιατί σπανίζει όπως στην περίπτωση του Ράιαν Γκιγκς ο οποίος σε ηλικία 39 ετών υπέγραψε μονετές  συμβόλαιο με την  Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που σημαίνει πως η πέμπτη δεκαετία της ζωής του θα τον βρει στο «Old Trafford» όταν και θα συμπληρώνει την 23η του σεζόν εκεί!!!

Η μαχητικότητα,  το πνεύμα του πολεμιστή και η  όρεξη για πολύ δουλειά  τον  κάνουν να μη δείχνει την ηλικία του μέσα στο παιχνίδι Ναι μεν έχει βαρύνει αλλά για 40άρης δεν φαίνεται με τίποτα. Το θέμα είναι ότι η αλεπού των πάγκων, ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον,   τον κρατάει στην ομάδα ακριβώς γιατί είναι παίκτης –σύμβολο που του συμμαζεύει τα αποδυτήρια ενώ ενώνει το παλαιό με το νέο.

Σαν χθες ήταν που ο Φέργκιουσον κτυπούσε το κουδούνι του  σπιτιού του 15χρονου τότε Ράιαν και κρατώντας μία  τούρτα έπεισε τη μητέρα του πιτσιρικά  να γραφτεί στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Από τότε ο μικρός δεν έφυγε  ποτέ από τη μεγάλη οικογένεια της Γιουνάιτεντ.

Τέτοιου ..είδους παίκτες με αυτό το δέσιμο με την  ομάδα τους σπανίζουν. Ίσως τώρα που  οι εποχές άλλαξαν και η οικονομική κρίση έχει γονατίσει όλη την  Ευρώπη ξαναζήσουμε το δέσιμο των  ποδοσφαιριστών με τη φανέλα και τους φιλάθλους. Η εσωστρέφεια των ΠΑΕ, ελληνικών και ξένων  λόγω  οικονομικών προβλημάτων, έχει ως αποτέλεσμα να βγαίνουν νέα παιδιά από τις ακαδημίες, ό που μεγάλωσαν ποδοσφαιρικά και ηλικιακά φορώντας την φανέλα της ομάδας που αγαπούν. Και για αυτό έχουν πολλές περισσότερες ελπίδες να ταυτιστούν μαζί της αλλά και με τον φίλαθλο κόσμο που αναζητά τον παίκτη-σημαία.

Είναι μία  άλλη έκφραση της ανάγκης για σύσφιξη των κοινωνικών σχέσεων   που σε περιόδους κρίσης,  οικονομικής και αξιών φέρνει του ανθρώπους πιο κοντά.